Geplaatst op Geef een reactie

Recensie: De laatste wens (The Witcher 1) – Andrzej Sapkowski

Wie kent hem niet? De bekende Witte wolf, Geralt van Rivia, ook wel The Witcher genoemd, keert terug in deze prachtige Limited Edition. De rode draad van het verhaal is Geralt die herstelt bij priesteres Nenneke door opgedane verwondingen. Terwijl hij daar verblijft blikt hij terug en verteld meer over de avonturen die hij heeft meegemaakt. Bijvoorbeeld hoe hij tovenares Yennefer heeft leren kennen, maar ook over zijn avonturen met Ranonkel.

Boek, game en serie. Hoe zit dat nou eigenlijk?

Normaal begin ik mijn recensie van fantasy boeken met een stukje worldbuilding. Dat is uiteraard één van de belangrijkste elementen bij een fantasy verhaal. Echter lijkt het mij nu van belang eerst wat meer duidelijkheid te geven over de volgorde en achtergrond van dit universum. In 1986 ontstond The Witcher als een kort verhaal dat door Andrzej werd ingediend als kort verhaal bij een wedstrijd gehouden door een tijdschrift. Tot 1999 bleef hij verhalen schrijven die bekend stonden als The Witcher Saga. Wat vooral terug keert in de boeken zijn de oude verhalen uit Polen en Oost Europa. Uiteindelijk verschijnen er negen boeken in de serie, waaronder een paar korte verhalen en een novelle.

In 2007 kwam er de eerste Witcher videogame. Inmiddels zijn er drie delen uitgebracht. Sapkowski heeft geen invloed gehad op de videogames, waardoor er hele nieuwe verhalen tot stand zijn gekomen met de personages uit de boeken. Als je de game wel eens gespeelt hebt is je opgevallen dat de makers zo veel mogelijk hebben geprobeerd de wereld en personages zo goed mogelijk over te nemen. Dat is zeker gelukt gezien de game heel veel fans heeft en meer dan 50 miljoen verkochte exemplaren! Het maakt dan ook eigenlijk niet uit of je de videogame voor of na het lezen van The Witcher speelt.

In 2002 verscheen er een tv serie. Echter kunnen we die snel vergeten, gezien Sapkowski zelf er ook niet tevreden mee was. In 2019 kwam dan de bekende serie die we kennen van Netflix. Het was direct een groot succes. Het eerste seizoen is gebaseerd op het eerste boek (dit boek dus). Ik heb eerst destijds de serie gezien en lees dit boek nu voor het eerst. Ik kan zeggen dat ik heel veel herkende, waardoor ik vind dat de serie erg dicht bij het boek is gebleven. Of je de serie eerst wilt kijken is helemaal aan jezelf, al verwacht ik dat de meeste mensen de serie inmiddels wel gezien hebben.

Worldbuilding

Laat ik alvast een geheim verklappen: ik ben echt grooot fan van alles wat met The Witcher te maken heeft. Ook dit boek doet niet onder voor de rest van de wereld van The Witcher. Ik vind het heel knap hoe de auteur eigenlijk geen wereld creëert (dat komt dus doordat het eerst korte verhalen waren waarin geen tijd is voor een uitgebreide worldbuilding) maar je ergens toch voelt hoe het is. Nu moet ik bekennen af en toe wel even op Google gespiekt te hebben hoe de geografie er ook al weer uit zag. Maar ergens past het ook bij het mysterie van The Witcher om niet duidelijk te hebben waar we zijn. Het voelt als in het donker tasten naar de lichtknop en dan maar de zaklamp van je telefoon gebruiken. Je doet het er maar mee en het is voldoende, maar ergens verlang je naar het grote licht (een kaart).

Ik denk dat het creëren van monsters van ieder kind een droom is. Echter zijn deze monsters en wezens zo goed gemaakt dat het natuurlijk voelt dat zij in deze wereld leven. Een beetje als de dino’s vroeger, ze waren er gewoon. Helaas kwam ik veel te laat achter het Bestiarium achter in het boek, waardoor ik op internet af en toe een afbeelding opzocht. Door het spelen van de game ken ik veel monsters al en kan je dus een beetje inschatten hoe ”eng of gevaarlijk” een monster is. Als leek lijkt het mij wel moeilijk om dit te kunnen duiden. Er komen immers zoveel plaatsnamen, personages en dus ook monsters voorbij wat het moeilijk kan maken iedereen uit elkaar te houden.

Wat ik zo gaaf vind aan deze serie is dus de folklore en boerse verhalen die terug keren. Dat maakt het verhaal tastbaar. Zo was er een ‘‘Duvel” in het verhaal waar ik mij helemaal bij kan voorstellen dat het verhaal vroeger aan kinderen werd verteld. Er kwamen ook sprookjes in het verhaal voor zoals Sneeuwwitje. Daarnaast leven er ook elfen in deze wereld. Zoals in vele verhalen kunnen de elfen niet met de andere mensen overweg en leven dus voornamelijk afgezonderd.

Personages

Geralt van Rivia, Hekser. Een hekser is iemand die als kind wordt weggehaald bij de ouders en een speciale training krijgt om later monsters en andere wezens te kunnen doden. Hij krijgt als kind speciale gaven die hem hier bij helpen. Zoals een beter gehoor en zicht of het bestand zijn tegen bepaalde elixers. Heksers worden door de samenleving vaak verafschuwd, maar komen toch vaak goed van pas als er ergens een geest loopt te klieren. Geralt is iemand die erg op zichzelf leeft en weinig emotie vrij geeft. Hij lijkt voornamelijk te leven naar zijn instincten. Toch heeft hij iemand toegelaten in zijn leven; Ranonkel. Hij is een bekende dichter en maakt diverse ballades over de reizen die hij met Geralt maakt. Vaker dan eens komt hij in de problemen waar Geralt hem dan weer uit red.

Zoals eerder benoemd is het als leek moeilijk in te schatten welke namen je wel of niet moet onthouden. Mijn tip daarvoor is echt om er lekker op los te Googelen zodat je een gezicht voor je hebt. Dit is dan ook het enige boek ever waarbij ik dat zou aanbevelen. De personages leer je alleen kennen uit dialoog. We leren verder dus niets over hun innerlijke gedachtes en gevoelens. Dit is dus echt het perfecte voorbeeld van ”show don’t tell”. We leren wat ze voelen en denken, zonder dat de auteur dit zo heeft opgeschreven. Hij laat het ons zien. Dit maakt wel dat het niet een boek is voor even lekker na een lange werkdag. Het kost wat meer inspanning om te lezen, maar is het zeker waard.

Conclusie

Uiteraard geef ik dit boek 5 sterren. Het is enorm moeilijk om uit te leggen waarom, maar in dit verhaal komt alles samen wat een goed fantasyboek zou moeten bevatten. Behalve dan die vergeten kaart of iets dergelijks, maar zoals ik al zei behoort dat echt tot het mysterie van The Witcher. Ik kan echt niet wachten tot de andere delen in Limited Edition worden uitgegeven (kijkt smekend naar Boekerij). Dan zie ik jullie graag weer bij de volgende recensie!

Geplaatst op Geef een reactie

De gestolen erfgenaam – Holly Black

Acht jaar na de Strijd met het Serpent staat het noorden opnieuw op het punt van chaos. Vrouwe Noren van het Hof der Tanden heeft duistere plannen om angstaanjagende houten en sneeuwachtige monsters tot leven te wekken. Hiermee hoopt ze haar sinistere wraak te voltrekken. Ondertussen is haar eigen dochter, prinses Suren, gevlucht naar de mensenwereld. Ze hoopt haar turbulente verleden te kunnen ontvluchten. Echter is zij de enige persoon die nog een beetje invloed op vrouwe Nore kan uitoefenen.

Wanneer Suren denkt haar verleden eindelijk achter zich te hebben gelaten, ontmoet ze onverwachts prins Eik, de erfgenaam van Elfhame. Ooit waren ze voorbestemd om met elkaar te trouwen, maar nu kan ze hem niet meer uitstaan. Eik is inmiddels 17 jaar, maar nog even charmant, mooi en manipulatief als vroeger. Suren voelt zich verstrikt in een web van tegenstrijdige emoties, aangezien ze nu hun handen ineen moeten slaan en samen moeten werken om haar moeder tegen te houden. Ze gaan op een gevaarlijke missie die hen naar het onheilspellende noorden zal leiden, waar de monsters op de loer liggen. Suren en Eik moeten niet alleen hun leven, maar ook hun harten beschermen tegen de opwellende gevoelens en diepgeworteld wantrouwen.

De wrede prins spin-off

De gestolen erfgenaam speelt zich 8 jaar af na de gebeurtenissen uit De gevallen koningin (De wrede prins 3). Hierdoor is het een spin-off serie van deze zeer bekende Booktok serie. Geliefde personages uit De wrede prins serie komen terug en de gebeurtenissen uit de serie worden kort benoemd. De gestolen erfgenaam is goed te lezen zonder De wrede prins serie te hebben gelezen. De setting van de wereld wordt duidelijk beschreven en ook de personages zorgen niet voor verwarring. Maar mocht je De wrede prins serie nog graag willen lezen, kun je die beter eerst lezen voordat je aan De gestolen erfgenaam begint om spoilers te voorkomen. Deze spoilers worden in het begin namelijk benoemd als achtergrond informatie.

Narrative immersion

Ik heb inmiddels vijf boeken van Holly Black gelezen en voor mij is de narrative immersion bij haar altijd een hit of een mis. De wrede prins serie vond ik heel beeldend geschreven en ik zat dan ook meteen in het verhaal. Bij De gestolen erfgenaam had ik dit helaas een stuk minder. Ik vond het moeilijk om hetgeen wat op de pagina’s stond voor me te zien. Het verhaal was desondanks nog wel goed te volgen, maar de beleving tijdens het lezen is heel anders. Je kunt het vergelijken met een film thuis op je telefoon bekijken of in de bioscoop op een groot scherm met een goede geluidsinstallatie.

Personages

Eik was een van mijn favoriete personages uit De wrede prins, dus ik vind het erg leuk dat hij nu zijn eigen spin-off serie krijgt waarin hij zelf ook wat ouder is. Daarnaast zijn Eik en Ren heel erg leuk samen. Ze hebben witty banter; plagen elkaar en dagen elkaar uit. Dan hebben ze weer ruzie en het volgende moment helpen ze de ander. Hun relatie door het boek heen is erg leuk om te volgen. Je krijgt van Eik wat meer achtergrond verhaal wat miste in de voorgaande serie. Verder voelen de personages helaas wat plat aan, veel diepgang hebben ze niet. De character art in de limited edition zorgt er wel voor dat je een duidelijk beeld hebt van hoe de personages eruit zien. Ik vind dit een hele mooie toevoeging aan het boek.

Conclusie

In het begin komt het verhaal wat langzaam op gang. De personages zijn aan hun tocht naar het noorden begonnen en Holly Black vertelt hierover zonder dat er echt iets benoemingswaardigs gebeurt. Het zet wel de toon voor het boek en geeft je een duidelijk beeld van de setting van de magische wereld waarin alles afspeelt. Mocht je zelf het boek lezen en halverwege twijfelen om hem weg te leggen, doe het niet! Halverwege komt er vaart in het verhaal en richting het einde lijkt het wel een Formule 1 race. De chaos is dan helemaal compleet met een fantastische plottwist als einde. Zeker die plottwist (ik zag hem echt niet aankomen en zat met mijn mond open) zorgt ervoor dat ik heel graag het tweede deel uit deze duologie wil lezen. Helaas zullen we nog even moeten wachten aangezien deze pas op de planning staat om in 2024 uit te komen. Hopelijk maakt Boekerij er dan net zo’n prachtige limited edition van, want De gestolen erfgenaam is echt beeldschoon. Ik geef het boek drie sterren.

Geplaatst op Geef een reactie

Boekrecensie: De koperen koning

Nahri, Dara en Ali zijn terug! Na het bloedstollende einde van ‘De bronzen stad’ is ongeveer een jaar later in deze prachtige limited Edition van deel 2 te lezen hoe het verdergaat in Daêvabad. In meer dan 500 pagina’s ontdek je hoe Dara, Nahri en Ali zich verder ontwikkelen en wordt toegewerkt naar een mind-blowing finale die je laat smachten naar deel 3…

Let op! Deze recensie kan spoilers uit het eerste deel van de Daevabad-serie bevatten.

‘De koperen koning’ speelt zich ruim vijf jaar na ‘De brozen stad’ af. Hoewel de proloog nog even terugblikt op wat er net na de dramatische gebeurtenissen van het eerste deel plaatsvond, wordt er daarna een tijdssprong gemaakt en zijn Nahri en Ali ineens echt volwassen. Waar Nahri naast haar man Muntadhir nog steeds in stil verzet is, heeft Ali een nieuw bestaan opgebouwd in Am Geiza. Dara blijkt toch nog te leven, maar heeft grote moeite met het accepteren van zijn nieuwe ‘ik’. Hij vindt een nieuwe bondgenoot en beraamd wraak op iedereen die hem ooit pijn gedaan heeft. Door omstandigheden komen zowel Ali als Dara toch weer terecht in Daêvabad, waar onvermijdelijk de strijd weer losbarst tussen de verschillende volkeren.

Worldbuilding in ‘De koperen koning’

Ik vind de Daêvabad-serie heel intrigerend en fascinerend. De setting is een middeleeuwse, islamitische wereld waarin magie voorkomt, maar ook politieke intriges en machtsstrijden woeden die herkenbaar zijn uit de hedendaagse wereld. Zowel de personages als de wereld waarin het verhaal zich afspeelt is ontzettend goed en gedetailleerd uitgewerkt en spreekt tot de verbeelding. Al deze elementen zorgen ervoor dat ‘De koperen koning’ leest alsof je een film kijkt.

De cover van het boek vangt mooi de sfeer en setting van het verhaal. De eerste druk is een prachtige limited edition met bedrukt boekblok. Echt een plaatje voor in je boekenkast, ik zou je zeker aanraden deze uitgave van het boek te kopen voordat hij er niet meer is!

Thema’s en onderwerpen

‘De koperen koning’ is geschikt voor young adults (16+), maar is meer een fantasy dan een YA-boek. De verhaallijnen zijn complex: je moet hier echt je hoofd wel even goed bijhouden om alles te begrijpen. De woordenlijst en uitleg achter in het boek bieden hierbij wel hulp. ‘De koperen koning’ is niet te lezen zonder het voorgaande deel gelezen te hebben: het duurde bij mij zelfs even om in het verhaal te komen na ‘De bronzen stad’ ruim een jaar geleden gelezen te hebben. Dit toont maar weer aan hoe gedetailleerd en veelomvattend dit verhaal is.

Er komen vele verschillende onderwerpen en thema’s aan bod in dit verhaal, waarvan de belangrijkste vriendschap, loyaliteit, gelijkheid, vertrouwen en macht zijn. Ook familiebanden en de tweestrijd die hierbij kan ontstaan tussen je eigen belangen en die van het gezin, komen veelvuldig aan bod in ‘De koperen koning’

Schrijfstijl van ‘De koperen koning’

De schrijfstijl van het boek is prettig, hoewel bepaalde begrippen en specifieke (Arabische) woorden soms voor wat verwarring of moeilijkheden kunnen zorgen. Door de grote hoeveelheid details en uitvoerige beschrijvingen van dialogen, gebeurtenissen en omgevingen, leest het verhaal soms wat traag en vond ik bepaalde stukken ietwat langdradig. Waar deze aspecten aan de ene kant zorgen voor diepgang, belemmert het soms ook de snelheid van het verhaal.

Personages

De personages ontwikkelen zich mooi in dit boek. Nahri is een ontzettend sterk personage: nieuwsgierig, eigenwijs, standvastig, leergierig, behulpzaam en een echte strijder voor gelijkheid. Ali belandt in een tweestrijd tussen zijn eigen idealen en de druk vanuit zijn familie. Zijn zwakte voor Nahri is hartverwarmend. Dara worstelt met zijn nieuwe lichaam en twijfelt hoe ver hij wil gaan voor gerechtigheid. Zijn afwegingen zijn begrijpelijk en herkenbaar. 

De laatste 100 pagina’s van ‘De koperen koning’ zijn een echte rollercoaster. Er vinden heel wat onverwachte gebeurtenissen plaats en het einde van het verhaal laat je smachten naar meer. Ik ben vooral heel benieuwd hoe het verdergaat met de driehoeksverhouding tussen Dara, Nahri en Ali, want dat Nahri in het laatste deel van de serie een keuze zal moeten maken over waar haar loyaliteit ligt, dat is wel zeker. 

Slotdeel

Ik ben ontzettend benieuwd hoe het verder gaat in het derde deel van de serie. Wie zien we nog terug in deel 3? Wie overleeft het einde van de serie? Dat de schrijfster namelijk niet bang is om geliefde personages van het toneel te laten verdwijnen, blijkt maar weer in dit deel…Ik kan niet wachten tot februari!