Tag: youngadultsnl

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Op één voorwaarde – Lauren Asher

Op één voorwaarde van Lauren Asher

Deel 1 van de Dreamland Miljardairs-serie, Tussen de regels, heb ik in één dag verslonden. Dus ik kon niet wachten op de vertaling van deel 2 van de trilogie van Lauren Asher. Vorige week was het dan zo ver en lag Op één voorwaarde op de deurmat! Zou deze net zo leuk zijn? Lees snel door om daar antwoord op te krijgen!

Het verhaal

In Op één voorwaarde staat het verhaal van oudste ‘Kane-broer’ Declan centraal. Ruim 50 jaar geleden richtte zijn opa Brady Kane het nu immens populaire themapark Dreamland op. Na zijn overlijden heeft hij voor ieder zijn drie kleinzoons (Declan, Call en Rowan) een opdracht vastgelegd. Pas als ze die vervullen krijgen ze toegang tot de erfenis. Voor Declan geldt; pas als hij getrouwd is en een kind heeft wordt hij de CEO. Een probleem: hij mag dan wel onwijs knap en rijk zijn, Declan leeft voor zijn werk en is niet de makkelijkste (lees; menig werknemer is huilend weggerend). 

Iris is Declan zijn assistent en gewend om werkelijk alles voor hem te moeten regelen. Haar eigen leven staat op een zijspoor. Dus ook het zoeken van een echtgenote ziet ze als haar taak. Maar als Declan vlak voor het verlovingsdiner de ideale potentiele vrouw heeft weggejaagd, zit er niets anders op dan zelf met hem te trouwen. 

Het lijkt het perfecte plan; het enige wat ze ervoor hoeven te doen is spelen dat ze dolverliefd zijn. Ze zijn allebei vastbesloten om het zakelijk te houden en geen gevoelens voor elkaar te krijgen. Maar wat gespeeld is en wat echt wordt al snel steeds lastiger te onderscheiden.

De cover

De cover van Op één voorwaarde is helemaal passend bij het eerste deel! Maar hoewel je bij deel 1 gezien het sprookjeskasteel direct een idee had wat het voor moest stellen, is dat bij deze cover niet gelijk duidelijk. Maar gedurende het boek, valt dat puzzelstukje op zijn plek! 

En ook de afwerking aan de binnenkant van het boek heeft de nodige aandacht gekregen. Het start met een playlist, die je tijdens het lezen aan kan zetten. Zelf doe ik dat niet, want dan ben ik meer aan het meezingen dan lezen, maar wie weet is het wel wat voor jou! 

Verder start elk hoofdstuk met een deels zwarte pagina en (afhankelijk of het vanuit Iris of Declan is geschreven) een bruidsjurk of maatpak als tekening. En voor de kleine details: de verschillende scenes in een hoofdstuk worden gescheiden door een kleine tekening van trouwringen. Voor dit soort mooie details krijgt Op één voorwaarde extra credits! 

De schrijfstijl

Deel 1 las ik in een dag uit, met Op één voorwaarde deed ik ietsje langer. Maar dat had vooral met mijn eigen drukke dagen te maken. Want qua schrijfstijl vlieg je er doorheen! Korte hoofdstukken, zowel vanuit Declan als Iris geschreven. Zo krijg je goed mee welke gevoelens en gedachten zij hebben. Als lezer heb je dan al sneller door dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan ze zelf denken. Natuurlijk weet je al wel een beetje welke kant het verhaal op gaat. Maar toch zorgt de stijl van Lauren Asher er oor dat het verhaal nergens saai of te voorspelbaar wordt. Ook vond ik dit boek qua diepgang mooier dan het eerste deel. Er is meer aandacht voor de ervaringen in het verleden van Iris en Declan en hoe dat doorwerkt in hun relatie. Ook hun beiden keerpunten “het moet anders” zijn heel fijn om te lezen, je ziet hoe ze groeien en daardoor hoop je nog meer op een happy end.

Maar bovenal heb ik ook volop gezwijmeld bij Op één voorwaarde, vooral door die norse Declan met zijn kleine hartje die stapje voor stapje de liefde toe laat. Genoeg romantiek en steamy scenes in dit boek, maar Lauren Asher weet het goed te doseren. En dat einde; zo mooi en vol liefde! 

Oja, voor de lezers die ook de ‘Dirty Air’ serie van Lauren Asher hebben gelezen; een aantal keren verwijst ze daar met een knipoog naar! Zo leuk!

Conclusie

Wat een heerlijke serie! Op en top zwijmelen, maar zonder dat het tè wordt. Van mij krijgt Op één voorwaarde van Lauren Asher daarom 4,5 ster. Nu wachten tot oktober, want dan komt de vertaling van het laatste deel van deze serie, De laatste kans, uit!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Ik zie je bij het meer – Carley Fortune

Ik zie je bij het meer van Carley Fortune

Mijn eerste kennismaking met deze schrijfster! Over haar vorige roman Elke zomer daarna had ik heel veel positieve verhalen èn posts gelezen dus ik was enorm benieuwd naar haar nieuwste boek Ik zie je bij het meer. Zal Carley Fortune mijn nieuwe favoriete schrijfster worden?

Het verhaal

Tien jaar geleden brachten Fern en Will een magische dag met elkaar door. Een dag vol openhartige gesprekken en chemie. Maar omdat ze beiden niet vrij waren om een stap verder te gaan sloten ze een pact; om precies een jaar later elkaar weer te ontmoeten. Bij het resort van Ferns moeder; ik zie je bij het meer! Fern kwam, Will niet. 

Nu, bijna een decennia later, is haar moeder overleden en is Fern eigenaar van het resort. De plek die ze niet over wilde nemen, waar haar ex de manager is, iedereen haar kent en zij zich niet kan verstoppen. Terwijl ze haar best doet haar moeders levenswerk te redden en alle ballen in de lucht te houden, staat Will in eens voor haar neus. De man die niet kwam opdagen en die ze niet uit haar hoofd kon krijgen, was als consultant door haar moeder ingehuurd om het resort weer winstgevend te krijgen. Kan ze Will vertrouwen? En wat wil ze voor haar toekomst? 

Cover

Ondanks dat de cover van Ik zie je bij het meer vrij eenvoudig en rustig is, is het er een die je aandacht trekt. Door de kleuren, de afbeelding en de zin ‘Durft Fern een sprong in het diepe te wagen?’ was ik erg benieuwd naar het verhaal! 

Schrijfstijl

Het verhaal van Ik zie je bij het meer speelt zich afwisselend af in het heden en verleden. Daardoor weet je niet gelijk wat er tien jaar geleden precies tussen Fern en Will is gebeurd maar krijg je stuk je bij beetje meer beeld bij het verhaal. Dat houd je gedurende het verhaal ook nieuwsgierig. De personages zijn goed neergezet; maar omdat je vanuit de ogen van Fern leest, krijg je met name van haar een goed beeld. Wat zij voor persoon is, welke karaktereigenschappen maar ook wat haar worstelingen zijn. Dit gecombineerd met de beeldende en sfeervolle schrijfstijl van Carley Fortune zorgen ervoor dat je Ik zie je bij het meer ingezogen wordt. Een verhaal over liefde, dromen, verantwoordelijkheid en je eigen weg zien te vinden.

Dat Will en Fern binnen 24 uur zo’n sterke connectie hadden en dat de afwezigheid van Will een jaar later zo’n grote wond zou achterlaten bij Fern vond ik in basis niet heel geloofwaardig. Maar doordat Carley Fortune het verhaal van Ik zie je bij het meer zo mooi opbouwt, voelt het ook heel hoopvol en liefdevol. Dat twee mensen een zo innige connectie kunnen voelen voor elkaar. Wat het daarnaast heel echt maakte, was dat ze ook echte gesprekken met elkaar aan gingen. Dat Fern ook aan Will laat weten, dat hij haar diep gekwetst heeft. En ze door deze diepgaande gesprekken misschien weer de connectie voor elkaar gaan voelen. 

Conclusie

Ik zie je bij het meer is heerlijk leesvoer voor tijdens deze zomerse dagen. Pak een glas drinken, plof neer in je tuinstoel en geniet van dit fijne verhaal vol liefde. Van mij krijgt dit boek 4 sterren en ik ga ook zeker haar eerdere boek lezen!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De koningin van verraad – Danielle L. Jensen

De koningin van verraad van Danielle L. Jensen

Als er een boek was dit voorjaar waar ik enorm naar uitkeek, was het wel deze! De koningin van verraad, van Danielle J. Jensen. Het langverwachte vervolg op Het koninkrijk der bruggen. Dus ik was als een kind zo blij toen het boek op de deurmat plofte. Hoe zou het verhaal verder gaan!?

Het verhaal 

Deel 1 eindigde met een enorme cliffhanger; want hoewel Lara haar verraad ongedaan probeerde te maken was het kwaad al geschiedt. Haar vader viel het koninkrijk Ithicana binnen en veroverde de brug. Nu leeft Lara in ballingschap, als ‘De koningin van verraad’. Tot ze hoort dat haar man (en koning van Ithicana) Aren niet gedood is, maar gevangen wordt gehouden door haar vader. Als lokaas voor zijn verraderlijke dochter. 

Om Aren èn Ithicana te redden zit er maar een ding op en dat is haar vader verslaan. En daarvoor zoekt ze hulp van de sterkste wapens die ze kent; haar zussen. Hen vinden en overtuigen is de eerste moeilijkheid, maar onderweg leert ze ook dat niemand te vertrouwen is. Lukt het haar om Aren en het koninkrijk te redden? En is er daarmee ook een kans om hun liefde te redden?

Cover

Die cover! Het eerste deel was al prachtig, maar met De koningin van verraad heeft de uitgever zichzelf echt overtroffen. De titel die omlijst wordt met de prachtig getekende bloemen, de kleurstellingen, de sierlijke banner met de naam van de schrijfster en niet te vergeten de sprayed edges; het is echt een plaatje om naar te kijken. Een boek dat je met de cover zichtbaar in de kast zou moeten zetten!

Schrijfstijl

Net als in het eerste deel is ook De koningin van verraad vanuit zowel Lara als Aren geschreven. En omdat ze een deel van het boek letterlijk van elkaar gescheiden zijn, zorgt dat voor een heel compleet beeld. Daardoor krijg je ook goed hun struggles mee; hoe ze beiden om proberen te gaan met het verraad van Lara maar ook hoe ze nog steeds van elkaar houden maar niet bij elkaar kunnen zijn. Lara zal zichzelf moeten bewijzen, aan Aren maar nog meer aan het volk van Ithicana. 

Vanaf de eerste pagina is De koningin van verraad spannend en wil je verder lezen. Dat komt zeker ook door aan een aantal goede plottwist. Schrijfster Danielle L. Jensen zorgt daarmee voor een continue spanning in het verhaal. Ik vond het vooral een hele toffe wending hoe Lara haar zussen opzoekt om hen om hulp te vragen. In deel een komen zij natuurlijk in beeld, maar in deel twee hebben de zussen echt een belangrijke rol. 

Naar het eind toe wordt de snelheid nog meer opgevoerd en voel je dat het verhaal naar een climax toewerkt. Een vol van gevechten op leven en dood. Toen ik zag dat ik nog maar een beperkt aan pagina’s over had, had ik een moment van ‘het moet wel goed aflopen hoor!’. Het einde van De koningin van verraad ga ik natuurlijk niet verklappen, maar wel dat ik het echt een goed geschreven einde vond. Tot aan de laatste pagina heb ik van het boek genoten! 

Conclusie

Soms valt een tweede deel van een serie tegen, maar bij dit boek was dat echt niet het geval! Juist doordat er andere personages aan toegevoegd worden en de Danielle L. Jensen je goed in de hoofden van Lara en Aren laat kruipen, vlieg je door het boek heen. Van mij krijgt De koningin van verraad 4,5 sterren!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Maren Stoffels – Escape Room 2.0

Maren stoffels is auteur van young adults en kinderboeken en heeft al diverse prijzen in ontvangst mogen nemen. Op haar zeventiende debuteerde ze met haar boek Dreadlocks & Lippenstift en dit is het begin van een succesvolle schrijfcarrière. Vijf jaar geleden kwam Escape Room uit en dit werd lovend ontvangen onder de jeugd. Nu is daar eindelijk Escape Room 2.0, een nog origineler en enger boek dan het eerste. 

Het verhaal 

Lexie en Nordin kennen elkaar niet maar krijgen op dezelfde dag van een wildvreemde vrouw een visitekaartje aangereikt met daarop een telefoonnummer. Deze nodigt hen uit voor een Escape Room 2.0 en ze mogen hun beste vriend(in) meenemen. Als ze aankomen op de plaats van bestemming wacht hen een sobere, afgelegen bedrijfspand wat hen niet veel goeds belooft. Het is de bedoeling dat ze als teams tegen elkaar gaan strijden maar eenmaal binnen wacht hen al meteen een onaangename verrassing.  

Personages 

Lexie is één van de hoofdpersonen en er wordt veel geschreven vanuit haar perspectief. Ze is een slim en vurig meisje dat haar hart op de tong heeft. Ze heeft haar nichtje Tessa meegenomen want ze vindt dat zij wel wat afleiding kan gebruiken.  

Tess heeft het moeilijk sinds haar buurmeisje en vriendin Kelly zelfmoord heeft gepleegd. Ze heeft last van depressies en waanbeelden en moet op tijd haar medicatie innemen. Ze wordt er soms een beetje moe van dat Lexie haar als een klein kind behandelt en heeft dan ook zin in de Escape Room. Ze is fanatiek en ze zal eens laten zien wat ze kan. 

Nordin is hard op weg een beroemde popster te worden en Amerika lonkt. Hij heeft zijn beste vriendin Zora meegenomen, zijn vaste rots in de branding. Ze houdt hem met beide voeten op de grond en beschermt hem tegen hordes fans. Hij heeft een traumatische ervaring meegemaakt en kan dit niet verwerken. 

Zora is een nuchter meisje en staat haar mannetje. Nordin is haar beste vriend en ze zou alles voor hem doen. 

Schrijfstijl 

Vanaf de eerste bladzijde zit je al meteen in het verhaal. Het is pakkend en spannend geschreven en het maakt je nieuwsgierig naar meer. Met name Lexie en Nordin wisselen regelmatig van perspectief en ze hebben elk hun eigen lettertype wat het lezen dynamisch maakt. Maren Stoffels weet de boog goed gespannen te houden en je vliegt door het boek heen.  

Conclusie 

Escape Room 2.0 doet zijn naam eer aan. Het is vernieuwend, het is nagelbijtend spannend en er is goed nagedacht over de opdrachten. Wat ik ook zeer waardeer is dat er dieper ingegaan wordt op diverse psychische problemen en dat zelfdoding nog steeds veel voorkomt, met name bij jongeren. Trek aan de bel als je donkere gedachtes hebt. Er zijn mensen die je willen en kunnen helpen. Ik geef daarom dit boek een dikverdiende vijf sterren. Op naar een Escape Room 3.0! 

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Verraderlijk Patroon – Marlen Visser

Verraderlijk patroon is de eerste young adult van thrillerauteur Marlen Visser dat bij Uitgeverij Kluitman verschenen is. Visser debuteerde in 2015 met Stem! die haar een nominatie voor de schaduwprijs van 2016 opleverde. Verraderlijk patroon schreef ze samen met haar dochter Ginger Beek. Na het lezen van dit boek hoop ik op meerdere samenwerkingen tussen moeder en dochter en dat Beek in de voetsporen van haar moeder zal treden.

Het verhaal 

De achttienjarige Luca heeft een zomerbaantje weten te scoren bij het plaatselijke casino. Ze heeft er ontzettend veel zin in en spreekt regelmatig af met haar nieuwe collega’s, die toch wat volwassener zijn dan haar vriendinnen. En bovendien vindt ze het fijn om even van haar thuis te ontsnappen, weg van haar overbezorgde moeder en haar kleine broertje.  

Tijdens de gezellige avondjes met haar collega’s wordt er niet alleen lekker geborreld, ook verschijnt er regelmatig een tank met lachgas op tafel. Na enige twijfel besluit Luca om mee te doen maar al snel wordt ze geconfronteerd met de negatieve gevolgen van het gebruik van lachgas. 

Spanning 

Na de eerste bladzijde loopt de spanning al meteen hoog op en dit blijft eigenlijk constant aanwezig in het boek. Door het gebruik van lachgas in combinatie met alcohol merk je dat Luca geleidelijk aan wat prikkelbaarder wordt en de mensen die dicht bij haar staan begint af te stoten. Dit weten de auteurs goed neer te zetten. 

Personages 

Hoofdpersoon Luca is net achttien geworden en ze voelt zich volwassen als ze aangenomen wordt in het casino. Door de scheiding van haar ouders en de zorg voor haar broertje, heeft ze het gevoel dat ze thuis niet bestaat. Ze trekt dan ook liever op met haar collega Ricardo die ze steeds leuker begint te vinden.  

Sem is het jongere broertje van Luca en zit in een rolstoel. Hij heeft een geweldig gevoel voor humor en is dol op zijn oudere zus. Waar sommigen hem als zwakbegaafd behandelen weet Luca dat hij slimmer is dan dat hij en de meeste mensen denken. Ondanks de gebeurtenissen voel je de warmte en de liefde tussen hen twee. 

Ricardo is een trouwe collega en vier jaar ouder dan Luca. Ondanks zijn veelvuldig gebruik van lachgas maakt hij Luca wijs dat het tijdelijk is om zijn zorgen te vergeten. In het begin is hij nogal gesloten maar terwijl de liefde groeit tussen hen twee, begint Ricardo steeds meer te ontdooien en vertelt hij steeds meer over zijn leven. 

Conclusie 

Door de fijne schrijfstijl en de korte hoofdstukken is het verhaal prettig om te lezen. Ook zal ik dit boek aanraden – vooral voor de jongeren onder ons – die het gebruik van lachgas als normaal zijn gaan ervaren en de gevaren ervan niet overzien. Lachgas lijkt onschuldig en het zorgt even voor een fijn gevoel maar het blijft drugs dat voor ernstige hersenschade kan zorgen. Dit boek maakt dat akelig duidelijk en daarom geef ik het boek 5 welverdiende sterren.  

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Vlinder – Martine Kamphuis

Martine Kamphuis heeft al een hoop boeken op haar naam staan. Waar ze in 2006 debuteerde met haar eerste thriller Vrij, is ze inmiddels ook al bekend van vele kinder- en jeugdboeken. Vlinder is haar vijfde young adult en het derde boek dat uitgegeven is bij Uitgeverij Ploegsma.

Het verhaal

Het leven van Farida loopt niet zoals ze gehoopt had. Ze voelt zich eenzaam omdat haar beste vriendin Britt het probeerde aan te leggen met haar vriendje Janusz en haar moeder heeft veel last van zwangerschapskwaaltjes en moet vaak naar het ziekenhuis. Op een dag ontmoet ze Tess, een onzeker meisje met veel problemen en die zich net zo eenzaam voelt als Farida. Sinds de dood van haar beste vriendin Vlinder verblijft Tess in een psychiatrische kliniek. De meiden hebben veel steun aan elkaar en hun vriendschap wordt steeds hechter.

Spanning

Hoewel de spanning niet direct aanwezig is gedurende het verhaal, bevat dit boek wel een spannend en onverwacht slot. Martine Kamphuis bewijst dat een boek ook zonder de aanwezige spanningsboog toch voor kippenvel kan zorgen.

Personages

De hoofdpersonages zijn Farida en Tess. Het boek wordt alleen beschreven vanuit het perspectief van Farida en zo is het al snel duidelijk dat ze graag een helpende hand biedt en altijd voor iedereen klaarstaat. Stiekem baalt ze ervan dat ze vaak alleen is maar ze weet zich altijd te vermaken. Voor haar leeftijd is ze al behoorlijk eigengereid en komt ze volwassen over.

Tess heeft veel last van trauma’s uit het verleden en heeft het moeilijk met zichzelf. Ze is blij dat ze Farida heeft leren kennen en heeft veel steun aan haar. Ze mag niet vaak naar buiten dus de vriendinnen spreken vaak af in Phoenix, de kliniek waar Tess in behandeling is. Hier leer je ook andere bijfiguren – zoals de excentrieke en lieve Pierre – kennen die een belangrijke rol spelen.

Schrijfstijl

Het boek heeft een vlotte en duidelijke schrijfstijl waarin regelmatig gebruikgemaakt wordt van Whatsapp berichtjes. Dit zorgt voor een fijne afwisseling tussen de dialogen door.

Conclusie:

Ondanks de ontbrekende spanning in het verhaal, is het wel een boek met een interessante en belangrijke setting. Ik denk dat het goed is dat je als lezer een kijkje neemt in het leven van een patiënt en hoe daarmee omgegaan wordt. Het plot dat onverwachts is, maakt veel goed alleen werd dit voor mijn gevoel iets te snel afgeraffeld. Ik geef het boek drie sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: De verloren erfgenaam – Jennifer Lynn Barnes

De verloren erfgenaam van Jennifer Lynn Barnes

Toen ik afgelopen juli De erfenis las en achter werd gelaten met die mega cliffhanger, wist ik dat ik het vervolg ook meteen wilde lezen! Gelukkig hoefde ik niet heel lang te wachten op De verloren erfgenaam en kon ik al vrij snel terug naar Hawthorne House. Voordat je verder gaat met lezen wil ik je wel waarschuwen dat deze recensie eventuele spoilers (met betrekking tot De erfenis) kan bevatten.

Cover

De hardcover van De verloren erfgenaam is prachtig vormgegeven. De illustratie op de cover bevat een aantal details. Deze details lijken in eerste instantie niet zoveel te zeggen, maar na het lezen van dit verhaal, krijgen deze details een betekenis. Staan ze ergens voor. Ik houd ervan dat dit verweven is in de cover. Vervolgens sla je het boek open en worden er op de schutbladen ansichtkaarten weergegeven. Net zoals bij zijn voorganger hebben deze illustraties iets te maken met het verhaal. De vormgeving is al een mysterie op zich.

Verhaal

De verloren erfgenaam gaat verder waar de schrijfster ons in deel één achterliet met een enorme cliffhanger. Ondertussen weet je dat Avery een jaar lang in Hawthorne House moet verblijven om recht te hebben op deze erfenis. In De erfenis werd er een belangrijke aanwijzing achtergelaten over één van de Hawthornes. Eentje die Avery in het bijzonder goed leek te kennen. Deze aanwijzing achtervolgend leidt tot een reeks andere raadsels en ontdekkingen, waarover ik niet teveel kan vertellen i.v.m. spoilergevaar.

Schrijfstijl

De verloren erfgenaam begint voornamelijk met een samenvatting van wat er is gebeurd in De erfenis. Een fijne toevoeging mocht er toch wat tijd verstreken zijn tussen het lezen van deze twee boeken. Het is ook op een hele fijne manier weggezet waardoor het niet ineens een enorme lading informatie is. Als lezer ben je meteen weer op de hoogte van de personages en gebeurtenissen.

De schrijfstijl is ontzettend vlot, heel fijn en beeldend. Alsof je als een onzichtbaar poppetje aan de zijlijn staat en alles volgt wat er gebeurt in- en rondom  Hawthorne House en zijn bewoners. Aan het schrijfstijl-rijtje kan ook spanning en humor toegevoegd worden. Humor komt met regelmaat terug in het boek met name door onze Max met haar modderfaxing uitspraken. I love it! Want wat betreft personages… In De verloren erfgenaam leer je deze pas echt kennen. Je leert meer over de karakters, beweegredenen en achtergronden waardoor het verhaal meer diepgang krijgt.

De schrijfster is een ster om de lezer bijna te laten hunkeren naar meer. De hoofdstukken zijn vrij kort waardoor je er altijd nog wel eentje kan lezen (en eindigt met 10 meer). Elk hoofdstuk met net een stukje informatie waardoor een volgend raadsel of aanwijzing voor de deur staat en je echt nog verder moet met lezen. Want: antwoorden.

Ervaring

Wat een heerlijk boek is De verloren erfgenaam! In bovenstaande alinea’s valt onder andere te lezen waarom ik dat heb ervaren. Een vlotte schrijfstijl in combinatie met spanning, raadsels en humor lijkt een gouden combinatie. Wel heb ik nog twee kleine kritiekpuntjes: voor mijn gevoel waren er soms iets teveel raadsels/aanwijzingen. Sommige ontdekkingen leken dan ook ineens uit het ‘niets’ te komen. Een ander puntje is de romantische kant van het verhaal. Dan doel ik voornamelijk op de driehoeksverhouding die ontstaan is tussen Avery en twee van de Hawthorne broers. Alhoewel ik wel een zwak heb ontwikkeld voor één van hen, voegt het romantische -voor mij- niet meteen iets extra’s toe aan het verhaal. Het zijn geen kritiekpuntjes die effect hadden op mijn leesplezier.

De verloren erfgenaam lijkt afgerond te zijn, maar liet mij wel achter met een ‘What’s next?’-gevoel. Gelukkig hoef ik nog geen afscheid te nemen. Want in het boek werd aangekondigd dat er nog een derde deel zal verschijnen. Daar heb ik ontzettend veel zin in en ik ben benieuwd wat de schrijfster ons dan voor gaat schotelen. Het boek krijgt van mij 4 sterren.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Zonder titel – Erna Sassen

Erna Sassen bracht eind maart haar nieuwste boek Zonder titel uit, een confronterend boek over afscheid nemen. Dit is het vierde boek van Erna Sassen, maar weer is het een zeer rauwe, confronterende verhaallijn. Het gaat opnieuw over afscheid nemen en omgaan met verdriet, net zoals in haar vorige twee titels. In Dit is geen dagboek komt een jongen pas jaren na de zelfmoord van zijn moeder in de rouw en in Er is geen vorm waarin ik pas gaat het over een pubermeisje dat verliefd wordt op een tien jaar oudere docent, die zichzelf kwijtraakt in die machtsverhouding en daarvan moet loskomen.

Het verhaal

Joshua’s vriendin heet Zivan (15). Ze was al sinds de kleuterklas zijn hartsvriendin, degene bij wie hij hoorde en die hem als geen ander kon kalmeren, wat vaak nodig was want Joshua is snel overprikkeld. Maar Zivan is een paar maanden geleden met haar familie teruggekeerd naar Irak, waar ze ooit van vluchtte en laat niets meer van zich horen. Joshua begrijpt het niet, tot hij hoort dat Zivan uitgehuwelijkt is aan haar neef. Die gedachte maakt Joshua enorm kwaad. Zal hij Zivan ooit terug zien?

Zijn verdriet verwerkt Joshua in schetsen die ook in het boek staan, enorm prachtig getekend door Martijn van der Linden. Joshua’s tekentalent valt twee kickboksende klasgenoten in zijn vmbo-klas op. In het begin is de ‘relatie’ tussen de twee stoere jongens en Joshua nogal dreigend en intimiderend, maar deze wordt steeds openhartiger, langzaam maar zeker openen ze zich naar elkaar.

Zonder titel wordt verteld vanuit het hoofdpersonage Joshua. Ik vond dit een meerwaarde, omdat de meeste boeken die ik lees altijd een vrouwelijk perspectief hebben. En als er dan al eens een mannelijk perspectief is, dan is het afgewisseld met het perspectief van de vrouw. Hier lees je het hele verhaal vanuit Joshua’s perspectief.

Personages

Het hoofdpersonage, Joshua, is een onzekere jongen die worstelt met het verdriet van zijn vriendin. Gaandeweg leren we Joshua beter kennen en krijgen we een zeer goed beeld van hem. Dat komt natuurlijk ook omdat het zijn verhaal is. Over zijn vriendin, Zivan, krijgen we heel wat minder te weten. Datgene dat we te weten komen, komen we te weten via herinneringen van Joshua en via het feit dat zij uitgehuwelijkt wordt aan haar neef.

Twee andere heel belangrijke personages in Joshua’s verhaal zijn de twee vrienden uit zijn klas: Dylan en Sergio. Over de twee vrienden komen we eigenlijk best weinig te weten, maar genoeg want het verhaal gaat natuurlijk over Joshua. Ik vond dat we genoeg te weten kwamen om de vriendschap – die toch wel ontstaat tussen de drie vrienden – te kunnen begrijpen.

Vernietigend eerlijk

Wat voor mij het boek nog sterker maakte, is dat het zo enorm eerlijk is. Het is geen feelgood verhaal, verre van. Het is zo rauw en puur dat het tegelijkertijd herkenbaar is. De passages waarin Joshua twijfelt of hij Zivan nog een berichtje op WhatsApp zou sturen of niet en dan beslist het te verwijderen, waren zo eerlijk en herkenbaar. Ook gaat Joshua’s leven verder, maar toch blijft Zivan altijd in zijn hoofd.

Conclusie

Ik heb zelden een boek gelezen dat ik meteen moest uitlezen, dat zo mooi in elkaar zat en zo rauw, puur, eerlijk en herkenbaar was. Ook al heb ik geen vriendin gehad die uitgehuwelijkt was, toch kon ik me enorm goed inleven, want welke tiener heeft nooit een vriend(in) gehad die niets meer van zich liet horen? Dat verhaal samen met de tekeningen van Martijn van der Linden, maken dit verhaal helemaal af. Zeker een aanrader en dus krijgt Zonder Titel van Erna Sassen ook 5 sterren van mij.