In het persbericht van Donkere weg staat dat ik ondermeer bekend ben van de boeken over Kolletje, het meisje met de toversokken, voorleesboeken voor kinderen vanaf drie jaar. Tussen het schrijven van een boek met Kolletje-verhalen en het schrijven van een Young Adult-thriller als Donkere weg ligt natuurlijk een wereld van verschil. Maar Donkere weg komt niet zomaar uit de lucht vallen. Ik heb enkele boeken geschreven die als voorlopers van dit boek kunnen worden beschouwd, zoals Het huis op de galgenheuvel en Chatgevaar, jeugdboeken waarin het er ook behoorlijk spannend aan toegaat. Daarnaast heb ik drie boeken gemaakt over echte misdaad; Holleeder van A tot Z, Maffia, misdaad aan de macht en Een kleine geschiedenis van de Nederlandse misdaad na 1945. Vooral door dat laatste boek kwam ik op het spoor van allerlei onopgeloste misdrijven en die nodigden uit om de fantasie op los te laten. Bij mij ging de verbeelding ook aan het werk. Ik kreeg zoveel ideeën dat ik dacht: waarom zou ik me niet eens proberen om een thriller te schrijven. Niet voor volwassenen, maar voor jongvolwassenen, een groep waarvoor het boekenaanbod niet zo groot is. Een boek dat dus goed aansluit bij de boeken die ik eerder schreef.Ik wil schrijven om te amuseren en om jongeren aan het lezen te krijgen en te houden. Dus schrijf ik het liefst een ‘pageturner’. Literaire boeken laat ik graag aan anderen over. Omdat ik zelf een liefhebber ben van het genre, heb ik veel thrillers gelezen en een bepaalde voorkeur ontwikkeld. Mijn grote voorbeelden zijn Scandinavische en Britse thrillerschrijvers, zoals Karin Fossum en Nicci French, maar er zijn er veel meer. Van het echtpaar French wil ik twee boeken met name noemen: Bezeten van mij en De bewoonde wereld. Dat zijn boeken die voor mij de ideale thriller benaderen. Een eenzaam, vaak onbegrepen vrouwelijke hoofdpersoon, bloedstollende bedreigingen en zo min mogelijk politie, anders wordt het al snel een politieroman. Voor een thriller, maar dat geldt natuurlijk voor elk boek, is het van belang om de gebeurtenissen geloofwaardig te houden. Als er veel doden vallen, krijg je, zeker in een Nederlandse setting, het gevoel van ‘ja, ja het zal allemaal wel’. In bijna elke thriller stuit je op een stuk waarvan je denkt; ‘is dit wel mogelijk’ of ‘dit is wel héél toevallig’. Als iemand zwaargewond wordt begraven en dan op miraculeuze wijze toch nog weet te ontsnappen, word ik lacherig en ebt de spanning weg. Dit moet een thrillerschrijver zien te voorkomen. Ik hoop dat ik daarin met Donkere weg ben geslaagd. Net als het echtpaar French kies ik voor een vrouwelijk hoofdpersoon, omdat ik die interessanter vind dan een man. Een vrouw is kwetsbaarder en gevoeliger en dat geeft bij een thriller meteen een voorsprong. Daarom laat ik Janneke en niet Jan op zoek gaan naar de dader van de moord op zus Froukje, die op gruwelijke wijze is omgebracht langs een donkere weg.
Pieter Feller
Pieter Feller (1952) schreef al vele boeken voor kinderen, ondermeer de bekende verhalen over Kolletje. Donkere weg is zijn eerste young adultthriller. Hij is getrouwd en heeft twee zoons.
:P8):o:sad:;-):D;-):-):-*