Auteur: Livia Peeters

In maart kwam het nieuwste boek van Maren Stoffels uit: Mystery guest. Maren Stoffels schrijft jeugdtrillers en ook Mystery guest is een jeugdtriller.

Waar gaat Mystery guest over?

Mystery guest vertelt het verhaal over Mirza. Al op de eerste bladzijde lezen we dat Mirza vermoord is. De grote vraag van het hele boek: wie heeft Mirza vermoord? Drie personen bekennen de moord op Mirza, maar slechts één van hen is de dader.

Mirza woont in een klein dorp, heeft een relatie met Pip, maar toch verveelt ze zich wel eens. Op een dag krijgt Mirza een berichtje van Mystery guest. Op de foto is enkel een masker te zien en één oog. In het berichtje wordt gevraagd of Mirza zich verveelt. Wanneer Mirza zegt dat ze zich altijd verveelt, stelt Mystery guest voor om een spelletje te spelen. Dat is wanneer het verhaal écht begint. Mirza moet allerlei vreselijke opdrachten uitvoeren, met alle gevolgen van dien. Verder leert ze ook Cody kennen, een leuke jongen. Ook Mels, waar Mirza niets meer mee te maken wil hebben, is opeens terug in het dorp.

Wat vond ik ervan?

Het boek leest énorm vlot, mede door de vlotte schrijfstijl en door de zeer korte hoofdstukken. Mystery Guest en Mirza communiceren via berichtjes en er is gekozen om dat weer te geven in de vorm van tekstballonnetjes, zoals het er op jouw telefoon ook uitziet. Dat is zeker een aantrekkelijke keuze geweest voor de doelgroep van het boek. Als geconcentreerde lezer lees je dit boek op een drietal uur zeker uit, wat het zeer aantrekkelijk maakt voor jonge lezers.

De hoofdstukken hebben geen titels, maar er is te lezen door wie het verteld wordt en wie de personages zijn die in het hoofdstuk aan bod komen, bv. Mirza & Pip of Mirza & Mystery guest.

Je voelt gedurende het hele boek aan dat er iets niet klopt, alleen weet je als lezer helemaal niet wat. Op het einde komt er een plottwist en lezen we ook een aantal hoofdstukken uit de andere personages hun perspectieven, bv. Pip & Mirza.

Doordat we vanaf de eerste pagina al weten dat Mirza vermoord is, blijf je geboeid als lezer. In het begin krijgen we drie bekentenissen te lezen. Deze bekentenissen worden nog uitgebreid doorheen het boek. Daardoor blijf je je afvragen: wie heeft Mirza vermoord? De plottwist die Stoffels in het boek heeft gestoken, zie je als lezer absoluut niet aankomen! Deze plottsiwst maakt het boek dan ook zeer sterk.

Conclusie

Zoek je een boek dat niet te dik is? Zoek je een boek waar je snel doorheen vliegt maar toch spannend is? Dan is Mysery guest van Maren Stoffels zeker iets voor jou! Ik raad het zeker aan aan jongeren tussen 13 en 15 jaar. Het boek krijgt door de plottwist die je als lezer niet ziet aankomen dan ook 4 sterren.

De Windy city-reeks van Liz Tomforde is énorm bekend op TikTok. Het eerste boek Mile high werd recentelijk vertaald door uitgeverij Love Books dus dat betekent dat ik het boek wel moest lezen! Lees verder om te weten te komen of het boek de hype waard is.

Het verhaal

Mile high vertelt het verhaal van Evan Zanders en Stevie Shay. Evan is een van de beste ijshockeyspelers van het land en speelt aan de top bij de Chicago Raptors. Hij staat bekend als een echte badboy die elke week met een andere dame in bed duikt. Dat is het beeld dat de media van hem hebben opgehangen en hij gedraagt zich er dan ook naar.

Stevie begint met een nieuwe job als stewardess in het privévliegtuig van de Chicago Raptors. Ze heeft al eerder voor sporters gewerkt als stewardess, maar nog nooit voor ijshockeyers. Stevie vindt Evan een zeer arrogante blaaskaak. Ze is zeker niet op haar mondje gevallen, want al tijdens de eerste vlucht zet ze hem een keer flink op zijn plaats. Dat zorgt ervoor dat er een hevige strijd tussen de twee ontketent. Evan is het niet gewend dat een vrouw hem tegenspreekt en hij ziet het dus als een soort spel om haar nog meer te irriteren. Hun gekibbel wordt steeds intenser en al snel kunnen ze beiden niet ontkennen dat ze zich erg aangetrokken voelen tot elkaar.

Maar Stevie weet donders goed dat als ze gezien wordt met een van de spelers haar job op het spel staat … Bovendien moet Evan zijn foute imago in stand houden, dus mag hij niet daten. Stilaan leert Stevie Evan beter kennen en haat ze het dat Evan zich zo anders voordoet dan hij werkelijk is. Maar is hij er wel klaar voor om de wereld te laten zien wie hij echt is?

Wat vond ik ervan?

Ik val meteen met de deur in huis: ik heb van dit boek ge-no-ten! Het is best een dik boek met 576 pagina’s. Toch vlieg je echt door dit boek heen! De schrijfstijl is supervlot en ook het verhaal zit goed in elkaar. Het is natuurlijk een spicy boek, maar er zit zoveel meer in dit boek. Ik heb nog meer genoten van alle scènes tussen Evan en Stevie die niet spicy waren, maar waar ze elkaar steeds beter leerden kennen! En Evan heeft ook echt superschattige dingen gedaan. Ik kon me volledig inleven in deze twee hoofdpersonages en moest soms echt giechelen tijdens het lezen, zo leuk was het verhaal!

Het verhaal bevat ook zeer veel thema’s en representatie, zoals plus size, diversiteit, mentaal welzijn … Het feit dat het niet enkel om hen twee ging, maar dat ook de problemen die zij als personage ervaarden met hun familie erbij betrokken werden, maakte het verhaal nog veel realistischer.

Zoals in zo goed als elke romance komt er een moment dat de twee hoofdpersonages ruzie hebben en hun relatie moeten redden. Ik dacht te weten wanneer dat moment zou komen, maar het kwam toch niet toen ik dat dacht. Het is positief dat de schrijfster me wist te verrassen.

Kortom, wil je een goede romance lezen waar ook echt een goed verhaal in zit? Dan is dit boek zéker iets voor jou, want je vliegt erdoorheen! Ik geef het boek 4,5 sterren en raad het zeker aan. Helemaal de hype waard en ik kan al niet wachten op de andere delen.

Tessa Bailey is bekend van haar serie de Bellinger sisters. Deze boeken (Een zomer vol verrassingen en Aan het lijntje) heb ik ook gelezen en vond ik zeer leuke boeken. Daarom wou ik ook meteen Secretly yours lezen toen het uitkwam. Lees hieronder of Secretly yours even goed was als de vorige boeken van dezelfde auteur.

Waarover gaat Secretly yours?

Secretly yours is een spicy romcom over Hallie Welch en Julian Vos. Hallie is al sinds haar veertiende verliefd op Julian. Jaren later keert hij onverwacht terug naar het stadje waar ze allebei zijn opgegroeid. Hallie wordt door zijn familie ingehuurd om de tuin bij hun wijngaarden op te knappen. Wanneer Hallie Julian ziet, is Julian nog knapper en aantrekkelijker geworden dan vroeger, maar hij is ook een norse professor geworden die geobsedeerd is door regelmaat en structuur.

Julian Vos heeft een sabbatical genomen om een roman te schrijven. Hij heeft het verhaal al helemaal uitgedacht, maar hij wordt voortdurend afgeleid door de knappe blondine die onder zijn raam staat te tuinieren. Alles om haar heen is constant in totale chaos, en dat brengt hem in verwarring.

Wanneer Hallie na een lange avond met veel wijn impulsief besluit om Julian een anonieme liefdesbrief te schrijven, heeft ze daar de volgende ochtend meteen spijt van. Ze wil de brief terugnemen, maar Julian heeft hem al gelezen. Hij is erg verbaasd door de brief, maar zit met zijn hoofd eigenlijk heel ergens anders: hij wordt namelijk steeds meer meegesleept in Hallies rommelige maar warme en kleurrijke leven.

Wat vond ik ervan?

In het begin duurde het even voor ik in het verhaal zat en met momenten gebeurde het opnieuw dat ik eigenlijk niet 100% in het verhaal zat. Of ik het nu uitlas of niet, dat maakte weinig verschil voor mij. Dat komt deels doordat ik zelf minder fan ben van boeken die vanuit de derde persoon zijn geschreven en dat is hoe Secretly yours geschreven is.

Bovendien vond ik de liefdesbrieven redelijk cringe. Ondanks dat ze spijt heeft van het schrijven van de eerste anonieme brief, blijft ze de brieven schrijven naar Julian. Ik snapte helemaal niet waarom ze dit deed, omdat ze het ook nog deed nadat Julian en zij hun eerste seksuele moment al hadden gehad. Het hele ‘anonieme aanbidder’ gehalte droeg voor mij niet echt bij aan het boek. Het leek alsof Bailey de anonieme brieven toevoegde om dan later in het boek de aanleiding van een conflict te kunnen zijn.

Ik kon me ook niet heel erg goed inleven in de hoofdpersonages en voelde de chemie tussen hen niet zoals dat bij andere boeken wel het geval is. Ik begreep de keuzes die Hallie maakte niet altijd heel erg goed. Het einde van het verhaal was voor mij wat snel geforceerd. Zonder te veel spoilers te geven: Hallie en Julian krijgen ruzie en Hallie vergeeft Julian redelijk snel.

Het was wel leuk dat de personages realistisch waren. Hallie blijkt nog maagd te zijn en een personage van die leeftijd die nog maagd is, dat lezen we niet vaak in boeken. En er bleef eigenlijk ook niet echt lang bij stilgestaan waardoor het als normaal werd gezien. Ook Julian heeft zijn tekortkomingen en struggelt met verschillende dingen o.a. paniekaanvallen.

Het is een boek dat je snel leest, maar dat niet echt zal bijblijven. Als jij boeken die in de 3de POV geschreven zijn, niet storend vindt dan is dit boek misschien iets voor jou. Van mij krijgt het boek twee sterren, maar laat dat jou vooral niet tegenhouden om het boek zelf te lezen!

Louisa Reid schrijft het liefst over onderwerpen die belangrijk zijn voor jongeren – of eigenlijk voor iedereen. Kapot kwam eind 2023 in het Nederlands uit bij Blossom Books. Het is een versroman.

Waarover gaat het verhaal?

Kapot gaat over Joe en Imogen, die het perfecte koppel lijken. Joe voetbalt graag en is een veelbelovende speler en wordt aanvoerder van het team. Hij is een goede student die hard studeert voor zijn examens. Dat verandert wanneer hij Imogen leert kennen.

Dan is er Imogen. Zij komt uit een rijke maar gebroken familie. Ze staat zeer graag in het middelpunt van de belangstelling en ze heeft Joe al snel om haar vinger gewonden.

Na een tragisch ongeval komt hun relatie op wankele poten te staan. Terwijl Joe terechtstaat, brokkelt het perfecte plaatje steeds meer af. Wat is er op die fatale avond gebeurd? En wat zal het vonnis van de rechter zijn?

Wat vind ik van het boek?

Op de cover zien we een auto die een duidelijke klap heeft gekregen. De cover bestaat uit vale kleuren en de titel staat in het rood geschreven. Omdat de titel ‘kapot’ is, moet je als lezer toch even nadenken. Als je het boek leest, blijkt ook dat de titel op zoveel meer slaat dan enkel het ongeval dat er is gebeurd.

Het boek is zeer vlot geschreven. Dat het in vers geschreven is, is zeker een meerwaarde want zo wordt er door de lay-out soms nadruk gelegd op hoe de personages zich voelen. Dat het in vers is geschreven, draagt bij tot het snelle leestempo van het boek. De woorden zijn spaarzaam, maar de betekenis is rijk, rauw en reëel. Je voelt als lezer echt mee met Joe; het ene moment juich je voor hem en het andere moment schud je je hoofd en dan wil je weer tegen hem schreeuwen.

Joe staat voor de rechtbank en wordt beschuldigd van dood door gevaarlijk rijgedrag. De gerechtelijke procedure wordt afgewisseld met het verhaal van hoe hij en Imogen elkaar hebben leren kennen en een koppel werden en hoe hun relatie zich ontvouwt. Het gaat hierbij niet alleen om toxische relaties, ziekte, verdriet, maar ook om klasse en verschillen in achtergrond.

Raad ik het boek aan?

Als je graag een emotionele rollercoaster wil lezen dan raad ik dit boek zeker aan. Het is een verhaal waar het tempo zeer hoog ligt en een verhaal dat vol zit met emoties. Daarom geef ik Kapot 4 sterren.

Het laatste boek in de Magic Kingdom-serie is verschenen bij uitgeverij Clavis: Tussen twee kwaden. De reeks vertelt het verhaal van Ayla. Omdat dit het laatste boek in een reeks betreft, kan het zijn dat er enkele spoilers in deze recensie staan. 

In het vorige boek ontstapte Ayla op het nippertje uit Epcot, een Disneypark waar mensen worden opgevangen na een orkaan, net zoals in het Magic Kingdom. Op het einde van het tweede boek, ontdekte Ayla de waarheid. Ze moet nu teruggaan naar het Magic Kingdom, voordat Donna haar wraaklustige plan kan uitvoeren. Als Ayla Owen vertelt wie ze echt is, blijft er van hun relatie niets over. Kunnen ze nog samenwerken om Alexander te redden en kunnen ze voorkomen dat hij Donna’s volgende slachtoffer wordt?  

Wat vond ik van het boek? 

Aan het begin van het boek vind je een korte samenvatting van wat er voorheen gebeurd is. Dit vind ik bij series altijd zeer aangenaam als lezer, zo hoef je niet alle vorige boeken opnieuw te lezen en weet je toch goed wat er gebeurd is.  

Natuurlijk zijn er op het einde van het boek opnieuw de ‘easter eggs’ en verwijzingen te vinden. Een goede toevoeging aan het verhaal. Als je ze niet zelf allemaal ontdekt hebt, worden ze dus goed uitgelegd aan het einde van het boek. 

Op het einde van het tweede boek toen we de waarheid over Ayla ontdekten, vond ik het heel erg spannend. Ik had dit als lezer niet zien aankomen, van een plottwist gesproken! Ik verwachtte dat dit derde deel op dezelfde toon verderging, maar ik ben toch wat teleurgesteld… Er zit wel genoeg actie in het begin van het boek, maar er waren ook momenten dat ik het minder spannend vond. Het personage Owen wordt in de vorige twee boeken neergezet als een zeer belangrijk personage. In dit derde boek mis ik soms wat van dit personage.  

In dit laatste deel wordt het verhaal wel goed afgerond. We zien hoe Ayla gestraft wordt voor alles wat ze gedaan heeft en daarna zien we hoe ze haar leven weer oppakt. Daardoor zitten er in dit boek enkele sprongen in de tijd. Verder krijgen we antwoorden op alle vragen die we hadden tijdens het lezen van boek 1 en boek 2.

De schrijfstijl blijft zoals we gewend zijn van Laura Diane zeer vlot en toegankelijk. De hoofdstukken zijn ook niet te lang waardoor het boek vlot leest.  

Is het een aanrader?

De hele serie: Tussen twee vuren, Tussen twee werelden en Tussen twee kwaden geef ik zeker 4 sterren. Ik heb genoten van deze dystopische reeks voor young adults. Enkel het laatste boek voldeed niet helemaal aan mijn verwachtingen. Daarom geef ik dit boek 3 sterren.  

Dirk Bracke was een Vlaamse schrijver die ongeveer een veertigtal boeken heeft geschreven in zijn carrière. Vroeger was Bracke één van mijn favoriete schrijvers en ik kocht altijd zijn nieuwste boeken. Hij was echt een go-to schrijver voor mij.  

Dirk Bracke was een jeugdauteur die bekend stond voor zijn boeken over maatschappelijke thema’s zoals hiv-aids, autisme, incest, bendegeweld enzovoort. Enkele titels die zeer bekend waren en nog steeds zijn onder jongeren: Blauw is bitter, Een lege brug, Rollercoaster, Starks doet het geen pijn meer … Black, Back en Het engelenhuis zijn ook verfilmd.  

Postuum 

Chicago kwam in september 2023 uit en zal zijn laatste boek zijn dat is uitgegeven. Twee jaar geleden stierf Bracke. Hij kampte al jaren met gezondsheidsproblemen. Hij schreef het verhaal zelf in de zomer van 2020, net toen hij zijn diagnose kreeg.  

Waarover gaat Chiacago? 

Chicago vertelt het verhaal van Rowan. In het begin van het boek woont Rowan nog in Afghanistan en lezen we hoe Rowans beste vriendin Zohal voor het leven verminkt wordt bij een zuuraanval uitgevoerd door een Talibanstrijder. Dat allemaal omdat de meisjes naar school gaan en dat van de Taliban niet mag. Daarna vluchtte Rowan samen met haar moeder en zusje naar Antwerpen. In Antwerpen huren ze een appartement in de Chicagoblok op Linkeroever. 

Daar trekt ze op met vrienden die net zoals zij in het Chicagoblok wonen. Ze hangt er vaak rond in een parkje in de buurt en ze vullen hun dagen met drank, drugs, seks, afpersing en diefstal.  

Rowan haar vader is niet echt in the picture, maar komt af en toe langs om Rowans moeder ervan langs te geven dat ze Rowan veel te vrij laat. Zo slaat hij Rowan en haar moeder ook als hij langskomt. Op een dag krijgt Rowan zo’n harde afranseling van haar vader dat ze besluit uit huis te trekken. Ze trekt in bij een vriendin.  

Ook al is het al lang geleden dat haar vriendin Zohal verminkt werd, ze denkt er nog steeds bijna dagelijks aan. Rowan voelt zich dan ook enorm schuldig. En dan staat ze plots oog in oog met de man die Zohal verminkte … En dat in Antwerpen …  

Wat vond ik er van? 

Chicago is een typisch boek van Bracke; een maatschappelijke jeugdroman die zeker binnenkomt bij de lezer. Bracke heeft een zeer vlotte pen en schrijft zeer beeldend. Net zoals in de meeste boeken van deze Stekense schrijver, kan het taalgebruik soms wat hard zijn voor de lezer. Daarom is het zeker niet gepast voor een te jonge leeftijd.  

Bracke stond erom bekend dat hij altijd research deed voor zijn boeken. Ook hier heeft hij dat gedaan. Dit verhaal is hem verteld door een Afghaaans meisje. Bracke heeft het meisje en haar familie andere namen gegeven, omdat ze wensten anoniem te blijven.  

Omdat er in de korte synopsis op de achterkant van het boek al staat dat Zohal oog in oog met de dader zal komen te staan, had ik ook verwacht dat het verhaal zich meer rondom dat ging afspelen. Eigenlijk moet je als lezer daar redelijk lang op wachten, want het gebeurt pas nadat je 2/3^de van het boek al gelezen hebt … Dat zorgt er wel voor dat je goed kan zien hoe Rowan helemaal ontspoort raakt, nadat een talibanstrijder de vriendschap met haar beste vriendin volledig kapot gemaakt heeft.  

Is het een aanrader? 

Dit boek krijgt van mij 4 sterren. Het is beeldend geschreven, soms drukt het je met de neus op de feiten. Chicago is écht typisch een Bracke boek, maar wat er gezegd wordt in de synopsis … daar moet je lang op wachten als lezer.  

In september kwam Twee graden van Alan Gratz in het Nederlands uit. Alan Gratz schreef al een hele reeks jeugdboeken die altijd over een actueel onderwerp gaan. Bij zijn laatste vertaling is dat dus ook niet anders.

Op de cover zien we een bos dat in brand staat en een vrouw die met haar rug naar de camera staat. De titel Twee graden doet al meteen vermoeden dat het over de klimaatopwarming gaat. De ondertitel “De aarde warmt op. De tijd dringt.” maakt dit al helemaal duidelijk.

Waarover gaat het boek?

Het verhaal volgt drie hoofdpersonages: Akira, Owen en George en Natalie. In Twee graden wisselen we af tussen de drie verhalen en op het einde komen ze dan samen. Het begint met het verhaal van Akira. Akira leeft in het Sierra Nevada gebergte in Californië. Ze is samen met haar vader gaan paardrijden in de bossen wanneer er een bosbrand uitbreekt. De bosbrand blijkt met de minuut heviger te worden en Akira moet proberen te ontsnappen.

Het tweede verhaal dat je leest is het verhaal van Owen en George. Zij wonen in de Canadese toendra en vinden het heel gewoon om ijsberen te zien. Op een avond gaan ze naar George’s XX en komen ze oog in oog te staan met een ijsbeer …

Het laatste verhaal is dat van Natalie. Zij moet in haar huis schuilen voor de gigantische orkaan die op Miami afkomt. Vlak voor dat de orkaan hen bereikt maakt ze samen met haar moeder hun huis orkaanproof: ze timmeren planken voor alle ramen, barricaderen de deur, leggen alle kostbare spullen zo hoog mogelijk enzovoort. Ze hadden niet gedacht dat de orkaan via de achtermuur van hun huis binnen zou dringen. Op deze manier sleurt het water haar naar buiten en kan ze zich nergens meer verstoppen én wordt ze ook nog eens gescheiden van haar moeder .

Wat vond ik van het boek?

Alan Gratz stelt zeker niet teleur met dit boek! Zelf las ik al 9/11, Vluchteling, Projekt 1065 en Granade van de schrijver. Het typerende aan Gratz is dat je je meteen vanaf het begin in het verhaal waant en je je alles zeer levendig kan voorstellen. De keren dat ik tijdens het lezen van dit verhaal met mijn hand voor mijn mond heb gelezen omdat ik het zó spannend vond of zó erg vond voor de personages, zijn niet op één hand te tellen.

De hoofdstukken zijn korte hoofdstukken en samen met het zeer gemakkelijke taalgebruik van Gratz leest Twee graden zeer vlotjes. Doordat het ook spannend is, wil je als lezer echt weten wat er gaat gebeuren. Typisch voor Gratz is dat hij meerdere hoofdpersonages heeft en hun verhaal afwisselend vertelt en dat op het einde de hoofdpersonages samen komen. Dat is bij Twee graden niet anders. De manier waarop de drie personages verbonden zijn, had ik nooit zien aankomen.

De drie verhalen zijn eigenlijk alle drie rampen die zich voordoen doordat de aarde opwarmt. In het verhaal van Akira en Natalie kon ik me goed inleven, omdat we overstromingen én bosbranden ieder jaar vaker in het nieuws zien verschijnen. Het verhaal van Owen en George die oog in oog komen te staan met een ijsbeer lag wat verder van mijn bed. Het is wel een goede mix van verhalen en ook zeer interessant dat Gratz ook kiest om een onderwerp te bespreken via Owen en dat niet jaarlijks heel veel in het nieuws komt.

Quote: ‘Je zet de ravioli op in een pannetje met water en doet het gas aan. Na een poosje gaat het water koken. Normaal gesproken haal je de pan dan van het gas, giet het water af en eet de ravioli op. Maar als je de pan op het gas laat staan, blijft het water koken tot het helemaal verdampt is en er alleen nog ravioli in de pan zit. Als je er geen water meer bij doet dan verdwijnt ook al het vocht uit de ravioli en verbrandt alles. Met Californië is het net zo’, zei Sue. ‘Alleen gaat het hier niet om ravioli maar om huizen en bossen, en het fornuis blijft niet op dezelfde temperatuur branden, maar iemand zet elk jaar het gas een beetje hoger.’

Dat dit boek over de opwarming van de aarde gaat is zeer duidelijk. Er zit dan ook één grote, belangrijke boodschap in. En die les staat zeer goed verwoord in het boek: “We kunnen nog steeds al die andere planten en dieren redden die bedreigd worden. En dat geldt ook voor onszelf. Maar dat kan alleen als we nu onmiddellijk iets aan de klimaatcrisis gaan doen. Wij met z’n alleen. Want de aarde kan geen minuut langer wachten.”

Raad ik dit boek aan?

Al vanaf de eerste bladzijde word je als lezer meegesleurd in de verhalen van de drie hoofdpersonages. De spanningsboog staat steeds gespannen en je wil écht niet stoppen met lezen. Iedereen zou dit boek moeten lezen, want dit is een belangrijk boek voor de jeugd met een zeer belangrijke boodschap. Daarom geef ik het ook 5 sterren!