Auteur: Jennifer Schoolenberg

Jennifer was een tijdje actief op YouTube en Bookstagram onder de naam Booksbybookss, maar wegens haar studie en drukke leven staat dat momenteel op non-actief. De liefde voor boeken is echter nooit weggeweest, en ze wil graag haar mening over boeken geven middels recensies op Young Adults. Zo kan zij toch nog een beetje actief zijn in het boekenvak en ervaring opdoen. Ze is erg enthousiast en kan niet wachten om een volgende recensie te schrijven!
Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het zwaard der voorzienigheid – Andrzej Sapkowski

Het zwaard der voorzienigheid is een spannende verhalenbundel van de Poolse schrijver Andrzej Sapkowski. Dit boek is het tweede deel in de populaire Witcher-serie en volgt de avonturen van Geralt van Rivia, een magisch gemuteerde monsterjager. Deze serie is perfect voor jongeren die houden van fantasy, avontuur en diepgaande personages.

Personages

Het boek bestaat uit zes verhalen die elk een eigen plot en sfeer hebben, maar ook bijdragen aan de grotere verhaallijn van de serie. Een centraal thema dat door het boek heen loopt, is het idee van voorbestemming versus vrije wil. Geralt wordt geconfronteerd met situaties waarin het lijkt alsof zijn keuzes al voor hem zijn gemaakt, maar hij blijft worstelen met zijn eigen autonomie en ethische principes.

Een van de meest intrigerende verhalen is “Het zwaard der voorzienigheid”, waarin Geralt een ontmoeting heeft met een mysterieuze vrouw genaamd Yennefer, een krachtige tovenares die een grote rol speelt in zijn leven. Hun complexe relatie, gekenmerkt door passie en conflict, geeft diepte aan beide personages en benadrukt de thema’s van liefde en verlies.

Sapkowski weet zijn personages tot leven te brengen met geweldige dialogen en karakterontwikkeling. Geralt is een ingewikkelde held, die soms worstelt met de verwachtingen die anderen van hem hebben. Zijn interacties met andere personages, zoals de grappige bard en de krachtige tovenares Yennefer, laten verschillende kanten van zijn persoonlijkheid zien.

Wat dit boek extra boeiend maakt, is dat de personages niet simpelweg goed of slecht zijn. Zelfs de monsters die Geralt tegenkomt, hebben vaak een tragische achtergrond. Dit maakt de verhalen niet alleen spannend, maar zet je ook aan het denken over goed en kwaad.

Worldbuilding

Sapkowski’s schrijfstijl is levendig en beeldend. Hij heeft oog voor detail en gebruikt vaak humor in zijn dialogen. De wereld waarin de *Witcher*-serie zich afspeelt, is gebaseerd op Europese folklore en mythologie. Het voelt echt en goed doordacht aan, met een rijke geschiedenis en cultuur die je in elk verhaal terugziet.

De auteur brengt deze wereld tot leven met gedetailleerde beschrijvingen en een goed doordachte structuur. De manier waarop magie, politiek en het dagelijks leven van de bewoners met elkaar verweven zijn, zorgt voor een meeslepende leeservaring.

Conclusie

Het zwaard der voorzienigheid is een geweldig boek voor iedereen die houdt van fantasy en avontuur. Sapkowskiā€™s talent om complexe personages te creĆ«ren en een fascinerende wereld neer te zetten, maakt dit boek tot een echte aanrader.

Het boek biedt niet alleen spannende avonturen, maar laat je ook nadenken over belangrijke thema’s zoals voorbestemming en vrije wil. Het is een diepgaand verhaal dat je niet snel zult vergeten en dat je nieuwsgierig maakt naar meer avonturen van Geralt van Rivia.

Kortom, het is een indrukwekkend boek dat zijn plek in de moderne fantasy-literatuur meer dan verdient. Het biedt een rijke en spannende leeservaring die zowel vermaakt als aanzet tot nadenken.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Love, Theoretically – Ali Hazelwood

Elsie Hannaway is een wetenschapper dat rond komt van een armzalig loon waar ze lessen op diverse scholen voor moet geven en waar ze geen bal aan vindt. Het is een harde wereld voor vrouwen, maar gelukkig neemt haar mentor haar onder haar hoede. In haar vrije tijd verdiend ze wat geld door als plus one mee te gaan met mannen die geen relatie hebben. Eigenlijk fake dating dus. In de tussen tijd probeert ze als wetenschapper een betere baan te bemachtigen. Eindelijk wordt ze uitgenodigd op een sollicitatie gesprek, maar dan blijkt de man die haar moet beoordelen de knappe broer van een van haar nep daters te zijn.

Verhaallijn

Normaal ben ik eigenlijk niet zo fan van Hazelwoods werk. Ik zie het altijd als de Goede Tijden, Slechte Tijden van de boeken. Het is lekker om even na een lange werkdag te lezen, maar daar is alles mee gezegd. In het begin gaat alles goed, dan gaat er wat fout en eind goed algoed heeft het altijd een happy end. Maar niets is minder waar, dit boek heeft mij echt weten te verrassen. Dit boek was minder voorspelbaar dan ik gewend ben en had een goede aanloop richting cliffhangers. Ik heb hem dan ook in twee dagen uitgelezen (terwijl ik echt een langzame lezer ben). Een soort guilty pleasure dus?

Personages

De personages in dit boek vond ik allemaal erg leuk. Vooral de ontwikkelingen die Elsie doormaakt vond ik mooi om te lezen. Ik denk dat we allemaal wel eens hebben gezegd of gedaan waarvan we dachten dat de ander het wilde horen. Pleasen, maar dan enorm uitvergroot. We gaan natuurlijk niet onze hele persoonlijkheid aanpassen (al vind ik dat al een talent op zich als je dat wel kan). Dat Jack daar zo doorheen prikt zorgt toch een beetje voor vlinders in je buik. Iemand die je echt ziet staan om de persoon die jij bent. Dat is ook een beetje hoe je Jack het beste kan omschrijven.

Wat ik ook een mooie eigenschap van Elsie vindt is dat zij niet egoĆÆstisch is. Zelfs als ze niet krijgt wat ze het allerliefste wil blijft ze de ander een warm hart toedragen. Daar kunnen veel mensen nog wat van leren!!!

Conclusie

Dit boek is eigenlijk vol ”get out of your comfort zone”. Elsie moet ook ineens mensen gaan vertrouwen die ze eigenlijk wantrouwt en wordt juist teleurgesteld door de mensen die ze wel vertrouwt. Dit is natuurlijk ook geen lange recensie, maar dat komt omdat er eigenlijk niet meer woorden aan vuil te maken zijn. Het is een heerlijke weglezer om in de zomer vanaf een picknick bankje te lezen. Een echte feelgood. Dit boek heeft mij toch wel nieuwsgierig gemaakt naar meer Ali Hazelwood šŸ˜€

P.s. zijn er hier wetenschappers in de comments die mij meer kunnen vertellen over hoe het er in Nederland aan toe gaat? Is het hier ook zo’n gevecht om een baan met vooral alfa eikels?

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Huis van vuur en schaduw – Sarah J. Maas

In dit derde deel van de Crescent City serie volgen we weer diverse personages. Bryce is terecht gekomen in een andere wereld dan Midgard. Terwijl zij een weg zoekt om terug te komen in haar eigen wereld zitten Hunt, Baxtian en Ruhn vast in de kerkers van de Asteri. Dagen gaan voorbij terwijl zij letterlijk bijna doodgemarteld worden. Ondertussen proberen Ithan en de overgebleven leden van de groep Tharion te bevrijden van de Adderkoningin. Wie o wie gaat de strijd overleven?

Worldbuilding

Wat voelt het toch goed om de wereld van Crescent City weer binnen te stappen! Ik zal het niet onder stoelen of banken schuiven, dit is mijn favoriete boekenserie. Al vanaf het eerste deel ben ik groot fan. Deel drie kon als recensie dus ook zeker niet achter blijven. En wat heeft Sarah weer haar best gedaan. Dat Bryce Quinlan ineens in de wereld van A court of thorns and roses beland is natuurlijk iconisch. Wel moet ik bekennen dat ik de grotten scĆØnes wat aan de lange kant vond. Ik zal verder geen spoilers geven, maar het duurde wel wat langer voor ik door dat deel van het boek heen was.

De laatste 300 pagina’s van het verhaal vond ik het leukst. We zijn inmiddels bekend met de wereld, dus zou je zeggen dat er niet veel ruimte is voor worldbuilding. Niets is minder waar. Niet alleen belanden we in het paleis van de Asteri, komen we meer te weten over het Huis van vuur en schaduw. Ook Avallen heeft een belangrijke deel in dit boek. Want wat gaat er nou schuil achter de dichte mist die het eiland aan het zicht onttrekt.

Personages

Ik ben eigenlijk fan van alle personages. Mijn favoriet is toch wel Hunt Athalar. Hij heeft zoveel doorstaan en voor mijn gevoel de meeste persoonlijke groei laten zien. Natuurlijk ben ik ook een aanhanger van Bryce, maar ik merkte dat ik mij af en toe wel begon te irriteren aan haar. Zo stelt ze haar eigen belangen op een gegeven moment boven de gevoelens van Hunt en moet hij zich maar weer aanpassen aan haar. Daarnaast is ze niet zo goed in samenwerken gezien ze keer op keer haar eigen plan trekt zonder overleg met de rest. Buiten dit om is ze echt een powervrouw die iedereen steeds te slim af is. Iemand waar mensen tegenop kijken.

Ook wil ik nog even kort stilstaan bij Nesta. Zij is een van de personages uit de nieuwe wereld die Bryce heeft ontdekt. Ik vond haar erg stoer en een leuke toevoeging van het verhaal. Ik heb zelf de hele ACOTAR serie nog niet gelezen dus kijk er naar uit om meer over haar te lezen.

Ten slotte vind ik dat de villains ook wat aandacht verdienen. Er zijn super veel slechteriken in dit verhaal en ze hebben allemaal zo hun eigen kenmerken. Denk aan de adderkoningin, de herfstkoning, de Asteri, de koning van de onderwereld, etc. Ieder gevecht is weer uniek wat echt heerlijk is om te lezen.

Plot

Wat ik al eerder benoemde is die laatste paar honderd pagina’s. De eindstrijd was super mooi en had ook een filosofisch tintje. Alles kwam samen, echt een kippenvel momentje. Als we deel Ć©Ć©n en twee meetellen zijn we zo’n 3000 pagina’s aan het toeleven naar de ontknoping. Dat het dan eindelijk hier is. Tja, wauw. Het deed mij ook wel wat denken aan de laatste battle van Marvels Avangers. En dan heeft het boek ook nog eens een super leuk bonusverhaal van Bryce, Nesta en Azriel.

Het verhaal lijkt er nu dan toch echt op te zitten. Met pijn in mijn hart neem ik nu dan ook afscheid van deze serie. Maar zeg nooit nooit bij queen Maas. Wie weet zien we onze geliefde karakters nog eens terug šŸ˜€

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: One true loves – Taylor Jenkins Reid

Emma is op de middelbare school stapelverliefd op zwemkampioen Jesse. Beide levens lijken al door hun ouders te zijn uitgestippeld. Samen besluiten ze het roer om te gooien en verhuizen naar de andere kant van het land om te gaan studeren. Op jonge leeftijd reizen ze samen de wereld over en trouwen. Een jaar na hun trouwdag krijgt Jesse de kans om Alaska te ontdekken. Maar zijn helikopter stort in zee waarna hij niet meer wordt teruggevonden. Emma is in diepe rouw en besluit om terug naar haar ouders te gaan. Weken worden jaren waardoor de veronderstelling is dat Jesse is omgekomen. Na drie verdrietige jaren komt Emma de jongen tegen die vroeger met haar in de boekhandel van haar ouders werkte, Sam. Er is direct een chemie tussen de twee en ze besluiten te daten. Van het een komt het ander en uiteindelijk gaan ze samen wonen en vraagt Sam haar ten huwelijk. Maar dan krijgt Emma ineens een telefoontje van Jesse dat haar hele leven op zijn kop zet.

Personages

Emma leeft een doodnormaal leven wat erg fijn is om in te komen. Je kunt je makkelijk inleven in haar gedachtes en gevoelens. Het is allemaal erg rationeel. Soms zijn er hoofdpersonages in boeken die zoveel voor hun kiezen krijgen dat het niet meer realistisch lijkt, dat was in dit boek totaal niet zo. Daarnaast maakt Emma gedurende het hele boek een mooie ontwikkeling mee. Zelfs binnen de laatste 20 pagina’s leert ze nog belangrijke lessen.

Wat het verhaal extra bijzonder maakt is het dankwoord. De schrijfsters oma is opgegroeid in het dorpje Acton, waar het verhaal zich afspeelt. Hierdoor heeft het dorp een bepaalde sfeer waar ik wel blij van word. Zeker door de cozy lokale boekhandel šŸ˜€

Ik ben zelf groot fan van de boeken van Reid. De zeven echtgenoten van Evelyn Hugo is een van mijn favoriete boeken. Met die gedachte ging ik dan ook dit boek in. Daardoor ben ik misschien een klein beetje teleurgesteld. Het verhaal had van mij wel wat rauwer mogen zijn, zoals in het eerder genoemde boek. Ik vond de emoties van Emma niet van de bladzijden afspatten. Ik had bij wijze van spreken willen huilen en het boek door de kamer willen gooien, maar dat voelde ik allemaal niet tijdens het lezen. Normaal ben ik altijd van de show don’t tell, maar nu had ik misschien wat meer tell gewild. Die brief die Emma bijvoorbeeld aan Jesse schreef vond ik erg mooi. De woorden zijn heel zorgvuldig gekozen. Die emotie die in die brief zit had ik wat meer door het hele boek heen willen voelen.

Plot

Eigenlijk is dat het enige dat ik heb aan te merken op dit boek. De rest van het verhaal zit goed in elkaar. De opbouw is logisch en kloppend. Het plot vond ik mooi en passend bij de gedragingen en karakters van de personages. Hierdoor had ik het boek dan ook al vrij vlot uit. Het leest heerlijk weg na bijvoorbeeld een lange werkdag. Iedereen wilt uiteindelijk toch liefde in zijn leven?

Dan ook nog even credits naar Ambo Anthos. Ik kocht heel lang niet de fysieke boeken van deze schrijfster omdat ik de Nederlandse edities zo ontzettend lelijk vond. Dat de uitgever nu de oorspronkelijke titel heeft aangehouden maakt mij erg blij. En de omslag is echt zo mooi. Echt een eye catcher die je direct ziet wanneer je een boekenwinkel binnen loopt! En dan de snede. Hierop staat een handtekening van de auteur. Hoe vet is het dat iedere fan nu kan zeggen dat hij, zij of het nu een handtekening heeft van Taylor Jenkins Reid. Echt petje af voor deze uitgever!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: A touch of ruin – Scarlett St. Clair

*Let op: Dit is deel 2. Heb je deel 1 nog niet gelezen? Scroll dan niet verder.

In het tweede deel van de Hades x Persephone serie krijgen onze lieftallige goden weer aardig wat drama te verduren. Persephone begint een oorlog tegen de machtige god Apollo voor het breken van het hart van haar vriendin, Hades blijkt nog wat dingen verborgen te hebben gehouden voor Persephone en er staan levens op het spel.

Worldbuilding

Ik blijf het enorm leuk vinden dat het verhaal zich afspeelt in meerdere werelden (de bovenwereld en de onderwereld). Voor mij is de onderwereld een plek om even te ontsnappen aan de realiteit en de waan van de dag. Bijna een soort scheidslijn tussen een contemporary, en een fantasy boek. Af en toe blenden deze werelden samen. Ook ontdekken we in dit boek een aantal nieuwe locaties, zoals Inquinity. Hier had ik graag nog wat meer van willen zien, maar als ik het goed begrijp komt dit in boek drie wat meer aan bod. Verder vind ik de Furiƫn ook een goede toevoeging. Zij houden de goden wat intoom en zorgen er voor dat er een stukje realiteit in het verhaal zit (ook als god zijnde zijn er grenzen).

St. Clair weet de werelden goed te beschrijven. Zeker als het op tuinen aankomt zie, ruik en voel ik de bloemen bijna. Dit geldt ook voor de bekende plekken zoals het paleis van Hades, het kantoor van New Athene News, het kleine appartement van Persephone en Lexa, Nevernight, noem het maar op. Wel had ik graag wat meer willen zien van Affodill, het dorp in de onderwereld. Hoe wonen de zielen daar? Hoe zien hun huizen en winkeltjes er precies uit?

Plot

Normaal schrijf ik eerst over de personages, maar dit zijn er inmiddels zoveel dat ik het ga combineren met het plot. Ik heb dit tweede deel vier sterren gegeven (het eerste deel kreeg er vijf). Dat komt vooral door het volgende. In het eerste deel was de seks die in het boek voor kwam nog stomend, nuttig, spannend. In dit tweede deel lijkt het bijna alsof Hades denkt alles op te kunnen lossen door Persephone eens even flink te verwennen. Heb je net een trauma opgelopen? Heb je net een dierbare begraven? Ben je net ontvoerd? Hades neemt je wel even mee naar zijn slaapkamer (al redden ze die negen van de tien keer al niet). Het voelde daardoor nu wat doelloos en niet op zijn plaats in het verhaal. We love some spice, maar niet tien uur per dag.

Wat ik daarnaast ook wat jammer vind, is dat alles om Persephone lijkt te draaien. Ja duh zij is de hoofdpersoon, maar ze lijkt weinig interesse in anderen te hebben. Zo trekt Sybill bij haar in, maar vraagt zij nooit aan haar wat zij gedaan heeft die dag of hoe het met haar gaat. Ook na het schrijven van het artikel over Apollo toont ze weinig medeleven voor haar vriendin en is eigenlijk alleen met zichzelf bezig. Waar haar vrienden soms een arm om hun schouder nodig hadden ligt Persephone weer in het bed van Hades.

Buiten bovenstaande om vind ik Persephone een hele stoere vrouw. Ze trotseert de wereld van de goden met haar schrijverspen wat laat zien dat woorden soms meer waard zijn dan een echt gevecht. Tegelijk heeft ze een groot hart dat liefde strooit aan iedereen. Ze voelt echt, waardoor haar verdriet ook echt voelt.

Conclusie

Ja, do I need to say more? Fanatasy, spice en romance gaan altijd wel goed samen en zijn ondertussen bijna een garantie tot succes. Ik kijk al uit naar boek drie en kan niet wachten om dan weer een recensie voor jullie te kunnen schrijven!!!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De avonturen van Amina al-Sirafi – Shannon Chakraborty

Amina al-Sirafi is een ware piraten legende in het Midden-oosten, maar ook in delen van Afrika en Aziƫ. Inmiddels is ze met pensioen om voor haar dochter te kunnen zorgen. Stiekem lonkt het beleven van avonturen op zee. Wanneer ze een aanbod krijgt dat ze niet kƔn weigeren vertrekt ze met haar schip en oude piratenvrienden er op uit. Maar nu komt ze oog in oog te staan met een vijand uit het westen die zich niet zomaar laat verslaan.

Personages

Amina is een typische vrouw die weet wat ze wil. Dat hebben de jaren op zee haar wel geleerd. Ze is beschermend en mega eigenwijs. Twee eigenschappen die een leven op zee zeer interessant maken. Ik vond het enorm leuk om over Amina te lezen. Normaal zijn hoofdpersonages in YA verhalen tieners of jong volwassenen. Het was verfrissend op een YA schrijfstijl over een vrouw met veel levenservaring te lezen. Maar ook Amina heeft nog genoeg te leren. Dat laat ze mooi zien in dit boek. Ze leert vertrouwen op anderen en leert minder te geven om wat andere mensen van haar vinden. Daarnaast bezit Amina een hoop wijsheid waar wij als lezer in het dagelijks leven gebruik van kunnen maken. Ook zijn er een hoop dilemma’s voor Amina waar ze steeds dappere beslissingen in maakt!

Er zijn ontzettend veel andere personages in het boek. Echter is het niet zo dat je er door overspoelt wordt. Mijn favoriete side character is Dhalila. Ze lijkt onverschrokken, stoer en nooit bang. Maar we leren ook een andere kant van Dhalila kennen. Een kant van angst, realisme en vastberadenheid. Zo is ze vastberaden Amina te zullen steunen tijdens het avontuur en laat ze haar absoluut niet alleen.

Eigenlijk maken alle betrokken karakters wel een bepaalde vorm van groei door in het verhaal. Dat zorgt er voor dat het fijn blijft om te lezen.

Schrijfwijze

In het begin moest ik erg wennen aan de schrijfwijze. Het verhaal wordt namelijk als eerst uit een vertellende vorm verteld. Een scribent schrijft het verhaal van Amina op papier. Op een gegeven moment neemt Amina het over en verteld zij zelf over de belevenissen op en rond zee. Uiteindelijk raakte ik gewend aan deze manier van vertellen en heb ik er echt van genoten. Al helemaal toen op het einde alles samen kwam.

Worldbuilding

De wereld waarin dit boek zich afspeelt is groot. De kaart die bij het boek zit heb ik dan ook regelmatig gebruikt. Veel steden hebben tegenwoordig een andere naam dan vroeger het geval was.

In dit verhaal komt Amina met haar gezelschap langs vele plekken. Deze zijn heel levendig beschreven waardoor het echt voelt alsof je er zelf rond loopt. Van de haven van Aden tot het mysterieuze eiland met de Peri’s. Waar ik nog niet over uit ben is het gebruik van magie. Ergens vond ik het jammer dat dit is gebruikt, omdat het de oplossing voor sommige conflicten wel erg makkelijk maakt. Zo heeft Amina aan het einde van het verhaal ineens meer kracht en snelheid. Ik had het wat dat betreft leuker gevonden als er werd nagedacht over een goede oplossing. Anderzijds geeft het het verhaal meer leven en weet je niet goed wat je kan verwachten. Voor mij voelde dit verhaal echt als een vrouwelijke versie Pirates of the Caribbean. En wat hou ik van die films!

Limited edition

Ik denk oprecht dat dit he mooiste exemplaar is van mijn boekenkast. Zowel de dustjacket als de naked cover, de sprayed edges en de worldmap zijn zo mooi gedetailleerd. Ik blijf mezelf steeds afvragen hoe Boekerij en Best of Fantasy zichzelf zo blijven overtreffen. Of ik het de investering waard vind? Ja, 100%. Dit pareltje staat echt ontzettend mooi in je boekenkast. Zeker als je ook de andere trilogie van Shannon in je kast hebt staan.

Uiteindelijk geef ik dit boek vijf sterren. Ik heb eigenlijk geen kritiek (behalve de makkelijke oplossing) en zou dit verhaal aan iedereen die van piraten houdt aanraden.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De laatste wens (The Witcher 1) – Andrzej Sapkowski

Wie kent hem niet? De bekende Witte wolf, Geralt van Rivia, ook wel The Witcher genoemd, keert terug in deze prachtige Limited Edition. De rode draad van het verhaal is Geralt die herstelt bij priesteres Nenneke door opgedane verwondingen. Terwijl hij daar verblijft blikt hij terug en verteld meer over de avonturen die hij heeft meegemaakt. Bijvoorbeeld hoe hij tovenares Yennefer heeft leren kennen, maar ook over zijn avonturen met Ranonkel.

Boek, game en serie. Hoe zit dat nou eigenlijk?

Normaal begin ik mijn recensie van fantasy boeken met een stukje worldbuilding. Dat is uiteraard Ć©Ć©n van de belangrijkste elementen bij een fantasy verhaal. Echter lijkt het mij nu van belang eerst wat meer duidelijkheid te geven over de volgorde en achtergrond van dit universum. In 1986 ontstond The Witcher als een kort verhaal dat door Andrzej werd ingediend als kort verhaal bij een wedstrijd gehouden door een tijdschrift. Tot 1999 bleef hij verhalen schrijven die bekend stonden als The Witcher Saga. Wat vooral terug keert in de boeken zijn de oude verhalen uit Polen en Oost Europa. Uiteindelijk verschijnen er negen boeken in de serie, waaronder een paar korte verhalen en een novelle.

In 2007 kwam er de eerste Witcher videogame. Inmiddels zijn er drie delen uitgebracht. Sapkowski heeft geen invloed gehad op de videogames, waardoor er hele nieuwe verhalen tot stand zijn gekomen met de personages uit de boeken. Als je de game wel eens gespeelt hebt is je opgevallen dat de makers zo veel mogelijk hebben geprobeerd de wereld en personages zo goed mogelijk over te nemen. Dat is zeker gelukt gezien de game heel veel fans heeft en meer dan 50 miljoen verkochte exemplaren! Het maakt dan ook eigenlijk niet uit of je de videogame voor of na het lezen van The Witcher speelt.

In 2002 verscheen er een tv serie. Echter kunnen we die snel vergeten, gezien Sapkowski zelf er ook niet tevreden mee was. In 2019 kwam dan de bekende serie die we kennen van Netflix. Het was direct een groot succes. Het eerste seizoen is gebaseerd op het eerste boek (dit boek dus). Ik heb eerst destijds de serie gezien en lees dit boek nu voor het eerst. Ik kan zeggen dat ik heel veel herkende, waardoor ik vind dat de serie erg dicht bij het boek is gebleven. Of je de serie eerst wilt kijken is helemaal aan jezelf, al verwacht ik dat de meeste mensen de serie inmiddels wel gezien hebben.

Worldbuilding

Laat ik alvast een geheim verklappen: ik ben echt grooot fan van alles wat met The Witcher te maken heeft. Ook dit boek doet niet onder voor de rest van de wereld van The Witcher. Ik vind het heel knap hoe de auteur eigenlijk geen wereld creƫert (dat komt dus doordat het eerst korte verhalen waren waarin geen tijd is voor een uitgebreide worldbuilding) maar je ergens toch voelt hoe het is. Nu moet ik bekennen af en toe wel even op Google gespiekt te hebben hoe de geografie er ook al weer uit zag. Maar ergens past het ook bij het mysterie van The Witcher om niet duidelijk te hebben waar we zijn. Het voelt als in het donker tasten naar de lichtknop en dan maar de zaklamp van je telefoon gebruiken. Je doet het er maar mee en het is voldoende, maar ergens verlang je naar het grote licht (een kaart).

Ik denk dat het creĆ«ren van monsters van ieder kind een droom is. Echter zijn deze monsters en wezens zo goed gemaakt dat het natuurlijk voelt dat zij in deze wereld leven. Een beetje als de dino’s vroeger, ze waren er gewoon. Helaas kwam ik veel te laat achter het Bestiarium achter in het boek, waardoor ik op internet af en toe een afbeelding opzocht. Door het spelen van de game ken ik veel monsters al en kan je dus een beetje inschatten hoe ”eng of gevaarlijk” een monster is. Als leek lijkt het mij wel moeilijk om dit te kunnen duiden. Er komen immers zoveel plaatsnamen, personages en dus ook monsters voorbij wat het moeilijk kan maken iedereen uit elkaar te houden.

Wat ik zo gaaf vind aan deze serie is dus de folklore en boerse verhalen die terug keren. Dat maakt het verhaal tastbaar. Zo was er een ‘‘Duvel” in het verhaal waar ik mij helemaal bij kan voorstellen dat het verhaal vroeger aan kinderen werd verteld. Er kwamen ook sprookjes in het verhaal voor zoals Sneeuwwitje. Daarnaast leven er ook elfen in deze wereld. Zoals in vele verhalen kunnen de elfen niet met de andere mensen overweg en leven dus voornamelijk afgezonderd.

Personages

Geralt van Rivia, Hekser. Een hekser is iemand die als kind wordt weggehaald bij de ouders en een speciale training krijgt om later monsters en andere wezens te kunnen doden. Hij krijgt als kind speciale gaven die hem hier bij helpen. Zoals een beter gehoor en zicht of het bestand zijn tegen bepaalde elixers. Heksers worden door de samenleving vaak verafschuwd, maar komen toch vaak goed van pas als er ergens een geest loopt te klieren. Geralt is iemand die erg op zichzelf leeft en weinig emotie vrij geeft. Hij lijkt voornamelijk te leven naar zijn instincten. Toch heeft hij iemand toegelaten in zijn leven; Ranonkel. Hij is een bekende dichter en maakt diverse ballades over de reizen die hij met Geralt maakt. Vaker dan eens komt hij in de problemen waar Geralt hem dan weer uit red.

Zoals eerder benoemd is het als leek moeilijk in te schatten welke namen je wel of niet moet onthouden. Mijn tip daarvoor is echt om er lekker op los te Googelen zodat je een gezicht voor je hebt. Dit is dan ook het enige boek ever waarbij ik dat zou aanbevelen. De personages leer je alleen kennen uit dialoog. We leren verder dus niets over hun innerlijke gedachtes en gevoelens. Dit is dus echt het perfecte voorbeeld van ”show don’t tell”. We leren wat ze voelen en denken, zonder dat de auteur dit zo heeft opgeschreven. Hij laat het ons zien. Dit maakt wel dat het niet een boek is voor even lekker na een lange werkdag. Het kost wat meer inspanning om te lezen, maar is het zeker waard.

Conclusie

Uiteraard geef ik dit boek 5 sterren. Het is enorm moeilijk om uit te leggen waarom, maar in dit verhaal komt alles samen wat een goed fantasyboek zou moeten bevatten. Behalve dan die vergeten kaart of iets dergelijks, maar zoals ik al zei behoort dat echt tot het mysterie van The Witcher. Ik kan echt niet wachten tot de andere delen in Limited Edition worden uitgegeven (kijkt smekend naar Boekerij). Dan zie ik jullie graag weer bij de volgende recensie!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Alizeh; het lot van de djinn – Tahereh Mafi

Alizeh is inmiddels aangekomen in Toulan, het land van Cyrus. Daar doet Alizeh een aantal schokkende ontdekkingen over de opdrachten die demon Iblis hem geeft. Tegelijk is Kamran er van overtuigd dat Cyrus en Alizeh al die tijd al samen spanden. Zijn hart is gebroken. En dat terwijl hij moet moet dealen met het verraad van zijn rechterhand,Hazan en zijn ministers.

De hoofdpersoon is ook in dit verhaal weer Alizeh. Daarnaast volgen we een aantal hoofdstukken uit Kamrans perspectief. Net als in het vorige boek vond ik dit een goede toevoeging. Het houdt het verhaal meer op gang.

Personages

De groei die Alizeh mee maakt vond ik erg bijzonder. Het verschil in tijd tussen boek 1 en boek 2 zal ongeveer een week zijn. Toch heeft Alizeh ineens besloten misschien wel over Toulan te willen heersen en is zij zelfverzekerd. Dat is iets dat je niet binnen Ć©Ć©n week zomaar kan veranderen. Wat ik erg sterk vind aan haar karakter is dat zij erg stoer is en een echte badass. Tegelijk heeft ze veel emoties en huilt zij geregeld. Hier komt ze ook eerlijk voor uit. Ik vind dit een mooie manier om jongeren te laten zien dat emoties normaal zijn en er mogen zijn. Dit had van mij wel wat meer uitgewerkt mogen worden, omdat het soms wel vluchtig werd benoemd, maar niet uitgebreid bij stil gestaan.

Kamran probeert te rouwen om zijn recentelijke verlies, maar krijgt daar de kans niet voor. Zijn ministers willen hem maar wat graag van de troon af zien waardoor hij zichzelf als waardige koning moet gaan bewijzen. Kamran trekt ook in dit boek weer overhaastige conclusies. Hoe meer hij achter de waarheid komt, hoe meer hij met die eigenschap leert omgaan. De keuzes die hij maakt passen bij zijn karakter, waardoor ik het stiekem leuker vond om zijn hoofdstukken te lezen.

EĆ©n van de nieuwe personages is Cyrus. Hij kwam aan het einde van deel 1 al wel voor, maar nu speelt hij een prominente rol. Ik vond het erg jammer dat er niet wat meer werd prijs gegeven over Cyrus banden met de duivel. Ik snap dat dat in boek 3 nog wel terug komt, maar om het verhaal interessant te houden was het goed geweest om alvast een tipje van de sluier te geven. Ik vond het daardoor een erge dooddoener en zat ik echt te smakken naar wat spanning.

Worldbuilding

Het grootste gat in dit boek voor mij heeft echt alles te maken met dit onderwerp. Vooraf was ik enthousiast dat we in dit boek een nieuwe kans krijgen om weer nieuwe landen en plekken te ontdekken. Maar nee hoor, van wereldopbouw is in dit boek helemaal geen sprake. Nu komt Alizeh sowiso weinig uit het paleis, maar wanneer ze een dagje de stad gaat verkennen verwacht je daar toch wel een beeld te krijgen. Ze gaat bijvoorbeeld naar een bakker, maar hoe die er nu uit ziet of hoe de straten er uit zien is mij een raadsel. Je krijgt enkel wat kleine details, maar die laten veel aan de verbeelding over. Die daardoor dus lastig te creƫren is. Net als bij deel 1 denk ik dat een kaart in het boek daar aan had kunnen bijdragen.

Een positief punt van dit boek is de hoeveelheid drama die Alizeh op haar bordje krijgt. Daardoor vergeet je tijdens het lezen de drama uit je eigen leven wat meer en kan je dus echt even ontsnappen uit de realiteit. Alleen was de drama soms echt te veel waardoor het niet meer realistisch leek en ik het contact met Alizeh verloor.

Conclusie

Het zal je niks verbazen als ik zeg dat ik erge moeite had om door dit boek heen te komen. Niet alleen door bovenstaande punten, maar ook door de vele typ en spelfouten. Nu lig ik niet wakker om een -d of -t minder, maar er stonden nu zelfs woorden in die zelfs Google niet kent. Zoals het woord “kronsjend”. Dit is echt het hele boek door aan de orde waardoor het bijna lijkt alsof Google translate aan de slag is gegaan. En ik ken Blossom Books al een tijdje waardoor ik zeker weet dat dit niet aan de orde is. Wat er dan wel mis is gegaan, is mij een raadsel… Doordat het erg storrend tijdens het lezen is, is het echt een minpunt geworden.

Uiteindelijk krijgt dit boek van mij een magere twee sterren. Ik had echt meer verwacht! Hopelijk zit er in het volgende deel wel de langverwachte spanning. En gaat Kamran, Alizeh redden, of gaat hij juist de oorlog met haar aan? Laat even weten of jij team Kamran of team Cyrus bent.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Alizeh; De duistere profetie – Tahereh Mafi

Alizeh is niet zomaar een djinn. Ze is een djinn van koninklijk komaf. Echter is haar leven lang zo koningklijk niet meer. Na de aanslag op haar familie is Alizeh gevlucht voor de duivel Iblis. Daarom heeft ze het leven aangenomen van een snoda; een van de laagste mensen in de klasse die het werk van bedienden uitvoeren. Wanneer zij het leven van een jonge crimineel red, krijgt de kroonprins haar in het vizier. Hij maakt jacht op haar, maar komt er dan achter dat de vork toch anders in de steel zit.

Wourldbuilding

De wereld waar Alizeh in leeft is een perzisch rijk. Zoveel Young Adult boeken met perzische sferen zijn er helaas niet, dus dit was echt weer eens helemaal iets anders! Thareh Mafi heeft dan altijd wel in Amerika gewoont, maar is wel enigzins perzisch opgevoed door haar Iraanse ouders. Daarom kan zij de wereld van Alizeh zo realistisch maken.

 Echter miste ik wel wat qua wereld opbouw. Alizeh werkt als snoda in Villa Baz. Maar hoe die Villa er nou uitziet weet ik nog steeds niet. Hetzelfde geldt voor de stad waar zij woont. Er worden wel wat details prijs gegeven, maar dit had van mij echt wel meer mogen zijn. Hoe zien de gebouwen eruit? Hangt er een bepaalde geur? Ik wil mijn zintuigen graag prikkelen tijdens het lezen. Het paleis lijkt mij de perfecte plek om los te gaan qua sfeer en inrichting. Op het vertrek van de koning na komt dat nauwelijks aan bod. Anderzijds biedt dat ruimte om je fantasie de vrije loop te laten. Wat heel erg had kunnen helpen om de wereld beter te begrijpen is een landkaart zoals we die in meer fantasy boeken vinden.

In het begin had ik erg veel moeite om in het boek te komen, mede doordat het instappen in deze wereld erg moeilijk is. Al direct lezen we over Alizeh die ijs in haar bloed heeft. Niet veel later gaat het over klei en Djinn. Het verhaal over de geschiedenis van de volkeren heb ik zo’n drie keer gelezen voor ik er iets van begreep.

Ā De verschillen tussen Djinn en klei (Djinn zijn de mensen met bepaalde gaven, klei zijn de normale mensen) zijn wel erg leuk om te lezen. Djinn hebben veel meer krachten en kunnen daardoor meer bereiken. Toch is het klei dat aan de macht is en de Djinn die onderdrukt worden.

Personages

De hoofdpersoon is Alizeh. Maar naast Alizeh, volgen we ook nog Kamran. De hoofdstukken worden afwisselend vanuit beide personen geschreven. Hier ben ik af en toe wel voorstander van, omdat het enige spanning met zich mee kan brengen.

 Alizeh is een jonge meid die veel te verduren heeft gehad. Daardoor probeert ze zoveel mogelijk anoniem te leven. Haar acties sluiten aan op wie zij als persoon lijkt te zijn. Dat vind ik altijd erg belangrijk. Ze is stoer, maar laat ook zeker een stuk kwetsbaarheid zien in haar verlangens naar de prins.

Kamran is echt het tegengestelde van Alizeh. Hij is bot en zit vol woede. Als kind heeft hij zijn vader verloren waarna hij geprobeerd heeft zichzelf van het leven te beroven. Dit heeft zijn grootvader kunnen voorkomen. Zijn woedeuutbarstingen en starheid kunnen mogelijk daar mee te maken hebben.

De verhouding tussen Alizeh en Kamran is er een zoals Romeo en Julia. Volgens de voorspelling en cultuur verschillen is het volgens een ieder niet toegestaan om samen te zijn. Hoe dat verder verloopt zal ik nog niet verklappen.

Conclusie

Waar ik al vrij snel achter kwam, is dat dit boek mij gewoon echt niet wist te pakken. Het verhaal liep voor mijn gevoel nogal langzaam en had een wat snellere opbouw mogen  hebben. Wat het lezen soms ook moeilijk maakte waren de spelfouten of woorden die door de Nederlandse vertaling niet in het verhaal leken te passen. Zo noemt Alizeh een bepaald persoon heel vaak een ploert. Dit vind ik totaal niet bij haar manier van spreken passen en is een woord dat niet veel meer gebruikt wordt. Dit zorgde ervoor dat ik vaak uit het verhaal getrokken werd.

De laatste 80 bladzijden kwam er wat meer vaart in het verhaal. Daardoor kreeg ik er weer wat meer zin in en was ik erg benieuwd naar de afloop. Die afloop is heerlijk dramatisch en eindigt op spectaculaire wijze. Dat heeft zeker bijgedragen aan mijn eindoordeel. Ik geef het boek uiteindelijk drie sterren.

Tot slot moet ik echt even benoemen dat dit het meest floppy boek is dat ik ooit heb gelezen. Dat was echt heerlijk. Bedankt daarvoor Blossom Books!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Lang leve Jane

Lang leve Jane is een komedie geschreven door Cynthia Hand, Brodi Ashton en Jodi Meadows. Het boek is gebaseerd op het echte leven van Jane Grey: de negen-dagen-koningin van Engeland. Daarna werd ze van de troon gezet en onthoofd. Echter is dit het verhaal hoe haar leven had moeten lopen.

Worldbuilding

Vandaag beginnen we een keer met de wereldopbouw. Dat is namelijk belangrijk om te weten voor je de rest van de recensie leest. Het verhaal speelt zich af in de 16e eeuw rondom London. In het hele land zijn er al decennia lang oorlogen en ruzies tussen de waarachtigen en ethianen (ik schrijf het zoals je het uitspreekt, zodat het niet te verwarrend wordt). Een deel van de bevolking is ethiaans. Dat houdt in dat zij op een bepaald moment in het leven na het ondergaan van heftige emoties in een dier zijn veranderd. Zij kunnen ook weer terug veranderen naar mensen en hebben dus een soort gave. Waarachtigen zijn tegen ethianen en willen hen het liefst uitroeien middels brandstapels.

Personages

Lady Jane Grey is het hoofdpersonage. Althans, iedere auteur heeft een point of view voor zich genomen. De hoofdstukken wisselen af tussen Jane, Edward en Gifford. Daarover later meer.
Jane is een zestienjarig meisje dat er om bekend staat een enorme verslaving aan boeken te hebben. Het liefst duikt ze tijdens elke gelegenheid een hoek in met een boek in haar hand. Haar neef is Edward, koning van Engeland (in die tijd leefden koningen vaak niet zo lang). Edward is namelijk van dezelfde leeftijd als Jane. Ze zijn altijd beste vrienden geweest, maar zien elkaar nog maar weinig door de verhuizing van Jane’s familie. Edward blijkt ernstig ziek te zijn. Zijn gezondheid gaat dermate snel achteruit dat er direct een opvolger moet komen. Edward heeft twee zussen, die beide niet geschikt zullen zijn. Zijn zus Mary is een waarachtige en probeert alle ethianen uit te roeien (ondanks dat haar familie ook ethiaan is). De enige optie is dus Jane. Het was in die tijd niet gebruikelijk een vrouw op de troon te zetten, dus is het de bedoeling dat Jane nakomelingen krijgt.

En dan komt Gifford (hij wordt liever G genoemd) om de hoek kijken. Zijn vader is de rechterhand van de koning en biedt hem aan als een echtgenoot voor Jane. Diezelfde week vindt er nog een bruiloft plaats waar beide partijen fel op tegen zijn. Tijdens de huwelijksreis worden Jane en G opgehaald omdat Edward niet meer leeft en Jane het rijk moet gaan besturen. En dat levert veel avonturen op!

De personages vond ik stuk voor stuk erg leuk. Het verhaal deed mij ergens denken aan Pride and Prejudice. Met grote baljurken, lady’s met waaiers en heel veel dansen. Daarnaast zijn er best wel wat side characters. Ook deze personages vond ik erg leuk. Ze bieden uitdaging en humor. Ook maakt ieder personage echt een groei door in het verhaal.

Plot

Het einde van het verhaal vond ik erg passend bij het boek. Het was niet heel spannend, maar het is dan ook geen actie of thriller verhaal. Wel miste ik af en toe wat vaart. Soms duurde sommige paragrafen erg lang en moest ik moeite doen om geboeid verder te lezen. Dit geldt bijvoorbeeld voor de romance tussen Jane en G. Dat bleef wat mij betreft te lang hangen op hetzelfde punt.

Daarnaast is het een komedie boek. Wat je daarin vaker terug vindt zijn de notities van de auteurs die even het verhaal onderbreken om wat te vertellen. In het begin van het boek vond ik dit een waardevolle en leuke toevoeging. Echter gebeurde het richting het einde wat te vaak waardoor het bij mij eerder irritatie begon op te wekken. Ik wilde gewoon verder lezen in plaats van iedere keer gestoord worden.

Het verhaal is buiten die dingen om wel echt uniek. Ik vind het een toevoeging dat de auteurs van een waargebeurd verhaal zo’n leuk YA boek hebben weten te maken. Daarom krijgt dit boek van mij 3,5 sterren.

Het boek is te koop voor ā‚¬24,99