Tag: Carlie van Tongeren

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Grijs – Carlie van Tongeren

Het leven is niet zwart-wit

Ieder verhaal kent twee kanten. Dat komt heel erg duidelijk naar voren in Grijs. Chaja en Wes draaien al de hele zomer lang om elkaar heen. Ze flirten met elkaar en op het laatste strandfeestje van de zomer zoenen ze. Wes neemt Chaja mee naar een rustig plekje in de duinen. Zij verwacht dat ze daar elkaar beter zullen leren kennen, samen zullen knuffelen en misschien ook wel kussen. Wes heeft er hele andere gedachtes over. Ze is toch zelf mee gegaan naar een plekje weg van de rest? De avond eindigt voor Wes in de slechtste seks die hij ooit heeft gehad en Chaja voelt zich enorm misbruikt en aangerand. De gebeurtenissen van deze avond hebben beide jongeren allebei anders ervaren.

Knap geschreven

Grijs is ontzettend goed geschreven. Je leest vanuit de perspectieven van zowel Chaja als van Wes. Af en toe zit er nog een hoofdstukje tussendoor vanuit het perspectief van een van hun vrienden die er die bewuste avond ook bij waren. Wat ik erg uniek vind aan dit boek, is dat Wes en Chaja écht als twee andere personages voelen. Het zijn geen stam-personages met toevallig andere ervaringen en interesses. Nee, het zijn echt twee totaal verschillende personen en dat is ontzettend knap geschreven.

Waar Carlie nog meer complimenten over mag krijgen, is haar inzet om het verhaal vanuit beide kanten te vertellen. In het nawoord lees je dat ze zelf een vergelijkbare nare ervaring heeft gehad. Dat wetende, is het zeer indrukwekkend dat ze zich zo goed heeft weten in te leven in de andere kant van het verhaal. Het verhaal van de jongen die zich niet bewust was dat hij een grens over is gegaan.

Geen verrassingen

Grijs is heel rechttoe-rechtaan. De achterflap van het boek wekt waarschijnlijk enkele verwachtingen op over het verhaal. Die worden helemaal waargemaakt, maar het boek heeft verder niets extra’s. Ja, Chaja’s passie voor dansen komt terug en Wes die een sportmiddag voor bejaarden organiseert. Maar het boek heeft verder geen verrassende elementen in het plot verwerkt zitten. Heeft dit boek dat nodig? Ik vind van niet. Wel heeft het boek een zeer passend open einde. De impact van seksueel geweld is namelijk veel groter dan de 132 bladzijdes die dit boekt telt. Hiermee laat Carlie van Tongeren de ruimte open om hierover na te denken en met elkaar te praten.

Het boek heeft, zoals alle andere shorties van Blossom Books, korte hoofdstukken en leest daarom erg vlot. Zoals de naam ‘shortie’ je al doet vermoeden, het boek is ontzettend kort! Het telt maar 132 bladzijdes en is daarom erg geschikt om te lezen door jongeren die geen zin hebben in een dik boek. Een aanrader is het zeker wel. Het boek beschrijft een ontzettend belangrijk onderwerp en zou beschikbaar moeten zijn op iedere middelbare school.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Recensie: Het is hier helemaal (niet) perfect – Carlie van Tongeren

Het is hier helemaal (niet) perfect is het vierde boek van schrijfster Carlie van Tongeren. Ik las eerder haar shortnovel Het zusje van, dat ik echt heel erg goed vond.

Het verhaal

Het is hier helemaal (niet) perfect gaat over Yara die net met glans geslaagd is van het gymnasium. In plaats van meteen verder te studeren, neemt ze een sabbatjaar en gaat vier maanden naar Indonesië. Daar gaat ze een vrijwilligersproject doen. Yara heeft een populair en snelgroeiend Instagramaccount waar ze iedere dag een foto op post en waar ze ook haar vrijwilligerswerk wil laten zien.

Wanneer het vrijwilligersproject in Indonesië niet kan doorgaan, valt haar hele reis in het water. Ze weet niet meer wat ze moet doen en probeert op haar Instagramaccount andere perfecte foto’s te tonen.

Tijdens een project leert ze Ro kennen: een jongen uit Italië die ook enkele maanden vrijwilligerswerk doet in Indonesië. Ro blijkt meteen anders dan Yara, want hij heeft absoluut geen enkel reisdoel en laat alles maar op zich afkomen. Toch houden ze contact en Yara merkt dat ze hem mist als ze naar een nieuw land of nieuwe stad gaat. Ze spreken af en toe af en leren veel dingen van elkaar.

Yara heeft het ook heel moeilijk met haar huidaandoening: Vitiligo. Ze doet er alles aan om de perfecte foto’s te nemen. Ze draagt énorm veel make-up om te verbergen hoe ze er echt uitziet. Als ze dan ook nog last krijgt van paniekaanvallen, blijkt Ro misschien precies wie ze nodig heeft op deze mislukte droomreis. Kan Yara dit allemaal loslaten en zijn wie ze wil zijn?

De cover

Eerst en vooral wil ik zeker iets kwijt over de cover. Deze is enorm prachtig met de felle kleuren die goed bij het boek passen. De illustratie past zeker ook goed bij het boek. Verder staan er ook enkele hashtags op het boek: #droomdienooituitkomt #ikwilnaarhuis #ikmoetposten. Deze hashtags maken mij éxtra nieuwsgierig naar het hele verhaal.

Een échte YA coming-of-age

Het is hier helemaal (niet) perfect nam me mee op reis naar Azië. Doordat alle plaatsen zo goed beschreven waren, kon ik me de hele reis perfect voorstellen. Je ziet heel duidelijk dat de schrijfster haar eigen reiservaringen gebruikt heeft.

Met dit boek heeft Van Tongeren een prachtige coming-of-age neergezet. In het begin van het boek is Yara niet zichzelf en schaamt ze zich enorm voor haar Vitiligo. Ze is een typisch jong meisje dat onzeker is, net als alle andere achttienjarigen. Toch is ze ook moedig en een doorzetter. Ze is continu bezig met hoe haar foto’s op Instagram eruitzien zodat haar volgers ze wel leuk zouden vinden. Door haar paniekaanvallen moet ze dat leren loslaten.

Stap voor stap zien we Yara evolueren naar een jongvolwassen vrouw. Het wordt enorm duidelijk dat de persoon achter haar perfecte Instagram helemaal niet zo perfect is, maar wel enorm krachtig is.

We worden dicht bij Yara in de buurt gebracht doordat het verhaal vanuit de ik-vorm is geschreven. Zo krijgen we veel mee over de binnenwereld van Yara. Dat krijgen we dan ook nog eens te zien in de gesprekken die het hoofdpersonage met haar tante voert. Het is mooi om te lezen hoe iets wat normaal als kwetsbaar gezien wordt (paniek) voor Yara iets is wat haar uiteindelijk ook sterker maakt.

Conclusie

Het is hier helemaal (niet) perfect is een sterk coming-of-age verhaal dat alles bevat wat een goede YA moet bevatten: vlotte schrijfstijl, een herkenbare verhaallijn, avontuur en liefde. Zeker een aanrader voor iedereen!

Geplaatst op door — Geef een reactie

Carlie van Tongeren over haar novelle Het zusje van

Het zusje van

Novelles zijn tegenwoordig helemaal in en moeten jongeren aan het lezen krijgen. Ook uitgeverij Blossom Books begon met een reeks shorties, waarvan Carlie van Tongeren de eerste in de reeks mocht schrijven. Ondertussen verscheen er ook al een tweede shortie: De tweede stem van Elin Meijnen.

Het zusje van vertelt het verhaal van Liv, wiens broer een ongeluk veroorzaakt. Hoe kwam je op dit idee?

Vooraf was ik aan het brainstormen met uitgeefster Myrthe Spiteri over heftige dingen die je kunt meemaken. Want dat zijn de boeken die ik het liefst schrijf: over heftige en serieuze thema’s, maar dan wel op een luchtige manier. Toen dit onderwerp ter sprake kwam – in het Engels zo mooi omschreven als ‘guilty by association’ – was ik meteen geïntrigeerd. Ik had nog nooit een boek gelezen waarin de familie van een dader centraal staat. Rond die tijd las ik ook een nieuwsbericht over een ongeluk, waarbij een jong meisje op de fiets was aangereden door een auto en was overleden. Er stond een foto bij van de plek langs de weg waar bloemen lagen en er kwam een stille tocht voor haar. Sympathie alom voor het slachtoffer en de familie – logisch en volledig terecht! Helemaal onderaan dat bericht stond één zin over de automobilist, een oudere man. Toen dacht ik: jeetje, hoe zou hij zich voelen? Hoe zou het zijn om familie te zijn van hém? En zo werd die oudere man uit die ene zin Alex in Het zusje van en bedacht ik hoofdpersoon Liv, die moest leven met de consequenties van zijn ongeluk.

In hoeverre verschilde het schrijfproces van een novelle van je eerdere Young-Adult boeken Heerestraat en Rozenlaan en Het meisjesmanifest?

Het schrijfproces was in principe hetzelfde, alleen duurde het wel iets korter (nu 8 à 9 maanden van idee tot boek in de winkel, in plaats van een jaar). Wel was ik er vooraf extra scherp op dat ik niet te veel wilde in die 30.000 woorden. En tijdens het schrijven zag ik de hoofdstukken in Het zusje van meer voor me als scènes, die het witte doek zouden halen. In een novelle is alle ‘ruis’ eruit, alles moet nóg meer een functie hebben dan in een boek met meer pagina’s. Omdat ik ook ambities heb als scenarioschrijver, voelde deze shortie voor mij als de ideale kruising tussen scenarioschrijven en een boek schrijven. Ik vond het spannend, want het was mijn eerste novelle en het was ook de allereerste Blossom Books shortie, maar ik heb er zoveel plezier aan beleefd! Het scène-achtige schrijven matchte ook uitstekend met het lockdownleven, want ik schreef de eerste versie van Het zusje van tijdens de eerste lockdown. Ik moet nu juist weer wennen aan het schrijven van een dikker boek!

Wat vond je het moeilijkst aan het schrijven van een novelle?

De balans vinden tussen een kort en krachtig verhaal schrijven, dat wél voldoende diepgang heeft. Ik houd zelf niet van verhalen in de categorie: leuk voor tussendoor en lekker je gedachten op nul. Ik wil dat lezers juist wél gaan nadenken, ook al is het een novelle. Kill your darlings was nu nóg belangrijker. Dat terwijl schrappen in je eigen verhaal juist best lastig is. Het hielp om afstand te nemen, even een weekje pauze, en mezelf daarna serieus afvragen: mist een lezer deze grappige quote of beschrijvende alinea, die ik zo mooi vind? Deze vraag heb ik mezelf tijdens het schrijven van Het zusje van veel vaker gesteld dan bij mijn andere boeken.

“Het gaat erom dat jongeren met plezier lezen en volgens mij zijn novelles daar uitstekend voor.”

Het zusje van werd dit jaar genomineerd voor de Jonge Jury. Waar heeft die nominatie zoal toe geleid?

Het belangrijkste is dat veel meer leerlingen en docenten kennisgemaakt hebben met Het zusje van, daar ben ik superblij mee! En er waren ook andere fijne extraatjes. Zo krijgen de Jonge Jury-leestips vaak mooie plekjes in bibliotheken, mediatheken en boekwinkels. Ook werd ik door een middelbare school in Sneek uitgenodigd om voor een aantal klassen in een theater te vertellen over mijn boek, samen met twee andere genomineerde schrijfsters. Dat was echt mijn bijzonderste schoolbezoek tot nu toe. Helaas heb ik de Prijs van de Jonge Jury niet gewonnen, super jammer natuurlijk. Toch denk ik dat ik door mijn nominatie de dunnere boeken goed op de kaart heb gezet. Dat ze even goed, leuk en belangrijk zijn en niet onder hoeven te doen voor ‘dikke’ boeken. Het gaat erom dat jongeren met plezier lezen en volgens mij zijn novelles daar uitstekend voor.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Get to know: Carlie van Tongeren

Deze week interviewde ik niemand minder dan Carlie van Tongeren. Haar recentste boek is Het zusje van dat bij Blossom Books uitkwam. Dit boek staat bij de tien leestips van de Jonge Jury. Las jij al iets van Carlie van Tongeren? Laat het ons zeker weten!

Met welk boek debuteerde je?

Ik debuteerde in 2011 met een chicklit voor volwassenen: Pasta & passie. Ik schreef in totaal drie chicklits voor die uitgeverij, maar eigenlijk wist ik allang dat ik het állerliefst Young Adult wilde schrijven. In 2018 debuteerde ik bij Blossom Books met mijn YA Heerestraat & Rozenlaan.

Ben je momenteel bezig aan een nieuw boek? Welk? Wat kan je ons er al over vertellen?

Ja, ik schrijf momenteel mijn vierde YA voor Blossom Books. Geen shortie dit keer, zoals mijn laatste boek Het zusje van, maar weer een dikker boek zoals Heerestraat & Rozenlaan en Het meisjesmanifest. Het wordt weer een YA contemporary en staat gepland voor najaar 2021. Mijn hoofdpersoon gaat in haar eentje op reis na haar eindexamen, glansrijk gehaald, succesvol Instagram-account, alles lijkt haar goed af te gaan. Maar niet op reis. Daar krijgt ze last van o.a. angst en iets wat ik nog even geheim wil houden… Toen ik zelf in mijn eentje op reis ging, wist ik: hierover wil ik ooit een jeugdboek schrijven! Het is een onvergetelijke ervaring waarvan je enorm veel leert, over de wereld en over jezelf.

Wat zijn jouw 3 favoriete Young Adult boeken van het moment?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik momenteel minder lees dan ik zou willen (vanwege kleine kindjes en omdat ik tijdens het schrijven van mijn eigen boek het lastig vind om YA te lezen). De YA’s die ik lees, zijn bijna allemaal van eigen bodem. Toppers in mijn boekenkast: De executie van Daniëlle Bakhuis, De academie van Astrid Boonstoppel en De geur van groen van Pamela Sharon. Vóór het schrijven van mijn shortie Het zusje van heb ik veel novelles gelezen, mijn favoriet tot nu toe: Maar ik ben jou niet van Nadine Swagerman.

Wie is jouw grootste schrijfinspiratie?

In de eerste plaats Carry Slee, haar boeken verslond ik vroeger. Zij schreef de boeken die ik zelf ook wilde schrijven: contemporary over heftige thema’s als mishandeling en pesten. Daarnaast is Maren Stoffels een inspiratiebron (en ook: een schop onder mijn kont). In 2005 las ik in een krantenbericht dat zij op 17-jarige leeftijd debuteerde met een jeugdroman. Ik was toen zelf 22 en dacht: waaaaaaaat?! Kom op, Carlie, maak eens werk van je droom!

Doe je nog een andere job, naast schrijven?

Ja. Sinds 2010 werk ik voor mezelf. Ik ben redacteur, ghostwriter en coauteur van non-fictieboeken en ik heb nog een klein administratiekantoor samen met mijn vader. Verder zijn er aan schrijver zijn ook andere leuke werkdingen gekoppeld, zoals schoolbezoeken.

Hield je vroeger van lezen?

Ja, ik was en ben er dol op. Op woensdagmiddag naar de bibliotheek gaan met mijn moeder en broer was een van mijn favoriete uitjes. Heerlijk om tussen die kasten te dwalen. Ik had al vroeg een duidelijke voorkeur voor realistische verhalen. In sommige kinderboeken kan echt alles, ik weet nog dat ik als kind al dacht: ja, maar dat kan toch helemaal niet? Haha! Ik hou van hoofdpersonages zoals jij en ik, in dit leven. Wat ik trouwens ook deed: ik herlas boeken die ik mooi vond heel erg vaak! Pas later realiseerde ik me dat ik daarmee al een beetje aan mijn schrijversdroom begon te werken, want goede boeken herlezen is zó leerzaam.

Waar zie je jezelf over vijf jaar?

Niet heel anders dan waar ik nu sta, want ik ben aardig op weg naar waar ik graag naartoe wil. Ik wil dan nog steeds YA contemporary schrijven voor uitgeverij Blossom Books en als coauteur meewerken aan interessante non-fictieboeken. Daarnaast hoop ik dan óók mijn andere grote schrijfdroom waargemaakt te hebben, namelijk scenarioschrijven.

DILEMMA

Voor altijd de ik-verteller gebruiken of voor altijd de alwetende verteller gebruiken in je boeken?

De ik-verteller! Sinds ik voor het eerst in de ik-vorm heb geschreven, kán ik gewoon niet meer anders. Dan voelt het te afstandelijk. Ik weet nog dat ik mijn debuut Heerestraat & Rozenlaan in de zij-vorm was begonnen en toen besloot: nee, dit is het niet. Al die hoofdstukken omzetten van ‘zij’ naar ‘ik’ was echt een takkenklus, maar ik ben zo blij dat ik dat toen heb gedaan. Daardoor voelde ik me veel sterker verbonden met Nina, mijn hoofdpersoon, en ik hoop dat dat ook voor mijn lezers geldt.

 [Bron foto: Bianca Toeps]