Auteur: Livia Peeters

De laatste dochter is een boek van de hand van R.S.E. Gommer en kwam enkele maanden geleden bij Novel Rebels uitgevers uit. Het is een young adult roman waarin de vraag ‘Wat als je de laatste vrouw op aarde bent?’ centraal staat.

Het verhaal

In het boek De laatste dochter volgen we Alex, die samen met haar vader in een dorp woont dat van de wildernis is afgeschermd. Elke dag vermomt ze zich als jongen, want de dorpelingen mogen niet weten dat ze een meisje is. Enkele jaren geleden zijn na een vernietigend virus, dat de Damesdood genoemd wordt, alle meisjes en vrouwen gestorven. Behalve Alex …  Wat zouden al deze mannen doen als ze wisten dat Alex een meisje is?

Alles verandert wanneer een verkenner terugkomt van de wereld buiten de dorpsmuren en het bericht brengt dat er een vrouw is gevonden in het laboratorium van Brussel. Ben, de jongen op wie Alex stiekem verliefd is, gaat met een groep ernaartoe. Wanneer Alex niet langer veilig is in het dorp, reist ze hem achterna en gaan ze samen op zoek naar de gevonden vrouw. Dat gebeurt niet zonder kleerscheuren. Zullen ze de vrouw vinden en wat gebeurt er dan? Blijft Alex voor altijd de laatste dochter?

Mening

Het boek is in drie delen verdeeld. In het eerste deel lezen we over Alex’ tijd in het dorp, het tweede deel gaat over haar reis door de wildernis richting het laboratorium en het derde deel gaat over wat ze in het laboratorium meemaakt. Tussendoor lees je ook een reisdagboek van Jack, die je later in het verhaal beter leert kennen. Hij heeft zo zijn eigen redenen om naar het laboratorium te gaan en de vrouw te ontmoeten.  

Ik vond het een fijn boek om te lezen, het tempo ligt zeker hoog genoeg. De schrijfstijl is simpel waardoor het vlot leest. Je leeft als lezer goed mee met Alex en haar gevoelens die ze ontwikkelt voor Ben, maar tegelijkertijd de angst die ze heeft om haar geheim met hem te delen. Na een tijdje begon ik Alex wel wat vervelend te vinden, ze bleef vaak hetzelfde herhalen en maakte ook niet altijd de beste keuzes. Tegelijkertijd krijg je als lezer echt een goed beeld van dit personage en van het doorzettingsvermogen dat zij heeft. Het verhaal speelt zich af in Nederland en dat maakt het makkelijker om je in te leven.

Dit boek is een fijn, vlotlezend, spannend en origineel verhaal. Het is bovendien het eerste boek in een serie. Ik kan niet wachten om het vervolg te lezen! Ik geef dit boek 4 sterren en raad het zeker aan.

Things we never got over is al maanden een grote hype op TikTok. Ondanks de Engelse titel is het boek toch recent in het Nederlands verschenen. Jacodine Van de Velde heeft het boek vertaald.

Voor ik het boek las, had ik het al veel zien voorbij komen op TikTok. Ik wist dus dat veel mensen het een geweldig boek vinden, maar ook zeer veel mensen het maar niets vinden. In het begin bevond ik me eerder bij de mensen die het boek niets vonden, maar uiteindelijk kwam ik echt in het verhaal en vond ik het toch goed.

Het verhaal

Things we never got over gaat over Naomi die haar trouwdag ontvlucht. Ze gaat naar haar zus, Tina, die haar hulp nodig zou hebben. Eens ze in Knockmout (een stadje) aankomt, krijgt ze alles behalve een warm welkom. Iedereen in het stadje denkt dat ze haar zus, Tina, is en is razend op haar. Dan steelt Tina haar auto en al haar geld. Als kers op de taart blijkt dat Tina een kindje heeft en laat ze haar achter bij Naomi. Naomi wist niet eens dat ze een nichtje had en nu moet ze opeens voor dat nichtje zorgen …

Het tweede hoofdpersonage is Bad Boy Knox die geen tijd heeft voor drama. Hij ziet er zeer stoer uit en het klikt absoluut niet tussen Naomi en Knox. Toch besluit hij om Naomi te helpen nu haar leven zo in elkaar stort. Zodra ze alles weer op de rit heeft, kan hij terugkeren naar zijn eigen, rustige leven. Tenminste, dat was het plan …

Mening

Het verhaal wordt verteld door zowel de ogen van Naomi als door Knox. Vanaf het eerste moment botst het tussen de twee. Tegelijkertijd voel je ook al vanaf het begin de spanningen die tussen de twee personages hangen.

De tropes die in dit boek zitten zijn onder andere enemies-to-lovers, fake dating … Toch krijgt het verhaal ook meer diepgang dan enkel die tropes. Daarnaast is het onderwerp familie heel belangrijk, aangezien Naomi een zus heeft die een verzwegen kind heeft waar zij opeens voor moet zorgen. Het is duidelijk dat Naomi niet de beste band heeft met haar zus. Ook Knox heeft heel wat strubbelingen in zijn familie en zijn relatie met zijn broer is niet opperbest.

Dat familie een belangrijke rol speelt zie je ook in het feit dat het boek zich afspeelt in een klein stadje, Knockmout, waar iedereen elkaar kent. Is er iets mis met één van de personages? Dan komen de andere bewoners te hulp! Het feit dat Naomi opeens voor haar elf-jarige nichtje moet zorgen, maakt het ook een echt familieverhaal. Ik moet wel zeggen dat van alle personages het kind mijn favoriete personage was en veruit het meest volwassene personage.

Het boek telt meer dan vijfhonderd pagina’s, wat toch wel een dik boek is. Toch leest het verhaal zeer vlot. Het verhaal is ook goed opgebouwd. Er zijn wel enkele stukken die wat trager waren dan de rest, maar eigenlijk past het verhaal best wel goed in elkaar, maar wel wat voorspelbaar.

Things we never got over is af en toe wat traag, maar leest toch vlot. Het is een echte feelgood roman. Ik geef het boek 3,5 sterren.

Combitickets gaat over Jules die in haar examenjaar zit en net gedumpt is door haar ex-vriendje Thijs. Alles in de stad doet haar trouwens aan Thijs denken. En wat doe je als je midden in de zomervakantie gedumpt wordt? Feesten, muziek maken en ervoor zorgen dat je beroemder wordt dan je ex. Samen met Jessie gaat ze voor het eerst naar een festival om keihard te feesten en haar vriendje te vergeten. Alleen loopt het niet zo goed tussen Jules en Jessie …

Later komt ze er zelfs achter dat ze Jessie misschien toch niet zo goed kent en dat ze zich door haar verraden voelt. Naast het verliezen van haar vriendje bestaat nu ook de kans dat ze haar beste vriendin zal verliezen. Het is een grote test om te zien hoe goed hun vriendschap is. Voor dat ze op dat punt komen, gaan ze veel naar de getver, breken ze heel wat regels en experimenteren ze met drank en drugs, vooral Jessie dan.

Mening

Het boek begint met Jules die navertelt wat er is gebeurd tot het moment waar ze nu in leeft. Ondanks dat het dus naverteld wordt, is het in de tegenwoordige tijd geschreven en vergeet je wel eens dat het eigenlijk een flashback is. Het verhaal liep niet altijd chronologisch, want er werd soms wel eens teruggesprongen. Ik moest wel even wennen aan de manier waarop het verhaal verteld werd en het was niet altijd mijn ding.

Het verhaal is in een jeugdige stijl geschreven, wat helemaal past bij het genre. De hoofdstukken worden niet aangegeven met nummers, maar met hashtagzinnen zoals #slechtidee of #verhaalcontrole. Het regelmatig te veel drinken van alcohol, de vele crushes en het genieten van muziek op festivals en optredens is zeer herkenbaar voor de doelgroep van dit boek.

Wat ik minder goed vond was dat het wel zeer simpel geschreven is. De zinnen zijn enorm kort en het woordgebruik is ook heel makkelijk. Tegelijkertijd is het wel gericht op jongeren, want er komt ook wat jongerentaal aan bod. Dat zal vast wel aanspreken voor young adults, maar dit boek is ook niet voor een té jong publiek door het vele alcoholgebruik en drugsgebruik dat erin voorkomt. Ook de zeer korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je snel zegt ‘nog een hoofdstukje’. Er worden ook zeer herkenbare onderwerpen aangehaald in dit boek.

Combitickets bevat zeer veel emoties: van lachen tot huilen en klagen over jongens. Het is een verhaal over volwassen worden met vallen en opstaan, van foute keuzes maken en de gevolgen ervan dragen, van liefdesverdriet verwerken …  Volwassen worden is niet gemakkelijk en Jules ervaart de obstakels die daarbij komen kijken.

Jacodine van de Velde bracht in juni haar nieuwste boek Het licht in jou en mij uit bij uitgeverij Clavis. Deze recensie maakt deel uit van de blogtour.

Het licht in jou en mij vertelt het verhaal van Elin en Anne-Fleur. De twee meisjes zitten in dezelfde klas en doen dit jaar allebei eindexamen. Ze hebben echter niets met elkaar gemeen. Sterker nog, ze kunnen elkaar absoluut niet uitstaan.

Anne-Fleur is rijk, populair en kan doen wat ze wil. Elin heeft een chronische ziekte, namelijk prikkelbare darmsyndroom (PDS). Verder is het nogal een chaos bij Elin thuis en ergert ze zich rot aan Anne-Fleur en haar ‘clan’. Andersom vindt Anne-Fleur Elin een triest geval. Ze noemt Elin dan ook “Elin de Eenling”.

Maar dan komt er plots een einde aan het zorgeloze leventje van Anne-Fleur. Anne-Fleur krijgt namelijk diabetes en heel haar leven verandert. Het is zo dat de twee meisjes met elkaar in aanraking komen, wat voor de nodige confrontaties zorgt … Zouden de twee meiden dan toch meer met elkaar gemeen hebben?

Mening

Jacodine van de Velde brengt met Het licht in jou en mij een ijzersterke youngadultroman over ware vriendschap en omgaan met een chronische ziekte die je leven op z’n kop zet. Je komt ook veel meer te weten over zowel PDS als diabetes en dus is het boek ook nog leerzaam. Dat vond ik zelf een van de grote troeven van dit boek. Het laat bovendien ook zien wat het met jou als persoon doet, maar ook wat het doet met de mensen in jouw omgeving.

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit de ogen van Elin en dan weer vanuit Anne-Fleurs perspectief. Dat zorgt ervoor dat je beide meiden goed leert kennen en goed weet wat ze denken en meemaken. De personages zijn goed uitgewerkt en beide personages maken een groei mee, wel op een andere manier. Het is ook mooi om te lezen hoe de twee meiden steeds meer naar elkaar toe groeien en zich aan elkaar kunnen optrekken. De belangrijkste boodschap dat de twee meiden elkaar geven is toch dat ze elk er mogen zijn, op hun manier. En dat ze méér zijn dan de ziekte die ze hebben.

De hoofdstukken zijn niet te lang en dat zorgt ervoor dat er een goed tempo in het verhaal zit. Er gebeurt ook genoeg zodat je altijd wel wil verder lezen. Jacodine heeft ook een vlotte schrijfstijl en verwerkt altijd wel de nodige humor in haar boeken.

Conclusie

Het is een zeer vlot lezend boek dat moeilijke thema’s bespreekbaar maakt. Jacodine Van de Velde brengt ook met dit boek weer een mooie boodschap! Het boek krijgt dan ook voor mij 4,5 sterren en ik raad het zeker aan.

Marlies Allewijn bracht in april een nieuw boek uit, namelijk Na de klap. Het boek telt 384 pagina’s en hieronder kan je lezen wat ik er van vond.

Na de klap van Marlies Allewijn gaat over Robin die op een avond bij haar vader in de auto stapt en een auto-ongeluk krijgt.. Daarna staat heel haar leven op z’n kop: haar ouders praten niet meer met elkaar, zij moest naar een revalidatiecentrum om opnieuw te leren lopen… Iedereen bleef maar zeggen hoe sterk ze wel niet was, maar ze hadden geen idee … steeds vaker sloeg een akelig gevoel van angst zijn tentakels uit.

Mening

Het boek is verdeeld in drie delen. Het eerste deel gaat over Robin die in het ziekenhuis ligt en daar revalideert, in het tweede deel is ze weer thuis en in het laatste deel gaat ze naar Frankrijk naar haar vader. Het boek bevat korte hoofdstukken waardoor het vlot leest.

Mijn eerste gedacht over dit boek ging over de cover. Ik weet het: never judge a book by its cover. Toch sprak de cover mij absoluut niet aan. En ik vroeg mij oprecht af: zal deze cover jongeren aanspreken? Daar heb ik mijn twijfels over, maar het verhaal maakte veel goed.

Vanaf het eerste hoofdstuk kom je binnen in de wereld van Robin. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, wat ervoor zorgt dat het verhaal nog intenser is en je nog beter meeleeft met Robin.

Het verhaal is zeer rauw en levensecht gebracht. Het is een verhaal vol met pijn, maar eveneens vol met hoop. Je ziet hoe Robin blijft worstelen met alles wat er is gebeurd en hoe haar angst steeds meer op de voorgrond treedt.

Ondanks dat Robin zich wat afsluit van de wereld rondom haar, blijven haar echte vrienden haar steunen. Het is mooi om te zien hoe Robin kan rekenen op haar vrienden en dat Allewijn zo’n mooie boodschap meegeeft over wat echte vriendschap is.

Je komt er ook niet achter of Robin een jongen of een meisje is. Dat maakt het verhaal nog sterker. Je gaat dat natuurlijk voor jezelf wel invullen, maar dat is eigenlijk een wilde gok.

Na de klap gaat over je staande houden na een trauma tussen ouders die niet meer met elkaar praten en mensen die niet écht zien hoe het me je gaat. Bovendien gaat het ook over hoe angst steeds meer bezit van je kan nemen. Kortom, allemaal belangrijke thema’s. Ik geef het boek 3,5 sterren.

Catch is de tweede jeugdthriller van de schrijver Elvin Post. Het is de eerste die ik lees. Ook deze jeugdthriller maakt deel uit van de politie-niet-betreden-reeks.

De cover spreekt meteen aan! Je ziet een meisje op haar smartphone kijken en ook berichtjes die verzonden worden. We zien ook het silhouet van een jongen. Deze cover is zeer uitnodigend en past goed bij het thema van het boek. Ook binnenin het boek begint elk hoofdstuk met een tekening van een smartphone.

Het verhaal

Catch gaat over Roos die Noah via de datingapp Catch leert kennen. Ze hebben elkaar nog nooit gezien, maar toch begrijpt hij haar als geen ander. Roos wil dan ook zeer graag een keertje afspreken!

Intussen wordt er in de stad voor de tweede keer in korte tijd een meisje van Roos’ leeftijd vermoord. De politie vermoedt dat de dader zijn slachtoffers via Catch benadert. Kan Roos Noah nog vertrouwen? Of maakt ze een grote vergissing door met hem af te spreken?

Mening

De schrijfstijl van Elvin Post is zeer toegankelijk en vlot. Je zit vanaf de eerste pagina in het verhaal. Tijdens het verhaal weet hij op de perfecte momenten wendingen te geven die de spanning nog verder weten op te bouwen. Zelf heb ik enkele keren gedacht te weten wat er ging gebeuren, maar ik zat toch mis.

Na ieder hoofdstuk wil je als lezer ook zeer graag verder lezen om te weten te komen wat er gaat gebeuren. Het verhaal is geschreven vanuit de ogen van Roos, wat ervoor zorgt dat je dus heel goed meeleeft met Roos en haar beslissingen goed kan begrijpen. Post weet Roos zeer sterk neer te zetten, alsook de andere personages zijn perfect neergezet.

Conclusie

Catch is echt een steengoede jeugdthriller. Je zit er meteen in en het leest als een trein. Het verhaal houdt je tot het einde in spanning! Ik geef het 4,5 sterren.