Ga gewoon wat leuks doen, is het vijfde deel in de Hoofdzaken serie van uitgeverij Blossom Books. Een serie waarin het leven met mentale problemen op een begrijpelijke manier wordt uitgediept. In dit vijfde deel verteld auteur Aafke Romeijn hoe het is om met een chronische depressie te leven, wat de vooroordelen zijn en welke bergen zij heeft moeten trotseren in de Geestelijke Gezondheid Zorg.
Theorie
Allereerst vind ik het enorm fijn dat er voetnoten zijn toegevoegd waarin bronnen worden benoemd. Zo zie je dat Romeijn haar werk als auteur/ervaringsdeskundige serieus neemt. Toch wil ik bij het gebruik van theorie een kleine kanttekening maken. Als begeleider in de Forensische Psychiatrie wordt ik heel blij van de uitwerking van de term depressie aan de hand van de DSM-V. Als lezer niet zo… Alhoewel de factoren heel simpel en met voorbeelden zijn uitgelegd had ik moeite om door die eerste hoofdstukken te komen. Ik snap dat je aan het begin van het boek wilt uitleggen wat een depressie is, maar ik had hier dan toch voor een andere vorm gekozen. Het is immers geen literatuurboek en vroeg van mij als lezer aardig wat doorzettingsvermogen. En dan kan ik mij voorstellen dat mensen zonder kennis van psychiatrie hier afhaken.
Ervaringen
De manier hoe Romeijn schrijft heb ik als enorm prettig ervaren. Je merkt dat zij een ervaren schrijfster is. Haar humor zorgt er voor dat een boek over depressie (iets dat van nature erg somber is) op een leuke manier gelezen kan worden. Hierdoor werd ik nieuwsgierig en wilde ik meer! Ook haar zoektocht vond ik mooi. En haar eerlijkheid. Dat zij iemand nodig heeft in haar leven om te balanceren. Dat het geen rozengeur en maneschijn is. Maar dat er ook mooie momenten kunnen zijn ook al ben je depressief. Daarnaast vind ik het enorm belangrijk dat het taboe en stigma rondom mental illness (en dan vooral depressies want daar is mij een partijtje onbegrip voor…) wordt doorbroken. Dat Aafke Romeijn haar verhaal zo intiem op papier durft te zetten vind ik al een applausje waard.
Op een zonnige dag in juni
Dit boek verscheen in de zonnigste tijd van het jaar. Daar zat ik dan in de tuin met een laag zonnebrandcrème op mijn lijf en een zonnebril op mijn snoet. Te lezen over somberheid, verdriet en pijn. Terwijl ik mij ontzettend gelukkig zat te voelen. Dit deed mij extra beseffen dat en depressie geen pauzeknop kent. Maar omdat die gevoelens op dat moment zover van mij afstonden vond ik het moeilijk om door te gaan. Zoals ik eerder al benoemde kunnen boeken zoals deze voor een leek toch best zwaar zijn. Daarom wil ik als tip aan de uitgeverij meegeven om het iets speelser te maken. Kleine tekeningentjes zouden de humor van Romeijn enorm kunnen versterken en het inlevingsvermogen van de lezer meer kunnen aanwakkeren. Kleine side note: ik las dit boek uit toen de regen met bakken naar beneden kwam. Toen ging ik als een speer door het boek. Dus een tipje aan de lezer: stem het boek af met je mood dan zal je veel meer leesplezier ervaren.
Conclusie
Dit boek krijgt van mij vier sterren. Er zijn nog wat aanpassingen mogelijk, maar al met al vind ik het enorm knap hoe de auteur meerdere aspecten heeft gebalanceerd. Al mijn vragen zijn in het boek beantwoord. Het is zeer geschikt voor iedereen die meer over depressies te weten wilt komen.
