Geplaatst op 4 Reacties

Terugblik op de ervaring van mijn leven

Zoals jullie allemaal wel weten zit mijn reis er bijna op. Ik heb nog maar één maand te gaan voor ik weer terug moet naar het echte leven; een baan zoeken, hard aan het werk en weer thuis wonen. Het zal ongetwijfeld wel een tijdje duren voor ik er weer aan gewend ben.

Met nog maar zo’n korte tijd te gaan, ga ik niet alleen aftellen maar vooral ook terug kijken. Want hoe leuk ik het ook vind om weer naar huis te gaan, ik heb hier toch echt wel een super gave tijd gehad. Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze in Amerika Verder lezen Terugblik op de ervaring van mijn leven

Geplaatst op 4 Reacties

Het gevreesde H-woord

Oke, ik ga het dan eindelijk maar eens aan mezelf en jullie allemaal toegeven. Ik heb heimwee. De afgelopen weken heb ik mezelf wijs proberen te maken dat ik alleen mijn familie, vriendinnen en kennissen mis, maar mijn dorp eigenlijk niet echt, dus dan is het toch geen heimwee? Maar hoe irritant Volendammers soms kunnen zijn, hoeveel kritiek ik ook heb op het uitgaansleven in mijn dorp, en hoe saai Nederland misschien ook is vergeleken bij New York, ik mis het allemaal wel. En dat dames en heren, is toch echt heimwee. Ik kan het nog wel uithouden hier hoor. Vooral nu de lente onderweg is en ik dan

Verder lezen Het gevreesde H-woord

Geplaatst op 2 Reacties

Afscheid nemen

Voor mijn twee mexicaanse vriendinnen zit het er bijna op. 9 maart gaan ze weer terug naar huis na 6 maanden hier in New York. En mijn Nederlandse vriendin stapt over naar EF in Hawaii. De laatste 2,5 maanden lekker genieten van zon, zee en strand. Niet verkeerd, maar ik zou me al gauw gaan vervelen. Bovendien ben ik nog lang niet klaar met New York!

Ik zie best wel op tegen het afscheid ook al komen ze in de zomer waarschijnlijk allemaal gezellig naar Volendam. We hebben tenslotte toch al die tijd samen doorgebracht en leuke

Verder lezen Afscheid nemen

Geplaatst op 4 Reacties

Het einde is nabij…

Hoewel dat misschien een klein beetje overdreven is met nog ruim vier maanden te gaan. Maar ik ben wel over de helft heen, en dan ga je toch automatisch aftellen. Hiervoor als ik de datum zag dacht ik, goh ik ben hier nog maar twee maanden, het lijkt al veel langer. En nu als ik de datum zie denk ik, jeetje ik heb nog maar vier maanden! Ik moet nog echt van alles doen, dus ik ben wel blij dat ik nog al die maanden heb. Ik wil bijvoorbeeld nog reisjes maken naar Washington en naar de Niagara Falls. Maar in New York is er ook nog van alles te doen. Zoals the Empire State Building, Museum of Modern Art, het Titanic Memorial Lighthouse, Verder lezen Het einde is nabij…

Geplaatst op 6 Reacties

Home is where the heart is

December, de maand waarin we allemaal verwend worden door onze ouders met cadeautjes en lekker eten. De maand waarin we onze huizen versieren en tijd doorbrengen met onze familie. Kortom, december is de maand van Sinterklaas en Kerst.

Hoewel we Sinterklaas niet gevierd hebben hier, heb ik wel kunnen genieten van het heerlijke snoepgoed dat bij 5 december hoort. Ik moest 4 weken wachten op een pakketje van thuis, maar toen had ik ook wat! En ik was niet de enige die er zo van genoten heeft. De pepernoten en chocolade muizen en kikkers vielen bij mijn

Verder lezen Home is where the heart is

Geplaatst op 3 Reacties

Happy Thanksgiving!

Waarschijnlijk hebben de meeste van jullie hier op young-adults.nl of facebook al wel gelezen dat ik Sandy goed doorgekomen ben maar omdat het net na mijn vorige column gebeurde zal ik toch nog even kort vertellen wat er hier van de orkaan te merken viel.

Uit voorzorg kregen wij de maandag en dinsdag al vrij. Uiteindelijk was er maandag gedurende de dag nog weinig aan de hand, behalve flinke wind. Aan het eind van de middag moesten we allemaal naar binnen en werden er bewakers bij de deuren gezet zodat niemand meer naar buiten kon, dat was voor onze eigen Verder lezen Happy Thanksgiving!

Geplaatst op 5 Reacties

Vertalers maken of kraken het boek – Gesprek met de vertaalster van The Hunger Games en Twilight

Al een half uur van tevoren opdagen om een plaatsje op de eerste rij te veroveren in het verdomd benauwde lokaaltje waar Maria Postema haar interview zou houden, je moet er iets voor overhebben. Mijn bezoek op de Antwerpse Boekenbeurs was ook niets voor niets gepland op de derde november. Maar het wierp zijn vruchten af. Tussen een select groepje van jonge tienerfans, trouwe boekenwormen en journalisten woonde ik het interview bij met de vertaalster van o.a. The Hunger Games, The Twilight Saga, de Gone series en Inwijding.

Verder lezen Vertalers maken of kraken het boek – Gesprek met de vertaalster van The Hunger Games en Twilight

Geplaatst op 10 Reacties

NY: Het boekenparadijs

Aangezien ik maar 23 kilo mee mocht nemen tenzij ik een extra koffer zou bijbetalen, heb ik geen boeken meegenomen naar New York. Op mijn e-reader staan toch heel veel boeken en ik had ook al bedacht dat ik hier best een paar nieuwe boeken zou kunnen kopen. Lees goed wat ik net zei:  “Een PAAR boeken.” Jullie zien hem waarschijnlijk al aankomen, het is niet bij een “paar” boeken gebleven. Ik ben hier nu ruim vijf weken en ik heb inmiddels al 25 boeken gekocht. Ik raak al lichtelijk in paniek als ik bedenk hoe ik alles mee naar huis moet krijgen want ik weet dat er ook nog wel wat boeken bij gaan komen aangezien ik nog zeven maanden te

Verder lezen NY: Het boekenparadijs

Geplaatst op 1 Reactie

My new born baby

Mijn nieuwe baby Klem heeft het levenslicht gezien. Het is mijn achtste kindje, en o zo mooi. Bijna 300 pagina’s dik en blakend van gezondheid. Ik zou nu op een roze wolk moeten zitten. Uitzinnig blij moeten zijn. Bij elke stap een gat in de lucht moeten springen. Maar mijn roze wolk is ver te zoeken. Ik voel me somber. Neerslachtig. En ik kan werkelijk om alles huilen.

Het klinkt misschien idioot, maar ik mis de hoofdpersonen uit Klem. Negen maanden lang heb ik dag in dag uit met ze samen geleefd. Ik weet wat hun lievelingseten is, ik weet waar ze bang

voor zijn, op wie ze verliefd zijn. We hebben samen gehuild en gelachen. Ik heb ze beter leren kennen dan mijn beste vrienden. Soms wilde ik tijdens het schrijven roepen: ‘Doe het niet, ga niet ’s nachts naar de duinen. Het is daar gevaarlijk!’

En nu kan ik ze niet meer beschermen. Mijn personages liggen moederziel alleen in de winkel, koud en eenzaam op een plank. Wie gaat mijn baby’s adopteren? Wie wordt hun nieuwe moeder of vader? En nog belangrijker: gaat deze lezer net zoveel van mijn personages houden als ik heb gedaan? Slapeloze nachten heb ik ervan.

Het voelt alsof ik mijn kindjes in de steek heb gelaten. Je zou kunnen zeggen dat ik last heb van een ‘postnatale depressie’. Of misschien is ‘lege-nest-syndroom’ een beter woord.  Maar ik zie me al bij een psycholoog aankomen met dit verhaal: schrijfster kan geen afscheid nemen van haar zelfverzonnen karakters. Waarschijnlijk verklaart hij me dan voor gek.

Toch weet ik dat er hoop op genezing is. De eerste reacties van lezers zijn vaak het beste medicijn. Ik vrolijk weer op als ik hoor dat lezers mijn boek zo spannend hebben gevonden. Dat ze ook nachten wakker hebben gelegen omdat ze het verhaal wilden uitlezen. En je kan me echt zien glimlachen als ik hoor dat mijn boek een mooi plekje in hun boekenkast heeft gekregen.

Pas dan durf ik afscheid van mijn boek te nemen en weer met een volgend boek te beginnen. Maar, eh, wie zijn de personages eigenlijk in dat volgende boek…?

Geplaatst op 17 Reacties

Cover en titel onthulling Dark Romance bundels

Hoi allemaal,

Hierbij een persoonlijk berichtje van mij. De meesten van jullie weten vast wel dat wij een Dark Romance schrijfwedstrijd hebben georganiseerd. Na een aantal maanden hard werken, zijn we dan bijna klaar met de bundels. En ik weet zeker dat jullie heel enthousiast zullen zijn, want dankzij het geweldige redactiewerk van Marijke Kok en Michael Mandersloot, zijn de verhalen nog beter geworden dan ze al waren. De verhalen zijn spannend, avontuurlijk en romantisch en jullie zullen ze allemaal met plezier lezen!

Verder lezen Cover en titel onthulling Dark Romance bundels