Waar het verhaal over gaat
Cerys is de dochter van de koninklijke hovenier en de beste vriendin van de kroonprinses. Haar leven lijkt al te zijn bepaald, totdat er op de kroning van haar beste vriendin Anwen een vreemde vloek opduikt die de gasten veranderd in monsters. Samen met haar vriend Vos (die letterlijk een vos is) reist ze af naar het gevaarlijke woud waar enge figuren zich schuilhouden. Ze gaat daar op zoek naar het dorpje Voryn in de hoop daar Vrouwe Wildernis te vinden die de vloek zou kunnen opheffen.
De rozen
De worldbuilding zoals we dat dan noemen heeft Poston goed gedaan. Door de kaart die voor in het boek zit, kun je je voorstellen hoe de wereld eruit zou zien. Door het magie aspect krijg je meteen een fantasy-gevoel. Vooral wanneer Vos en Cerys het woud in gaan voel je een soort dreiging in je onderbuik. Ik vond het wel jammer dat de dagen voor mijn gevoel zo snel gingen. De reis zou vier dagen duren, maar voor mijn gevoel vloog je echt door de dagen. Het ging wat te snel allemaal. Daarnaast vond ik het jammer dat er zo weinig verschillende monsters waren. Je hebt alleen de botteneters en de ouden, maar ik had het leuk gevonden als er nog meer spanning in gezeten had. Nu kwam er 1 á 2 keer een oude in voor. Die had ik wel wat vaker willen zien. De stad Voryn vond ik wel heel leuk beschreven. Het gaf een gezellige sfeer en er was al snel duidelijk hoe het dorp eruitzag. Ik kreeg er een warm, gezellig gevoel van, maar was ook bang dat dat ieder moment verbroken kon worden.
De titel van het boek vind ik eerlijk gezegd niet helemaal juist gekozen. Pas heel laat in het boek wordt het een keer benoemd. Ik had het toepasselijker gevonden als de titel: ‘Tussen de monsters en doornen’, was geweest.
Hoveniersdochter
De personages waren leuk en creatief omschreven, maar hadden ook wel lichte puntjes van irritatie. Cerys zeurt in het begin van het verhaal heel veel over het feit dat ze ‘maar een hoveniersdochter is’ en dus nooit de vloek zou kunnen opheffen. Halverwege het verhaal lijkt ze eindelijk te accepteren dat zij de enige is die niet vervloekt is en dat ze geen andere keus heeft. Toch valt ze weer in oude gewoonten en twijfelt ze veel aan zichzelf. Ik snap dat dat ergens normaal is, maar ik vond dat het té veel voor kwam, waardoor ik een beetje ‘ja dat weet ik nu wel’ gevoelens kreeg. Verder vond ik Cerys wel een leuke persoonlijkheid hebben. Het bloemenaspect vond ik heel origineel en blijft door het boek heen terugkomen. Wat ik wel echt een heel raar punt vond, is dat ze iedere keer zei dat ze haar beste vriendin miste, maar over haar vader had ze het vrijwel nooit. Terwijl ze wel een goede band leken te hebben aan het begin van het boek. Hij leek een beetje te zijn vergeten.
Een vos en een beer
De beer, Vala, vond ik toch het leukste karakter van het boek. Ze is een oude wijze beer die op de juiste momenten in het verhaal voor kwam. Vala bood stabiliteit en originaliteit aan het verhaal. Ik vond het ook heel leuk dat ze later in het verhaal een belangrijkere rol krijgt, waardoor er een nog groter mysterie rond haar hangt.
De vos was dan toch minder mijn ding dan die van andere lezers. In het begin van het verhaal vond ik hem een leuke toevoeging, maar naarmate het verhaal vorderde vond ik hem steeds vervelender worden. Hij had vreemde gedachtegangen, rende weg (wel typisch voor een vos) en leek geen idee te hebben van zijn eigenlijke identiteit, terwijl ik dit vanaf vroeg in het boek wel duidelijk vond. Het leverde een beetje Dora taferelen op waarbij ik nog net niet tegen hem aan het roepen was. Wel vind ik het een goede keuze om voor een vos te kiezen. Dat lijkt heel logisch in het verhaal en geeft er een unieke draai aan.
Conclusie
Ik vond het een leuk verhaal om tussen door te lezen, maar als ik het vergelijk met andere boeken moet ik toch zeggen dat ik het een beetje tegen vind vallen. Het is een uniek en origineel verhaal, maar ik denk dat er veel meer uitgehaald had kunnen worden. Ik vond het te voorspelbaar en het einde te makkelijk. Ze hadden van mij wel wat meer tegenslagen mogen krijgen en wat minder voor de hand liggende plottwists. Ik vermoed dat er ooit wel een deel twee komt die ik dan ook ga lezen. Ik hoop wel dat er dan wat meer is nagedacht over in mijn ogen best belangrijke details.
