Begin dit jaar vertaalde uitgeverij Volt het boek If you come softly – Blijf zachtjes bij me – van Jacqueline Woodson. Het is het tweede boek van de schrijfster dat vertaald is.
Het verhaal
Blijf zachtjes bij me vertelt het verhaal van Elisha (Ellie) en Jeremiah (Miah). Beiden zijn ze nieuw op Percy, een privéschool waar ze zich niet meteen thuis voelen. Ellie heeft het moeilijk met problemen binnen haar gezin. Miah is dan weer een van de weinige zwarte leerlingen op de school. Miah is de enige zoon van een bekende schrijfster en een bekende filmmaker. Wanneer de twee elkaar tegen het lijf lopen (letterlijk), worden ze meteen verliefd. Later blijkt dan dat ze samen in de klas zitten. Ze aarzelen beiden om hun geluk te delen met vrienden en familie. Wanneer Ellie haar zus niet enthousiast reageert op het feit dat Miah zwart is, beseft Ellie dat het niet vanzelfsprekend is om haar geluk met iedereen te delen. Hun werelden verschillen gigantisch, maar dat maakt de liefde die ze voor elkaar voelen niet minder.
Thematiek
Woodson laat met dit verhaal zien dat leven met racisme van alle tijden is. Het oorspronkelijke verhaal dateert van 1998, toch is het pas in 2022 vertaalt door uitgeverij Volt. Terwijl ik het boek aan het lezen was, had ik niet gedacht dat het al een ouder boek is. Dat is meteen enorm confronterend, hoe een verhaal als dit nog steeds erg actueel is.
De bewuste en onbewuste vooroordelen die mensen hebben, spelen in dit boek een grote rol. Miah en Ellie hebben een interraciale relatie en mensen reageren daar vreemd op. Zo houden ze de twee in de gaten of vragen ze of Ellie wel veilig is als de twee samenlopen. Voor Ellie is dit alles nieuw. Op deze manier leert Ellie meer hoe het leven eruitziet voor Miah. Doordat de twee hoofdpersonages zo onschuldig en puur zijn, worden de gebeurtenissen nog hartverscheurender.
De schrijfstijl
De perspectieven van Ellie en Miah wisselen elkaar elk hoofdstuk af. Zo leren we de beide gezinssituaties goed kennen en zien we ook hoe ze hiermee omgaan. Beide personages hebben hun eigen moeilijkheden binnen hun gezin en zoeken elk hun eigen weg daarin. Daarbovenop krijgen we ook te zien hoe hun liefde voor elkaar groeit.
De titel van het boek komt uit een gedicht van Audre Lorde. Het gedicht wordt ook gedeeltelijk in het boek geciteerd. Dat Woodson zelf poëzie schrijft, merk je aan de poëtische schrijfstijl. Ondanks dat het boek minder dan 200 pagina’s heeft, weet Woodson alle emoties en de omgeving helder en aangrijpend neer te zetten.
Conclusie
Blijf zachtjes bij me is poëtisch geschreven. Het is een kort, maar emotioneel verhaal over interraciale liefdes. Een verhaal dat twintig jaar later nog steeds heel actueel is.