Geplaatst op 2 Reacties

My life

Nou… dit is eigenlijk de eerste blog die ik ooit in mijn leven ga bijhouden, maar voor alles is een eerste keer. Ik weet niet helemaal waar deze blog over gaat, maar ik denk over het proces van mijn schrijven en mijn leven.
Voordat jullie mijn blog gaan lezen, wil ik me graag even voorstellen. Ik ben Inèz en ik ben veertien jaar. Ik woon in Den Haag en doe Gymnasium 2 op het VCl. Schrijven en lezen zijn mijn twee grootste passies, maar ook zingen, dansen en toneelspelen vind ik er leuk. Ik schrijf al verhalen sinds ik heel klein ben. Verhalen die ik nu nauwelijks meer kan lezen door het schots en scheve handschrift! (: Op mijn achtste begon ik een boek te schrijven met een meisje uit mijn klas, maar dit draaide nergens op uit. Hierop heb ik er niet meer aan gedacht tot ik elf was. Toen begon ik toch maar weer te schrijven, gewoon omdat ik mijn fantasie kwijt moest. Want Fantasy is nu dan ook mijn favoriete genre als het gaat om het schrijven van verhalen en boeken.

Een jaartje geleden heb ik mijn eerste boek afgerond. Het was behoorlijk amateuristisch, maar het was een begin. Kort daarop schreef ik een trilogie waarvan ik deel 1 nu publiceer bij Paagman. Ik kan niet wachten en ben super benieuwd hoe het gaat worden.
groetjes (:

Geplaatst op 1 Reactie

Hoe een traumatische gebeurtenis je hele leven kan veranderen

Op 14 februari wordt de Turkse Hatice Ava neergestoken door een rosse jongen die ze niet kent. Omdat ze niet wou kussen. Ze duwt hem van zich af en hij boort een mes in haar nek. Haar halsslagader wordt geraakt en ze is in levensgevaar. Nog steeds heeft ze last van haar linkerarm en oog en haar litteken doet haar walgen. De ambitieuze voetbaldroom die ze had kan ze niet meer waarmaken. Maar erger nog, ze is voorgoed psychologisch beschadigd. Overal wordt ze achtervolgd door haar vuile belager. Ze durft niet naar buiten te komen, te dromen of te leven. De ongelovige reacties en het niet-succesvolle politieonderzoek Verder lezen Hoe een traumatische gebeurtenis je hele leven kan veranderen

Geplaatst op 15 Reacties

Critici vinden Jennifer Lawrence te dik voor The Hunger Games

Eerst het racistische fanschandaal over zwarte acteurs, nu deze belachelijke kritiek. Volgens vele critici zou Jennifer Lawrence te dik zijn geweest voor The Hunger Games. Ze had te veel rondingen voor iemand uit een arm District dat constant honger lijdt en beschreven wordt als “uitgemergeld” en “uitgehongerd”.

Critici kunnen wreed zijn, maar gelukkig trekt Jennifer Lawrence zich hier niets van aan? Waarom zou ze ook? The Hunger Games is een lopend succes en ze is nu al een van de meest geliefde actrices van 2012. Zelf vindt ze het “hilarisch” om te dik genoemd Verder lezen Critici vinden Jennifer Lawrence te dik voor The Hunger Games

Geplaatst op Geef een reactie

Ik begin net, help!

Je begint net met schrijven of je wilt gaan beginnen met schrijven, maar hoe doe je dat eigenlijk? Waar begin je?  Welke tips zijn goed en welke niet? Hoe bouw je een verhaal op en hoe zorg je ervoor dat mensen het leuk vinden?

 

Eigenlijk is daar geen handleiding voor. Iedereen schrijft op zijn eigen manier en de tips die op het internet rond circuleren betekenen uiteindelijk meer een gids dan in steen geschreven adviezen. Er is namelijk niemand die kan zeggen wat voor jou wel of niet gaat werken en uiteindelijk ben jij degene die waarde kan hechten aan de tips. De beste tip die je ooit zal krijgen is om gewoon in jezelf te geloven.

 

Schrijven is iets dat grotendeels gevoelsmatig gebeurd. Je hebt een idee in je hoofd en geeft deze vorm naar een beeld dat je zelf gecreëerd hebt. Of een verhaal goed of slecht is, is hierbij eigenlijk nog helemaal niet aan de orde. Het is belangrijk dat je plezier hebt tijdens het schrijven, want plezier straalt door en maakt een verhaal negen van de tiener keer ook makkelijker te lezen.

 

Je zult ook dingen oppakken uit boeken die je zelf goed of slecht vind. Daarom is lezen voor een schrijver ook best belangrijk. Hiermee maak je een groei door waar je zelf eigenlijk niets van merkt. Je woordenschat wordt groter, je leert te herkennen wanneer iets wel en niet werkt en met een beetje mazzel zul je ook een genre vinden waarin jij je thuis voelt. Het overgrote gedeelte van wat er met je gebeurd wanneer je schrijft en hierin groeit merk je zelf helemaal niet op. Anderen zullen wel merken dat je op bepaalde punten aan het veranderen bent. Afhankelijk van hun eigen voorkeuren zullen ze dit een goed of slecht teken vinden. Maak je hier, zeker in het begin, niet te druk om. Er zullen altijd mensen zijn die je verhalen niet leuk vinden.

 

Elke dag een stukje schrijven, hoe klein ook is ook een tip die veel gegeven wordt. Vaak met veel van de bovenstaande redenen. Groei, vocabulaire en acclimatisering binnen eigen werk. Dat niet alleen, wanneer je elke dag een stukje schrijft (en die hoeft niet eens telkens aan hetzelfde project te zijn) dan heb je een continuïteit in het schrijven. Het word een gewoonte, net als een dagboek bijhouden. Hierdoor wordt het op termijn makkelijker om langdurig aan je verhaal te werken en houdt je ook makkelijker de verhaallijn vast.

 

En de laatste tip die ik hier wil vermelden op dit moment is één waarvan ik vind dat hij echt handig is. Stop met schrijven voordat je erop uitgekeken raakt. En dan bedoel ik niet permanent, maar voor die dag. Wanneer je stopt op een punt dat je eigenlijk nog middenin een scene zit dwingt je fantasie je ertoe om tijdens de rustperiodes verder te denken over wat er mogelijk kan gebeuren. Wanneer je vervolgens weer verder gaat met schrijven komen de woorden makkelijker en gaat het vaak vlotter om dingen in elkaar te puzzelen. Dat niet alleen, wanneer plezier een sleutelwoord is tijdens schrijven is het hoe dan ook beter om te stoppen wanneer het nog leuk is en je eigenlijk nog wel iets verder zou willen schrijven!