Tag: Michael Grant

Michael Grant is de bestseller auteur van de series Gone en BZRK en vertelt het zoals hij het ziet als het komt tot schrijfadvies. Erg verfrissend.

Mensen vragen mij soms, “Meneer Grant, u heeft de Gone series geschreven en de BZRK series en bent co-auteur van Animorphs, zo vertel mij, als een expert, hoe kan ik een bestseller auteur worden van young adult boeken?”

En ik zeg hen, “Dude, ik heb geen idee.” En dat is de laatste keer dat ze mij meneer Grant noemen want op dat moment is vastgesteld dat we op een “first dude basis” zitten. (Ik ben tenslotte een Californiër) 
Daarna vragen ze, “Nee serieus, dude, hoe doe jij het?” 

“Nou,” zeg ik, “dat is een heel andere vraag. Want hoe ik het doe en hoe jij het doet, zou heel weinig met elkaar gemeen kunnen hebben.”

Schrijfcursussen
Als kind begon ik met het lezen van veel strips en science fiction. Later keek ik veel science fiction en fantasy films en tv. Toen ging ik van de middelbare school en werkte ik in een speelgoedwinkel. Daarna ging ik naar de universiteit. Tot slot verliet ik de universiteit en kwam een tiental jaren in de problemen en deed baantjes die nergens toe leidden. Ik nam om precies te zijn nul schrijfcursussen, heb nul seminars bijgewoond, las geen boeken over schrijven.

Maar ondanks het feit dat dit goed doordachte plan voor mij werkte, ben ik er niet van overtuigd dat dit de juiste weg voor iedereen is. In feite, als iedereen mijn pad volgde dan zouden we een zeer reële dystopia gemaakt hebben. Laten we eerlijk zijn: iemand moet schrijfklassen en seminars bijwonen en literaire diploma’s krijgen. Ik hoef het niet te zijn, God zij dank, maar jij kan het heel goed wel zijn. (Sorry, dude.)

Het draait allemaal om netwerken. Is dat het?
Iedereen zal je vertellen dat om gepubliceerd te worden, moet je aan je netwerk werken. Ik durf te wedden dat dit geweldig advies is. Maar ik had geen netwerk. Toen mijn vrouw (Katherine Applegate) en ik ons eerste boek schreven, hadden we een schoonmaakservice. We maakten overdag huizen schoon en ’s nachts kantoren. Mijn netwerk bestond uit een wc-borstel en een stofzuiger. We zaten in onze 30-er jaren en hadden nog geen kinderen en vielen onder het begrip ‘verspild potentieel’.  We hadden nog nooit een andere schrijver, agent of redacteur ontmoet of gesproken. In feite hebben we nooit een redacteur face-to-face ontmoet totdat we meer dan 100 boeken hadden geschreven.

Lees in het genre
Natuurlijk, even serieus nu, een aspirant-schrijver moet alles lezen in hun genre of het gebied van specialisatie, omdat alleen vanuit diepe kennis men kan hopen. . . Nee, ik maak maar een grapje. Besteed ik mijn dagen met het lezen van Cassandra Clare en James Dashner en Suzanne Collins? Alsjeblieft. Ik heb tieners dus mijn dagen zijn besteed om hen naar diverse uitstapjes te rijden. De vrije tijd die ik heb is gewijd aan het kijken naar The Great British Bake-Off, het obsessief controleren van mijn verkoopcijfers en woordenwisselingen op het internet. Ik heb geen tijd om boeken van mijn concurrentie te lezen.

Schrijven , schrijven , schrijven
Ben ik te rad van tong? Oke , hier komt het serieuze advies aan aspirant-schrijvers:

Geachte Aspirant,

Als je wilt schrijven, schrijf. Ik kan je niet helpen. Misschien kan iemand anders het wel, wie weet? Schrijvers bieden vaak nuttige tips, en ik heb hetzelfde gedaan in momenten van zwakte, maar hier is de waarheid zoals ik het zie vanuit mijn eigen beperkte en subjectieve plaats: je kan of verhalen verzinnen of je kan het niet. Je hebt of de ambitie en werkmentaliteit om er maanden aan te zitten of niet. Maar je doet het door het te doen. Er is geen kortere weg. Het is moeilijk, en dat is juist goed, want proberen en falen, en opnieuw proberen, en leren hoe je eigen gedachtes werken, het leren van de mogelijkheden en beperkingen van je eigen talent, het verwerven van kleine trucjes van jouw schrijven, het bouwen van je vertrouwen door werkelijk succes, dat is hoe je het doet. Dat is hoe je YA romans of iets anders schrijft. De lange weg is de kortere route.

Er zijn vele manieren om er te komen. Maar , dude, je kan niet mijn pad volgen. Je moet je eigen weg dwars door die woestijn. Succes.

[Bron: theguardian.com]