Tag: New Adult

Geplaatst op door — Geef een reactie

10x nieuwe young en new adult boeken in juni 2024

Vandaag is er alweer een nieuwe maand aangebroken. In juni zijn er ook weer enkele nieuwe young en new adult boeken te vinden in je (lokale) boekhandel, net op tijd om je zomerleeslijst te vullen!

Donkere wolken vol confetti

Monica Haak komt binnenkort met een nieuw boek! Eerder schreef ze onder andere al Voor verdriet heeft niemand tijd en De pijn die we verbergen.

Abby wil niets liever dan ‘gewoon’ gelukkig zijn. Met strenge ouders en een tweelingzus die haar droomman lijkt te hebben gevonden, wringt Abby zich in bochten om haar eigen relatie met Milan perfect te houden. Maar dat is lastig als je moet dealen met manipulatie, gaslighting en misbruik. Kan Abby op tijd ingrijpen of zal ze zichzelf helemaal verliezen?
Joan kan zich de laatste keer dat ze zorgeloos was niet herinneren. Als eindexamenleerling met drie bijbanen een huishouden runnen, terwijl je moet zorgen voor je vierjarige broertje en depressieve moeder, is niet niks. En dan is er nog dat leuke meisje op werk. Als blijkt dat er een geheim is dat het gezin voorgoed uit elkaar kan drijven, gaat ook voor Joan de tijd tikken.

Frambozenzomer

Nog een ander boek van eigen boek is Frambozenzomer, het debuut van Lucas Versteeg dat deze maand verschijnt bij Best of YA over twee jongens die elkaar ontmoeten tijdens een kamp.

De creatieve Thomas verheugt zich op het teken- en schilderkamp waar hij in de vakantie heen zal gaan, maar zijn ouders blijken andere plannen te hebben. Zij hebben hem achter zijn rug om opgegeven voor een zomerkamp voor jongeren om een gezondere levensstijl te ontwikkelen. Thomas heeft altijd al problemen gehad met zijn gewicht en is hier erg onzeker over. Toch besluit hij naar het kamp te gaan, ook al voelt hij zich verraden door zijn ouders.

Zomers kunnen soms verrukkelijke verrassingen in petto hebben. Op het kamp ontmoet Thomas Fender, de knappe zoon van de kampleidster. Fender is net klaar met zijn eindexamen en helpt voor het eerst mee op het kamp. Hij is alles wat Thomas ooit hoopt te zijn: slank, zelfverzekerd en… uit de kast. Er lijkt iets tussen hen op te bloeien, maar durft Thomas zijn onzekerheden opzij te zetten en aan Fender te vertellen wat hij echt voor hem voelt?

Blijf bij me in het donker

Ook niet te missen: de nieuwste van Jacodine van de Velde. Hierin volgen we Asha, de vriendin van Anne Fleur die we volgden in Het licht in jou en mij.

De zestienjarige Asha is dol op paarden. Haar leven draait om het verzorgen en trainen van haar pony Missy en de wedstrijden die ze samen rijden. Wanneer Missy op oudejaarsavond plotseling komt te overlijden, valt Asha’s hele structuur weg en is ze haar beste maatje kwijt. Ze gaat door een donkere periode en twijfelt aan alles in haar leven: vriendschappen, haar achtergrond, haar toekomstplannen en wie ze is. Verwarrend is ook dat ze steeds meer gehecht raakt aan haar sportmaatje Jurre. Uiteindelijk beslist Asha om verder te gaan met een ander paard, maar dat loopt totaal niet zoals verwacht. Komt Asha deze nieuwe tegenslag te boven en vindt ze haar eigen weg?

Hoe ik de beste vriend werd van Helena

Hoe ik de beste vriend werd van Helena is het nieuwste boek van de Belgische auteur Jan Sobrie. Het boek wordt omschreven als een meeslepend verhaal over de kracht van vriendschap, familie en verbeelding.

Mijn ouders hebben nooit veel tijd. Mijn vader is begrafenisondernemer. En mijn moeder verzorgt voeten. Voeten van andere mensen. Haar agenda staat vol met afspraken met minstens drie maanden wachttijd. En werkelijk iedereen komt naar papa bij een overlijden.

Gelukkig heb ik opa. Die zal nooit vergeten dat ik er ben. Opa en ik delen iets bijzonders: we hebben een wereld zonder tijd in ons hoofd. Ik ontdekte het per ongeluk toen ik de tijd stilzette. Maar ik weet niet zeker hoe ik het gedaan heb én of ik het nog kan. En misschien het allerbelangrijkste: kan ik er Helena, het nieuwe meisje in de klas, mee helpen?

Vanavond bij de rivier

Elin Meijnen schreef eerder De tweede stem en Huisje 13. Komende maand verschijnt haar derde boek, dit keer bij uitgeverij Leopold.

Op vakantie in Frankrijk weet Jay het zeker: de Franse Lilou en hij horen bij elkaar. Ook al is zij een paar jaar ouder, spreken ze een andere taal en heeft ze bovendien al een vriend – die er gelukkig vaak niet is. Jay en Lilou leren elkaar steeds beter kennen – maar Jay draagt geheimen met zich mee, die niet alleen zijn zomer met Lilou maar zijn hele leven dreigen te overschaduwen…

Opgesloten

Zin in een kort boek? Opgesloten is de nieuwste Kluitman novelle.

De zestienjarige Nora worstelt nog dagelijks met de vermissing van haar tweelingzusje Emma. Het is vier jaar geleden dat Emma van de aardbodem verdween. Elk jaar gaat Nora op die dag naar de plek in het bos waar de fiets van haar zus werd aangetroffen. Maar dit jaar is ze niet alleen. In de verte staat er een man naar haar te kijken en alles aan deze man zet haar zintuigen op scherp.

De volgende dag ontvangt Nora een briefje. De man weet wat er met haar zus gebeurd is en vraagt Nora om hem te ontmoeten. Maar is het wel verstandig om met hem af te spreken? Wat als haar hetzelfde lot als haar zus te wachten staat?

Noodkreet

Noodkreet is het nieuwste boek van Inge Verbruggen bij Clavis. De uitgeverij omschrijft het als een spannend verhaal over een levensgevaarlijke hobby.

Finn, Queen Anna en Howdy maken video’s die het goed doen op YouTube, over urbex. Maar het is een gevaarlijke hobby, die urban exploring, en dus hebben ze een noodkreet bedacht. Als ze op een avond zo’n noodbericht krijgen van ex-urbexer Oscar, die intussen als ghosthunter is begonnen, besluiten ze hem te gaan helpen. Ze vertrekken naar een domein in de Ardennen waar een spooktoer wordt georganiseerd. Daar blijkt Oscar vinden moeilijker dan verwacht.

Six more months of June

Ook verschijnen er deze maand enkele vertaalde boeken, zoals Six more months of June van Daisy Garrison.

‘Six More Months of June’ van Daisy Garrison is een ontzettend lieve YA-romance over de opwindende hoogtepunten en rommelige dieptepunten die samenkomen in de laatste weken van de middelbare school.
Golden boy Caplan en de leergierige, introverte Mina zijn al soulmates vanaf de basisschool en van buitenaf lijkt hun vriendschap onwaarschijnlijk. Toch bestaat die op miraculeuze wijze buiten de sociale orde van hun middelbare school.
Als de beste vriend van Caplan zijn gevoelens voor Mina openbaart, is Caplan vastbesloten ervoor te zorgen dat alles blijft zoals het was, terwijl Mina ontdekt hoe het is om haar hart open te stellen voor een ander.
Voor fans van Jenny Han, Carley Fortune en Nicola Yoon.

Drie wensen en een vloek

In de categorie new adult/feelgood is er komende maand Drie wensen en een vloek. Dat boek verschijnt bij uitgeverij Unieboek Het spectrum.

Als Clementine haar baan en haar vriend kort na elkaar kwijtraakt, schieten haar halfzussen Lil en Serena te hulp. Tijdens een dronken avond besluiten ze een ritueel uit hun jeugd te herhalen: de uitmaakspreuk. Ze doen alle drie een wens voor Clemmie en ze vervloeken de aanstichter van haar verdriet.

Serena’s wens – hete seks – komt al snel uit als Clemmie de knappe Teddy ontmoet, met wie ze een ongelooflijke nacht doorbrengt. Betekent dit dat ook Clemmies wens voor een fijne baan kan uitkomen? En die van Lil: ware liefde?

Not in love

Het nieuwste boek van Ali Hazelwood mag je natuurlijk ook niet missen!

Rue Siebert heeft misschien geen perfect leven, maar ze heeft haar zaken wel op orde. Ze heeft een succesvolle carrière als biotech engineer bij Kline, een veelbelovende start-up op het gebied van levensmiddelentechnologie. Alles gaat goed, totdat het erop lijkt dat Kline wordt overgenomen en de potentiële en dominante CEO, Eli Killgore, alles dreigt te laten instorten waar Rue en haar collega’s zo hard voor hebben gewerkt. De aantrekkingskracht tussen Rue en Eli is echter niet te missen en het knettert in het laboratorium – letterlijk en figuurlijk. De twee spreken af dat hun affaire duurt tot duidelijk is of de overname van Kline definitief doorgaat. Maar of dat nu zo’n goed idee is…

Welke van deze young en new adult boeken die in juni verschijnen kijk jij het meeste uit?

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Zijn laatste wens – Jasinda Wilder

Eind maart kwam bij LoveBooks het boek Zijn laatste wens van Jasinda Wilder uit. Ik las nog nooit een boek van haar, maar de cover én de korte inhoud spraken mij enorm aan. Zijn laatste wens is de vertaling van The cabin.

Waarover gaat het?

In Zijn laatste wens volgen we het verhaal van een hardwerkende verpleegster en haar man, Adrian, die terminale kanker heeft. Hij houdt het verborgen voor haar tot drie maanden voor hij overlijdt. Hij besteedt de laatste zes maanden aan het maken van veel plannen voor haar leven nadat hij er niet meer zal zijn.

Haar man had ook een vriend, Nathan, die zijn vrouw vier jaar eerder verloor. Adrian heeft twee hutten gekocht op hetzelfde stuk land en hij stuurt hen allebei daarheen voor een tijdje. Nadia heeft geen idee, maar Nathan weet veel meer, want Adrian heeft een boek geschreven over hoe je haar verliefd op hem kunt laten worden.

Ze hebben geen telefoons, alleen de hut, zichzelf en de natuur. Er gaan maanden voorbij waarin ze praten, in comfortabele stilte zitten, wandelen, kinderverhalen delen en buiten eten. Hun relatie is strikt platonisch totdat ze allebei beseffen dat ze elkaar helpen genezen.

Wat vond ik ervan?

Laten we eerst even stilstaan bij de cover. Dit boek heeft zo een prachtige cover! De paarse kleurtinten passen perfect bij elkaar en geven een romantische sfeer aan de cover. De kleuren van de voorkant lopen door op de rug en op de achterkant. Zeer mooi gedaan! Als ik kijk naar de Engelstalige boeken, dan stelt de cover van de Engelstalige boeken me echt teleur en straalt die cover echt een heel andere vibe uit vind ik.

De flaptekst vond ik zeer aantrekkelijk, alleen vond ik het beginverhaal over hoe hij alles verborgen hield en hoe hij haar alles vertelde niet zo interessant.

Ik vond het zeker geen slecht boek, maar ik vond Adrien die eigenlijk tegen zijn vrouw zegt: “Ik ken je zo goed, ik ken je gedachten, gevoelens en je toekomst”, niet aantrekkelijk. Ik snap de insteek van de schrijfster wel en wat ze wou aantonen, maar het maakte me niet warm. Ik vind het ook best cringe dat hij alles beslist; hij beslist wat ze eet wanneer hij overlijdt, hij beslist waar ze gaat wonen, hij beslist wie ze ontmoet en hij beslist met wie ze verdergaat … In het begin van het verhaal krijgen we ook mee dat ze niet veel vrienden heeft en echt verloren is wanneer hij er niet is en dan werkt ze superveel uren … Erg gezond klinkt het niet, vind ik.

De manier waarop het door Nadia gevoelde verlies wordt weergegeven, is zeer beschrijvend. Het zorgt ervoor dat de lezer er helemaal in opgeslorpt wordt en de pijn écht kan voelen. Bovendien maakt dat het ook makkelijker om je te verplaatsen in haar situatie.

Conclusie

Misschien had ik andere verwachtingen van dit boek … Ik voelde niet heel erg mee met de personages en voor mij was dit niet een boek dat ik nog eens zou oppaken. Ik denk dat het een aanrader voor mensen die een boek willen lezen zoals P.S. I love you, maar dan wel wat spicier. Ik geef het boek drie sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: One true loves – Taylor Jenkins Reid

Emma is op de middelbare school stapelverliefd op zwemkampioen Jesse. Beide levens lijken al door hun ouders te zijn uitgestippeld. Samen besluiten ze het roer om te gooien en verhuizen naar de andere kant van het land om te gaan studeren. Op jonge leeftijd reizen ze samen de wereld over en trouwen. Een jaar na hun trouwdag krijgt Jesse de kans om Alaska te ontdekken. Maar zijn helikopter stort in zee waarna hij niet meer wordt teruggevonden. Emma is in diepe rouw en besluit om terug naar haar ouders te gaan. Weken worden jaren waardoor de veronderstelling is dat Jesse is omgekomen. Na drie verdrietige jaren komt Emma de jongen tegen die vroeger met haar in de boekhandel van haar ouders werkte, Sam. Er is direct een chemie tussen de twee en ze besluiten te daten. Van het een komt het ander en uiteindelijk gaan ze samen wonen en vraagt Sam haar ten huwelijk. Maar dan krijgt Emma ineens een telefoontje van Jesse dat haar hele leven op zijn kop zet.

Personages

Emma leeft een doodnormaal leven wat erg fijn is om in te komen. Je kunt je makkelijk inleven in haar gedachtes en gevoelens. Het is allemaal erg rationeel. Soms zijn er hoofdpersonages in boeken die zoveel voor hun kiezen krijgen dat het niet meer realistisch lijkt, dat was in dit boek totaal niet zo. Daarnaast maakt Emma gedurende het hele boek een mooie ontwikkeling mee. Zelfs binnen de laatste 20 pagina’s leert ze nog belangrijke lessen.

Wat het verhaal extra bijzonder maakt is het dankwoord. De schrijfsters oma is opgegroeid in het dorpje Acton, waar het verhaal zich afspeelt. Hierdoor heeft het dorp een bepaalde sfeer waar ik wel blij van word. Zeker door de cozy lokale boekhandel 😀

Ik ben zelf groot fan van de boeken van Reid. De zeven echtgenoten van Evelyn Hugo is een van mijn favoriete boeken. Met die gedachte ging ik dan ook dit boek in. Daardoor ben ik misschien een klein beetje teleurgesteld. Het verhaal had van mij wel wat rauwer mogen zijn, zoals in het eerder genoemde boek. Ik vond de emoties van Emma niet van de bladzijden afspatten. Ik had bij wijze van spreken willen huilen en het boek door de kamer willen gooien, maar dat voelde ik allemaal niet tijdens het lezen. Normaal ben ik altijd van de show don’t tell, maar nu had ik misschien wat meer tell gewild. Die brief die Emma bijvoorbeeld aan Jesse schreef vond ik erg mooi. De woorden zijn heel zorgvuldig gekozen. Die emotie die in die brief zit had ik wat meer door het hele boek heen willen voelen.

Plot

Eigenlijk is dat het enige dat ik heb aan te merken op dit boek. De rest van het verhaal zit goed in elkaar. De opbouw is logisch en kloppend. Het plot vond ik mooi en passend bij de gedragingen en karakters van de personages. Hierdoor had ik het boek dan ook al vrij vlot uit. Het leest heerlijk weg na bijvoorbeeld een lange werkdag. Iedereen wilt uiteindelijk toch liefde in zijn leven?

Dan ook nog even credits naar Ambo Anthos. Ik kocht heel lang niet de fysieke boeken van deze schrijfster omdat ik de Nederlandse edities zo ontzettend lelijk vond. Dat de uitgever nu de oorspronkelijke titel heeft aangehouden maakt mij erg blij. En de omslag is echt zo mooi. Echt een eye catcher die je direct ziet wanneer je een boekenwinkel binnen loopt! En dan de snede. Hierop staat een handtekening van de auteur. Hoe vet is het dat iedere fan nu kan zeggen dat hij, zij of het nu een handtekening heeft van Taylor Jenkins Reid. Echt petje af voor deze uitgever!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Things we hide from the light – Lucy Score

Things we hide from the light is het tweede boek in de Konckemout-serie van Lucy Score. Onze recensie van Things we never got over – het eerste boek – kan je hier lezen.

In Things we hide from the light volgen we de politiecommissaris Nash. Hij staat bekend om twee dingen: een echte good guy en in uniform nog knapper dan hij al is.  De twee kogels die hij een tijdje terug in zijn lichaam kreeg, hebben een flinke deuk in zijn zelfvertrouwen gebracht. Hij kampt sindsdien met paniekaanvallen en nachtmerries. Dat houdt hij natuurlijk verborgen voor iedereen, alleen zijn buurvrouw en oude bekende, Lina, ziet de echte Nash.

Lina wil zo snel mogelijk weer uit Knockemout vertrekken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als Nash en Lina plotseling op elkaar aangewezen zijn…

De hoofdpersonages Nash en Lina hebben beide een stoere kant, maar ze zijn niet bang om hun kwetsbaarheid aan elkaar te tonen. Hun relatie is een spel van aantrekken en afstoten, gedurende het hele boek. Nash droomt er al lang van om een ring om iemands vinger te doen, terwijl Nina zichzelf alles behalve als relatiemateriaal beschouwt. De twee hebben beiden een achtergrondverhaal dat ook bij beide personages goed uitgewerkt is. De twee maken dan ook een hele evolutie mee doorheen het boek.

Helaas is het verhaal van Nash en Lina niet zo memorabel als ik had gedacht dat het zou zijn. Het begin voelde zelfs heel erg cringe aan voor mij. Misschien kwam dat door de vertaling? Ik kan mijn vinger er niet meteen op leggen, maar ik heb wel meermaals gedacht ‘wie zegt dit nu?’ en dan met mijn ogen gerold… Ik vond het ook een beetje té veel gefocust op hoe geil ze van elkaar werden als ze bij elkaar in de buurt waren. Het is een slowburn, maar een beetje te veel insta-liefde en lustgedreven. Bovendien vond ik het ook veel te lang, het verhaal had veel zaken die echt overbodig waren.

Net zoals in het eerste boek blijft familie in dit boek centraal staan. Het blijft leuk om dezelfde personages terug te zien komen in dit boek. We maken ook kennis met de personages die een grote rol krijgen in het derde boek, waardoor ik benieuwd ben. Verder is er ook een thrilleraspect in Things we hide from the light. Dat zou het boek wat meer diepgang geven, maar ik vond het thrillergedeelte redelijk voorspelbaar en het gaf voor mij niet de verwachte meerwaarde.

Aanrader of niet?

Things we hide from the ligth is een slowburn die helaas niet enorm memorabel was voor mij … Toch kijk ik enorm uit naar het verhaal van Lucian en Sloan in Things we left behind, dat in april vertaald wordt en uitkomt in het Nederlands. Ik geef dit boek helaas 2 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De Kleuren van Licht (De Kleuren van Magie #3) – V.E. Schwab

‘Ben je sterk genoeg om te winnen?’

‘Ik weet het niet,’ antwoordde hij eerlijk.

‘Mooi,’ zei ze […] ‘Alleen idioten zijn zeker van hun zaak.’

Hier zijn we dan, de finale recensie over het finale boek in De Kleuren van Magie-trilogie van V.E. Schwab. Schwab heeft dit finale deel geschreven met vlijmscherpe zinnen en krachtige scenes die eer doen aan dit beest dat 654 pagina’s telt. Mijn dank gaat uit aan Boekerij die me van dit mooie exemplaar voorzien heeft, een limited edition heruitgave om u tegen te zeggen. Deze recensie bevat spoilers voor De Kleuren van Licht.

Verhaal

In dit derde deel van De Kleuren van Magie-serie volgen we het verhaal van Kell, Lila, Rhy, Alucard en Holland verder op de voet. Zonder enige wachttijd duiken we meteen verder in de actie waar boek twee was gebleven, de cliffhanger die ons op het puntje van onze stoel houdt wanneer Lila onderweg is om Kell te redden uit Wit Londen. Het boek begint met de reünie van mijn favoriete duo, om dan alle hel los te laten barsten zodra ze terug naar Rood Londen trekken. Waar in de vorige twee delen de problemen geleverd werden door machtzuchtige individuen uit de werelden van Wit, Grijs en Rood Londen. Hebben we in dit deel te maken met een verschijning als een god: Osaron.

Dit boek reist door de verschillende vier Londens in een poging om Rood Londen te redden nadat Osaron Rood Londen op stelten heeft gezet. Kell, Lila, Rhy, Alucard en Holland moeten samenwerken om Osaron te verslaan. En dit gebeurt niet zonder een paar hartaanvallen waarvan je denkt dat een van hen zal sterven. Het boek trekt je de hele tijd met zich mee, en valt op geen enkel moment echt stil. Echter, merkte ik voor mezelf wel dat dit van de drie boeken mijn minst favoriete deel was. Het was goed, en ondanks de hoge spanning, was de spanning niet zo hoog als hij was in de vorige twee delen, ondanks dat de rode draad in dit boek veel meer stress met zich mee zou moeten brengen. Ik denk dat dit komt door de manier waarop Schwab het gebracht heeft, en dat, ondanks de desolate staat van Rood Londen doorheen het boek, de stress bij de lezer om te weten wat er ging gebeuren niet altijd zo hoog lag, omdat je vanaf het begin wel een gevoel hebt dat het op het einde wel goed ging komen.

Personages

Naast Osaron maken we met niet zoveel meer personages kennis in dit boek. Het nieuwste personage dat mij het meeste bijbleef maar dat maar een korte verschijning had, was Maris. De kapitein van de Ferase Stras, een interessante nieuwe locatie: een markt/boot in het midden van de oceaan die Kell, Lila en Holland moeten bezoeken. Het is op deze locatie dat we Lila volledig in haar verschijning/rol als Antari zien groeien wanneer ze een zwart nep-oog krijgt.

Schrijfstijl

Ik heb het gevoel alsof ik best gewoon copy/paste kan doen als het aankomt op dat ik iets te zeggen heb over V.E. Schwabs schrijfstijl, want ik heb hier nooit iets slechts op te zeggen, alleen maar goed. Ze schrijft zoals iedereen zou willen schrijven, met een bewonderenswaardige vaardigheid. Ik heb me gewijd aan het lezen van haar volledige oeuvre om zelf een beter schrijver te worden, haar boeken verdienen het om bij creatief schrijven cursussen benaderd te worden om meer te leren over hoe goed te schrijven en hoe goed een verhaal te formatteren. I said what I said.

Limited Edition

Deze Limited Edition heruitgave van De Kleuren van Magie is er eentje om u tegen te zeggen. Zoals altijd is Boekerij een meester in het vormgeven van hun speciale edities, en ook hier hebben ze zichzelf wederom overtroffen. Waar de Engelse editie van deze boeken wit zijn, is deze Nederlandse editie een contrast ervan in een prachtig zwart matte kleur. De pagina’s zijn stained edges die de plattegrond van Rood Londen weergeven. En het is absoluut een droom om naar te kijken!

Als je de dust jacket eraf haalt zie je een prachtig witte onderkant met een embossed cover van een kroon en het woord “Anoshe” – en ik ga de pracht van dit woord aan de lezer laten om te ontdekken in het boek zelf, want om het hier roekeloos te omschrijven doet onder aan de kracht die het in het verhaal van het boek zelf draagt wanneer Schwab het binnen de narratief vertelt (dus ga het zeker lezen!). 

De dust jacket zelf is er eentje dat bestaat uit twee werelden. De cover van het boek langs de ene kant en een prachtige fanart van Rhy’s ouders langs de andere zijde (links) en Alucard (rechts).

Deze editie is een absolute droom en ik kan er niet over ophouden! Wow!

Ervaring

Ondanks dat dit boek niet mijn favoriet uit de trilogie bijkt te zijn, is het toch een van mijn favoriete series geworden. Een meesterlijk verhaal dat meesterlijk is geschreven door een meesterlijke schrijfster. Een ware droom van een literair werk. Dit is magie hoe magie hoort te voelen. Daarom geef ik dit boek vier sterren op Goodreads.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: A Winter’s Promise (The Mirror Visitor #1) – Christelle Dabos

Er zijn momenten in je leven waarin je een verhaal begint te lezen en je vanaf het begin weet dat dit anders is dan anders en dat dit je kijk op schrijven en het vertellen van verhalen volledig gaat veranderen. Voor mij was dit A Winter’s Promise van Christelle Dabos. Een boek waarvan ik snap dat er bij zijn publicatie zulke commotie rond was, want laat me je vertellen, dat was dit verhaal helemaal waard, en is het dan ook nog steeds.

Verhaal

In dit boek is er nog niet direct te pinpointen wat de exacte richting is van de main plot, maar er worden al wel enkele easter eggs hier en daar rondgestrooid die later voor de lezer van belang zullen zijn. Het hoofdplot van dit boek, maar niet per direct het hoofdplot tout cours, is hoe protagonist Ophelia wordt uitgehuwelijkt aan ene man genaamd Thorn. Ze zal hiervoor naar zijn Arc moeten reizen en hier de rest van haar leven zijn vrouw zijn. Zoals menig verhaal, gaan er oneindig veel dingen mis. Dit boek heeft geen gebrek aan intrige en krachtige dialoog en is een ware parel van een serie-starter. Het is een verhaal voor liefhebbers van de steampunk aesthetic en (immense, maar dan ook immense slowburn romance-verhalen).

Wereldopbouw

Christelle Dabos is gestoord. Daar, ik heb het gezegd. En dat bedoel ik met alle liefde, respect, en open mond waar kwijl uitkomt als het aankomt op hoe ze haar wereldopbouw heeft gedaan. De wereld is in stukken verdeeld geraakt en zweven rond als Arcs met verschillende clans die over deze Arcs heersen. Het doet een beetje denken aan Nickelodeons vroegere tv-serie “drakenjagers”. Voeg aan deze kookpot het voorgenoemde steampunk, alsook de Victoriaanse periode toe. Met omschrijvingen van weelderige jurken en dergelijke meer, waan je je in een wereld waarvan je nooit zal kunnen ontaarden hoe Dabos zulk een meesterwerk uit haar mouw heeft geschud. De enige andere vergelijking die ik nog wil maken als attestatie van de pure kracht van de wereldopbouw alsook met de verhaalopbouw, is de videogame franchise van Square Enix: Kingdom Hearts. Zij die deze spelletjes kennen weten hoe een zoektocht het is om alle puzzelstukjes in het verhaal samen te steken om het algemene plaatje te begrijpen, dit boek voelt exact zo, en daarom sta ik zo versteld van hoe één persoon dit heeft kunnen verzinnen. Het is gestoord, respectfully so.

Schrijfstijl

Christelle Dabos zou een honorary doctorate moeten ontvangen puur voor het staaltje schrijfkunst dat ze met dit verhaal heeft neergezet. Ik blijf mezelf maar vertellen dat dit haar debuut is. Het is intens, het is een werk van de meesters à la Tolkien, Sanderson, Martin, Nyx, etc. Christelle Dabos is een naam die het verdient om ver en wijd gekend te zijn, met een verhaal dat naar mijn mening in Creative Writing courses onderzocht zou moeten worden. Het is meesterlijk. Dabos schrijft met de detaillering van schilderijen uit de romantische kunst, elk detail is van belang en niets kan worden weggelaten, als je dit zou doen zou je haar werk tot schaamte brengen. Dabos laat elk woord op de pagina meetellen, hoe klein of banaal het dan ook overkomt. Maar het is er en het heeft gevochten om er te zijn, dat voel je. Ik sta als zelf schrijvend persoon puur versteld van hoe iemand dit heeft kunnen schrijven, I mean  –  I wish it was me.

Personages

Wederom een aspect van het verhalen schrijven dat Dabos met haar meesterlijke brein heeft begrepen hoe het moet en het dan nog duizendmaal beter doet. Haar personages zijn niet zonder gebreken, en voelen zo menselijk aan dat je je afvraagt of dit verhaal geen slice of life is met hoe alles realistisch aanvoelt. Ophelia, onze protagonist is een klungel van een dame, maar niet op de manier waarvan je denkt, “wow dit is zo een protagonist die niets kan en toch zet iedereen haar op een voetstuk”. Neen, Ophelia is klunzig, maakt dingen kapot, krijgt commentaar op alles, enzovoorts. Haar echtgenoot Thorn moet, ondanks hun geplande huwelijk, niets van haar weten. Echter trekt Ophelia zich dit niet aan en doet haar ding, ze is heel erg zelfbewust en dit maakt haar zo menselijk, want ze krijgt geen continue green card voor al haar quirky behavior zoals in veel verhalen waarvan het hoofdpersonage ook zulke trekken heeft maar hen dan uitermate een pick me-girl personage maakt. Ophelia is enkel een voorbeeld onder vele andere personages die zo goed uitgeschreven zijn.

Ervaring

Ja, wat kan ik zeggen – I am absolutely smitten. Dit verhaal voelde als een lange proloog voor de rest van de serie maar ik ben er niet boos over, alles wat is geschreven, elk detail, is uitgedokterd en je voelt gewoon dat Dabos weet waar ze mee bezig is. Dit is schrijven van het hoogste caliber en dit verhaal en zijn auteur verdient zoveel meer erkenning. Het kreeg van mij dan ook een verdiende vier sterren op Goodreads.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: A Dowry of Blood – S.T. Gibson

A Dowry of Blood is een nieuw maar oud-aanvoelend vampierverhaal waar je echt meteen je tanden moet inzinken, want het is een van de beste boeken die ik dit jaar gelezen heb, dus without further ado, ga ik nu in deze recensie duiken want mijn enthousiasme is bijna niet te temperen.

Verhaal

Een jonge vrouw transformeert in een vampier nadat gruwelijke dingen haar zijn overkomen, haar meester en maker neemt haar mee in zijn wereld en behandelt haar als godin, alsof zij de enige is in zijn wereld. Al snel volgen er andere bruiden voor de meester, en al snel keert het tij van getrouwheid en aan wie de bruiden nu eigenlijk trouw zijn. A Dowry of Blood is een boek dat razendsnel een vertaling in het Nederlands mag kennen, want ik las het op twee dagen uit en het voelt als een vampierverhaal dat direct bij de gotische klassiekers zoals het boek Dracula van Bram Stoker (1897) en de film Van Helsing van Stephen Sommers (2004) kan plaatsnemen. Het boek voelt aan als Carmilla van Sheridan Le Fanu (1872), alleen met een meer modern taalgebruik. In andere woorden, heel erg queer, verleidelijkheid en vlammend. Als dat je niet meteen op het boek gooit om het te lezen, dan weet ik het ook niet.

Personages

De personages in dit boek hebben allemaal unieke karakters die zo verschillend zijn van elkaar, maar daarom komen ze net zo goed onderling overeen met elkaar. Het boek is verteld in een briefvertelling vanuit het eerste persoonsperspectief van bruid Constanta en leest als beide een biecht, een brief van verraad en een liefdesbrief. Constanta is de eerste bruid in dit verhaal en degene die je meesleept door de wereld van het vampier-zijn. Constanta is iemand die alles goed wil doen en daarom veel op haar tong bijt maar meer weet dan haar meester lijkt te denken. Dan is er […] zij is de dromer van de drie bruiden, de snakker naar avontuur en degene die de meester zijn grenzen als eerste stapsgewijs durft af te tasten. De derde bruid is een jongen, Aleksei. Hij is degene die de meester zijn grenzen totaal negeert en doet wat hij wil, als lezer zit je soms op het puntje van je stoel omdat je bang bent voor de meester zijn wraak. Maar Aleksei is Aleksei, en hij tast grenzen niet af, hij overschrijdt ze volledig wanneer het op de meester aankomt. Want Aleksei houdt niet van kettingen, en de meester blijft te hard proberen om deze rond zijn polsen en enkels te binden om hem van de wereld weg te houden. Dan is er de meester, de maker van zijn vampierbruiden, de persoon naar wie er vanaf de eerste pagina van het boek een overduidelijke afgunst alsook een angst vertoond wordt.

Relaties

Dit boek is een sterke vertelling die queer relaties in de spotlight zet op een geweldig intense en meeslepende manier. Ook haalt het boek polyamorie aan op een zeer interessante manier. De relaties in dit boek raken verschillende grenzen aan, soms voelen we de sterke familiebanden van broers en zussen tussen de bruiden onderling, dan voelen we de rivaliteit van de bruiden onderling, en op nog andere momenten voelen we de hete romantische vonken tussen de bruiden en de meester. Als er een sterk woord nog naar voren komt in de relaties van dit boek is het haat. Haat jegens hun meester, haat jegens zijn stilzwijgen en achterhouden. Haat door het snakken naar meer, en het niet overgeven aan hun nood naar vrijheid.

Ervaring

Ik bedoel – twee dagen, ik las het boek in twee dagen. Het is gewoon zo goed. Ik raad iedereen aan om het te lezen en ook uitgeverijen aan om de vertalingsrechten te kopen want you guys are sleeping on this! Mijn vrienden en ik zijn razend enthousiast over dit boek en het is ook het boek dat ik met mijn boekenclub ga bespreken deze maand en ik kan er gewoon niet over ophouden hoe goed het is! Dus ja, als je van een vampierverhaal houdt dat voelt alsof de gotische periode rondom je heen materialiseert terwijl je leest, dan is dit het verhaal voor je. Ik gaf het vier-en-half tot vijf sterren op Goodreads, en ja … het is gewoon écht goed.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Love on the brain – Ali Hazelwood

Love on the brain is een heerlijk New Adult boek dat gaat over enemy’s to lovers. Bee Königswasser krijgt een aanbod om leiding te geven aan een groot project binnen de neurowetenschap. Zij zet zich in voor bètavrouwen die altijd overschaduwd worden door de dominante mannelijke dokters. Zo heeft ze een beroemd Twitter account waar ze anoniem vecht voor meer gelijkheid. Vol goede moed zegt ze haar leven op en verhuisd naar Houston om daar het project te gaan leiden. Echter doet ze dat niet alleen, maar samen met haar aartsrivaal, Levi. Of blijkt hij toch zo slecht nog niet?

Personages

Het was even wennen om Bee te leren begrijpen. Ik kan haar humor erg waarderen. Bee heeft veel trauma’s opgelopen in haar jeugd en latere tienerjaren, waardoor haar beweegredenen meer dan logisch zijn. Wat ik minder logisch vind zijn de vele keren dat Bee flauwvalt. Bij het zien van een pluchen spin, een karretje dat bijna omvalt, je kan het zo gek niet verzinnen. En toevallig is Levi iedere keer in de buurt om haar op te vangen. Er komt vervolgens geen uitleg waarom zij dit heeft (bijvoorbeeld een onderliggende aandoening) wat ik echt een gemiste kans vind. Ook heeft Bee een tweelingzus, Reike. Zij is heel reislustig en deelt dezelfde humor als haar zus. Mocht er ooit een deel bij komen, zou ik graag een boek vanuit Reike lezen!

Naast Bee is Levi het belangrijkste karakter. Ook hij heeft trauma’s te verwerken gehad en heeft daardoor een wat aparte manier van communiceren opgebouwd. Verder is hij eigenlijk de ultieme dokter met een goddelijk lijf, een zorgzaam karakter en een gekmakende verliefdheid. Iets te rozengeur en maneschijn misschien, maar laten we niet vergeten dat het een zwijmel boek is 😉

Het verhaal

Het boek is naar mijn mening precies lang genoeg. Ik heb helemaal geen verstand van neurowetenschap, maar het is heel begrijpelijk omschreven. Daardoor is het makkelijker om met het verhaal mee te gaan. Je wordt als lezer ook niet overspoelt met personages wat erg fijn is. Nogmaals moet je natuurlijk niet te veel diepgang verwachten, maar het echt zien als een lekker makkelijk boek waar je niet te veel bij hoeft na te denken. Er zijn een heleboel misverstanden tussen Bee en Levi waardoor het verhaal soms wendingen neemt waarbij je het boek door de kamer wilt smijten. Op een goede manier haha.

Ook was het heel tof hoe vrouwen emancipatie terug komt in dit boek. Bee heeft een groot voorbeeld: Marie Curie. Een beroemde vrouwelijke wetenschapper. Door het boek heen zijn er allemaal feitjes over Marie’s leven die echt passen bij het karakter en de drijfveren van Bee.

Plot

Zonder spoilers te geven, vond ik het einde echt te ver gezocht. Het gaf een beetje Fifty shades of grey vibes. Het meisje verkeert in gevaar en de stoere jongen komt haar redde, einde. Ik kreeg er vooral veel vraagtekens van. Het paste gewoon weg niet bij het verhaal. Hoe uiteindelijk Bee’s digitale leven samen komt met haar echte leven vond ik wel heel leuk om te lezen. Het geeft een extra dimensie aan het verhaal. Zeker als alles in de soep begint te lopen…

Al met al vond ik het een vermakelijk boek. Heerlijk voor even tussen door. Als ik het boek vergelijk met ”De Liefdeshypothese” vind ik dat boek toch ietsje beter. Dat heeft echt te maken met de plot die ik niet passend vond. Wel kan ik dit boek echt aanraden als je De Liefdeshypothese ook leuk vond! Alles bij elkaar genomen geef ik het boek 3,5 ster.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Misfit – Elle Kennedy

Misfit van Elle Kennedy

Schrijfster Elle Kennedy is onder andere bekend van haar populaire series ‘Briar U’ en ‘Off-Campus’ (hier valt ook mijn eigen favoriet De deal onder). Misfit is het eerste deel van haar nieuwste serie; Sandover Prep.

Verhaal

Als je moeder je ‘out of the blue’ meldt te gaan trouwen met een rijke man die jij nog nooit hebt ontmoet, zou dat voor elke 18-jarige een shock zijn. Maar RJ Shaw krijgt nog meer voor zijn kiezen: hij wordt naar Sandover Prep gestuurd. Een dure kostschool voor jongens, waar zijn nieuwe stiefbroer Fenn ook op zit. Totaal niet passend voor een ‘Misfit’ zoals RJ. Bovendien is zijn eerste indruk van klasgenoten zoals Lawson en Silas dat het nogal bijzondere types zijn.

En daarom is zijn insteek vooral; geen vrienden maken of proberen erbij te horen, want je bent toch zo weer weg. Dat plan om anti-sociaal te zijn is hij vergeten zodra hij op het terrein van Sandover Prep Sloane ontmoet; een knap meisje met een scherpe tong. Een probleem. Ze is de dochter van de directeur en daarmee compleet verboden terrein. Om nog naar te spreken over de ex van Sloane…

Cover

Hoewel de cover van Misfit is niet de mooiste die de afgelopen maanden is uitgebracht, trekt hij wel de aandacht. De combinatie van geel/goud met zwart, de rozenstruik met doorns (passend bij de soms stekelige karakters) en de sierlijke letters en wapen van Sandover Prep, maken je nieuwsgierig naar de inhoud van het boek! Leuk detail is ook dat het wapen van Sandover Prep bij elk nieuw hoofdstuk terug komt. 

Schrijfstijl

De stijl van schrijven van Elle Kennedy is ook in Misfit vlot en beeldend, met korte hoofdstukken. Hierdoor kun je je gelijk een goede voorstelling van de setting van het verhaal. Ik kon me een levendige voorstelling maken van Sandover Prep; een statige kostschool gevuld met opstandige (en heel knappe) jongens. 

In Misfit is elk hoofdstuk vanuit een ander personage geschreven. Zo krijg je het verhaal mee vanuit het perspectief van RJ, Fenn, Sloane, Silas en Lawson. En hoewel ik het heerlijk vind om vanuit meerdere personages te lezen, vond ik dit wat veel om me ècht goed in te kunnen leven in de personen en karakers van het verhaal. Bovendien maakte het dat de snelheid wat uit de verhaallijn dreigde te raken. Het verhaal was naar mijn mening sterker en vlotter geweest als het bijvoorbeeld alleen vanuit perspectief van RJ en Sloane geschreven zou zijn.

Zorgde dit ervoor dat Misfit geen leuk boek was? Zeker niet! Want zoals we gewend zijn van Elle Kennedy zit ook Misfit boordevol scherpe dialogen en spicy scenes! Bovendien eindigt het met een (kleine) cliffhanger waardoor ik ook al ben begonnen in deel twee: Rogue. Helaas is het tweede deel nog niet vertaald, dus als je liever geen Engels leest moet je nog even geduld hebben! 

Conclusie

Misfit is niet mijn nieuwe favoriete boek van Elle Kennedy. Maar ik heb me er zeker een aantal fijne uurtjes mee vermaakt! Het boek krijgt van mij 3,5 ster!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Emily Wilde’s Encyclopedia of Faeries – Heather Fawcett

Een van mijn absoluut favoriete boekenseries is een kinderreeks door Holly Black en Tony DiTerlizzi, namelijk, De Spiderwick Kronieken. Van deze boeken wordt er door Disney+ ook binnenkort een nieuwe adaptatie gemaakt. Sommigen onder onze lezers zullen wel bekend zijn met de gelijknamige Nickelodeon film uit 2008.

Voor de die-hard Black fans zoals mezelf en degenen die meer van haar faerie-inspired werken willen lezen, is haar kinderreeks samen met DiTerlizzi, die de über-mooie illustraties voor de serie heeft gemaakt, een echte aanrader. De series’ eerste twee delen zijn vertaald naar het Nederlands maar de rest niet, maar laat dat je zeker niet tegenhouden om de originele Engelse versies een kans te geven. Deze hebben trouwens recent een nieuwe uitgave mogen kennen in afwachting van de nieuwe adaptatie die binnenkort te zien zal zijn op Disney+.

Maar dus, waarom ik nu De Spiderwick Kronieken aanhaal, is grotendeels voor hen die bekend zijn met deze serie, want het boek dat ik in deze recensie zal bespreken werd dan ook gepitched als een volwassen versie van De Spiderwick Kronieken. Dit overtuigde me helemaal om dit boek te willen lezen en maakte ook dat het mijn meest geanticipeerde boek van 2023 tot nu toe was. Dit boek is Heather Fawcetts New Adult boek, Emily Wilde’s Encyclopedia of Faeries (Dely Rey 2023) en moet nog een vertaling naar het Nederlands krijgen.

Verhaal

Emily Wilde’s Encyclopedia of Faeries volgt het verhaal van titulair personage Emily Wilde. Zij is een professor aan de Universiteit van Cambridge die bezig is aan het finaliseren van haar manuscript. Namelijk, haar “encyclopedia of faeries”. Voor ze deze af heeft wilt ze nog onderzoek uitvoeren naar de feeën uit het noorden van Europa. Hiervoor reist ze naar Hrafnsvik om haar onderzoek te doen. Natuurlijk, in een verhaal over de gewiekste fae gaat er hier en daar de hele tijd van alles mis: verdwijningen, beheksingen, Wisselkinderen … noem maar op. Al zeker wanneer Emily’s academische rivaal (horen we daar enemies to lovers) Wendell Bambleby opeens op de stoep van haar verblijf in Hrafnsvik opduikt en het bloed onder haar nagels vandaan haalt.

Faeries en Folklore

Mijn interesse in faerie en folklore en alles dat ook maar iets met zulke mythologieën te maken heeft. Fawcetts boek is er een dat ook heel erg mijn verwachtingen heeft kunnen volbrengen alsook des te meer heeft bewezen waarom ik zo geïnteresseerd ben in dit soort verhalen en vertellingen die deze mythologieën in zich opnemen. Fawcetts werk neemt naadloos de faerie folklore in zich op en maakt de lezer hongerig om zelf onderzoek naar de wereld van de fae te doen en hoe ze in verschillende culturen gerepresenteerd worden.

Typografie en Narratief

Fawcetts boek is een epistolaire vertelling door middel van protagonist Emily Wilde die haar reis naar Hrafnsvik en haar ontmoetingen met de fae neerpent in haar dagboek. Hierin wordt er typografisch ook gewerkt met voetnoten waardoor het boek heel erg vierde-wand-doorbrekend aanvoelt. Omdat de lezer in zekere zin al Emily’s encyclopedie, of toch de notities die ze ervoor maakt en de dagboek documentaties die hieraan bijdragen, aan het lezen is nog voor zij hem zelf heeft afgewerkt. Hierdoor voelt het verhaal heel erg doorleeft en authentiek aan, wat zeker een meerwaarde is.

Schrijfstijl

Fawcett schrijft net zo magisch als het materiaal waar haar boek over gaat. De fae zelve zouden haar willen meenemen naar hun wereld omwille van hoe feeëriek en uniek haar schrijven is; een kunst waar de fae maar al te graag hun handen op willen kunnen leggen. Zeker al schrijvend vanuit één personage dat erg subjectief is omwille van de dagboekvorm van het boek, wat al snel enerverend kan worden als de protagonist een stem heeft die niet heel boeiend overkomt. Maar Fawcett heeft dit weten omzeilen en een werk neer weten te zetten dat de lezer goed weet te boeien. Ik vond dit heel interessant om te zien hoe alles vanuit Emily’s blikveld werd verteld.

Ervaring

Ik heb heel erg genoten van Heather Fawcetts Emily Wilde’s Encyclopedia of Faeries en zou nu heel graag zelf studies in folklore willen beginnen. Fawcett heeft een origineel werk uit haar pen geschud, dat voelt alsof ze zelf de faerie realm is ingegaan om de lezer een zo authentiek mogelijk werk voor te schotelen. Ik heb dit boek dan ook vier sterren gegeven. Ik hoop dat dit boek snel een Nederlandse vertaling mag kennen zodat nog meer lezers ervan kunnen genieten.