In september kwam Twee graden van Alan Gratz in het Nederlands uit. Alan Gratz schreef al een hele reeks jeugdboeken die altijd over een actueel onderwerp gaan. Bij zijn laatste vertaling is dat dus ook niet anders.
Op de cover zien we een bos dat in brand staat en een vrouw die met haar rug naar de camera staat. De titel Twee graden doet al meteen vermoeden dat het over de klimaatopwarming gaat. De ondertitel “De aarde warmt op. De tijd dringt.” maakt dit al helemaal duidelijk.
Waarover gaat het boek?
Het verhaal volgt drie hoofdpersonages: Akira, Owen en George en Natalie. In Twee graden wisselen we af tussen de drie verhalen en op het einde komen ze dan samen. Het begint met het verhaal van Akira. Akira leeft in het Sierra Nevada gebergte in Californië. Ze is samen met haar vader gaan paardrijden in de bossen wanneer er een bosbrand uitbreekt. De bosbrand blijkt met de minuut heviger te worden en Akira moet proberen te ontsnappen.
Het tweede verhaal dat je leest is het verhaal van Owen en George. Zij wonen in de Canadese toendra en vinden het heel gewoon om ijsberen te zien. Op een avond gaan ze naar George’s XX en komen ze oog in oog te staan met een ijsbeer …
Het laatste verhaal is dat van Natalie. Zij moet in haar huis schuilen voor de gigantische orkaan die op Miami afkomt. Vlak voor dat de orkaan hen bereikt maakt ze samen met haar moeder hun huis orkaanproof: ze timmeren planken voor alle ramen, barricaderen de deur, leggen alle kostbare spullen zo hoog mogelijk enzovoort. Ze hadden niet gedacht dat de orkaan via de achtermuur van hun huis binnen zou dringen. Op deze manier sleurt het water haar naar buiten en kan ze zich nergens meer verstoppen én wordt ze ook nog eens gescheiden van haar moeder .
Wat vond ik van het boek?
Alan Gratz stelt zeker niet teleur met dit boek! Zelf las ik al 9/11, Vluchteling, Projekt 1065 en Granade van de schrijver. Het typerende aan Gratz is dat je je meteen vanaf het begin in het verhaal waant en je je alles zeer levendig kan voorstellen. De keren dat ik tijdens het lezen van dit verhaal met mijn hand voor mijn mond heb gelezen omdat ik het zó spannend vond of zó erg vond voor de personages, zijn niet op één hand te tellen.
De hoofdstukken zijn korte hoofdstukken en samen met het zeer gemakkelijke taalgebruik van Gratz leest Twee graden zeer vlotjes. Doordat het ook spannend is, wil je als lezer echt weten wat er gaat gebeuren. Typisch voor Gratz is dat hij meerdere hoofdpersonages heeft en hun verhaal afwisselend vertelt en dat op het einde de hoofdpersonages samen komen. Dat is bij Twee graden niet anders. De manier waarop de drie personages verbonden zijn, had ik nooit zien aankomen.
De drie verhalen zijn eigenlijk alle drie rampen die zich voordoen doordat de aarde opwarmt. In het verhaal van Akira en Natalie kon ik me goed inleven, omdat we overstromingen én bosbranden ieder jaar vaker in het nieuws zien verschijnen. Het verhaal van Owen en George die oog in oog komen te staan met een ijsbeer lag wat verder van mijn bed. Het is wel een goede mix van verhalen en ook zeer interessant dat Gratz ook kiest om een onderwerp te bespreken via Owen en dat niet jaarlijks heel veel in het nieuws komt.
Quote: ‘Je zet de ravioli op in een pannetje met water en doet het gas aan. Na een poosje gaat het water koken. Normaal gesproken haal je de pan dan van het gas, giet het water af en eet de ravioli op. Maar als je de pan op het gas laat staan, blijft het water koken tot het helemaal verdampt is en er alleen nog ravioli in de pan zit. Als je er geen water meer bij doet dan verdwijnt ook al het vocht uit de ravioli en verbrandt alles. Met Californië is het net zo’, zei Sue. ‘Alleen gaat het hier niet om ravioli maar om huizen en bossen, en het fornuis blijft niet op dezelfde temperatuur branden, maar iemand zet elk jaar het gas een beetje hoger.’
Dat dit boek over de opwarming van de aarde gaat is zeer duidelijk. Er zit dan ook één grote, belangrijke boodschap in. En die les staat zeer goed verwoord in het boek: “We kunnen nog steeds al die andere planten en dieren redden die bedreigd worden. En dat geldt ook voor onszelf. Maar dat kan alleen als we nu onmiddellijk iets aan de klimaatcrisis gaan doen. Wij met z’n alleen. Want de aarde kan geen minuut langer wachten.”
Raad ik dit boek aan?
Al vanaf de eerste bladzijde word je als lezer meegesleurd in de verhalen van de drie hoofdpersonages. De spanningsboog staat steeds gespannen en je wil écht niet stoppen met lezen. Iedereen zou dit boek moeten lezen, want dit is een belangrijk boek voor de jeugd met een zeer belangrijke boodschap. Daarom geef ik het ook 5 sterren!
