Nu in de bioscoop vertelt het verhaal van Iris. In tegenstelling tot de rest van de wereld geeft Iris helemaal niets om de beroemde fantasierijke boeken geschreven door M.E. Thorne, haar grootmoeder. Ze vindt het dan ook helemaal niet fijn dat M.E.Thorne haar oma is en dat ze te maken heeft met de gekke fans van de trilogie.
Wanneer Iris in Ierland wordt gedropt voor de boekverfilming, ziet ze haar kans schoon: als ze de filmproductie kan stopzetten, betekent dat hopelijk het einde van de rage en kan ze eindelijk een normaal leven leiden. Zelfs de schandalig knappe acteur Eamon O’Brien kan haar niet van haar plan afhouden.
Maar de passie van de filmcrew is besmettelijk en wanneer Iris zich thuis begint te voelen in de wereld die ze haar hele leven wilde vermijden, realiseert ze zich dat deze film misschien gewoon geweldig is.
Opbouw
Het duurde voor mij wat lang voor ik echt in het verhaal zat. Er werd ook veel uitgelegd en aangehaald over de Elementia-boeken dat voor mij persoonlijk vaak overbodig was en waardoor het langdradig werd. Dat kan voor iemand anders natuurlijk niet zo zijn.
De schrijfster creëert wel een aangename sfeer. Het is net alsof je zelf in Ierland en op de filmset bent.
Personages en hun groei
De personages bevatten diepgang en komen zeker tot leven. Daardoor lijken ze ook levensecht. Er zit variëteit in qua persoonlijkheid, origine en seksuele oriëntatie. Ook de emoties zijn duidelijk waar te nemen tijdens het lezen. Niet alleen de hoofdpersonages, maar ook de nevenpersonages hebben hun eigen problemen. Zo worden Iris en Ryders talenten onderdrukt door hun vader. Je voelt door het hele boek de continue strijd van hen beiden om zich los te maken van hem. Het is zeer fijn dat de personages groei tonen en kritisch naar zichzelf durven te kijken.
Conclusie
Ondanks dat ik er moeilijk in kwam, was het een fijn boek om te lezen. Er zitten sterke thema’s in zoals fanatieke fandoms en feminisme. Het boek krijgt van mij 3 sterren.
