Een stapje uit mijn veilige haven en daardoor een boek lezen waar ik nog nooit iets over had gehoord. Spannend, maar een uitdaging die ik graag aan ga. Want op deze manier worden er soms echte pareltjes ontdekt. Zou ‘ Skygge’ er één zijn?
Cover
Toen ik ‘Skygge’ opzocht (omdat deze in de lijst stond om te kunnen recenseren) trok de cover meteen mijn aandacht. Ik vond hem mooi vormgegeven. De kleuren zijn prachtig in verschillende blauw(paars)tinten met een vleugje roze. Het straalde ook meteen iets donkers en onheils uit. Na het lezen van de achterflap leek mij dit een spannend boek om te lezen. De cover geeft ook iets weg van de setting waarin het verhaal zich afspeelt.
Verhaal
In ‘Skygge’ is het zes maanden per jaar donker waardoor men leeft in duisternis. Echter is dit niet altijd het geval geweest. Na een grote ramp, dertien jaar geleden, is de zon nooit meer boven de bergtoppen gekomen. De vader van Sam werkt al jaren aan een oplossing. Dat wil alleen niet lukken. Na de zoveelste mislukking heeft hij er genoeg van en ziet geen andere uitweg meer dan verhuizen naar het geboorteland van zijn vrouw. Het lukt Sam om zich te aarden in Jamaica totdat er een brief van zijn beste vriendin, Kristin, komt. Ze vraagt om zijn hulp. Of hij wil terugkomen om haar te helpen het duister te verslaan.
Schrijfstijl
Om de schrijfstijl van Mark de Groot te beoordelen, koppel ik deze even los van het verhaal. Want zijn zinnen lezen fijn, vlot en zijn sterk. Het zijn zinnen die er staan, die iets beschrijven en vertellen. Alleen in combinatie met het verhaal vond ik dit niet tot zijn recht komen. Het verhaal is in vijf delen gesplitst waarin hij je meeneemt in het verhaal van Sam. En de duisternis van ‘Skygge’.
Alleen vond ik dat het boek langzaam op gang kwam. In de eerste delen voelde ik niets van de spanning die het boek mij deed vermoeden. Een introductie is prima en fijn om wat achtergrondinformatie te verkrijgen van de personages. Alleen ervaarde ik het in dit boek meer als overbodige informatie die uiteen werd gezet zonder dat het iets toevoegde aan de afloop van het boek. Er was bijvoorbeeld een deel dat ging over Sams tijd in Jamaica. Ondanks dat het best een leuk deel was, voegde het – voor mij – niets toe aan het verhaal van ‘ Skygge’. In een andere context had dit misschien beter uit de verf gekomen.
Over ‘Skygge’ gesproken… de schrijver heeft de setting wel goed weggezet. Zelf had ik nog een boek in zo’n context gelezen. Daardoor vond ik dit ook echt een origineel verhaal. De oorzaken en later oplossing van de duisternis is zeker goed bedacht en uitgewerkt.
Het boek heeft 288 bladzijden. Vanaf bladzijde 188 kwam het verhaal pas op gang op de manier die ik voor ogen had. Sam is terug naar Noorwegen gegaan om zijn beste vriendin te helpen. Vanaf dat moment is het duidelijk welk doel Sam voor ogen heeft en dit was merkbaar in het lezen. De spanning kwam er langzaam aan en het las meteen een stuk fijner. Soms raakte ik wat in de war vanuit wie ik las. Op sommige momenten in het verhaal las ik als Sam. Op andere momenten was ik een buitenstaander die de personages één voor één kon volgen. Dit zorgde voor wat onduidelijkheid vanuit mijn kant. Een kanttekening zou zijn om hier meer duidelijkheid in te creëren of vanuit een p.o.v. te lezen. Daardoor heb ik ook niet echt een band kunnen opbouwen met de personages. Terwijl ik wel weet dat die potentie er zeker was.
De hoofdstukken waren afwisselend. Het ene hoofdstuk was soms vrij lang. Terwijl het andere weer wat korter was. De kortere hoofdstukken vond ik eigenlijk in dit boek het fijnst. Want die lange hoofdstukken in combinatie met het langzaam op gang komen waren geen match. Ik heb het boek hierdoor meerdere keren aan de kant gelegd voor wat anders tussendoor.
Ervaring
‘Skygge’ leek voor mij, op het eerste gezicht, een spannend boek over een duisternis die een dorpje volledig in zijn greep had. Helaas kwam het langzaam op gang. Hierdoor kwam ik het grootste gedeelte gewoon niet in die leesflow. Sommige informatie was overbodig of had misschien beter gepast als het boek in een andere context geschreven was. Door de achterflap ontstond er in mijn hoofd een idee bij dit boek en dat bleek toch wat tegen te vallen.
Persoonlijk had ik graag meer gezien achter de duisternis die ‘Skygge’ overschaduwt. Want het boek had zeker potentie om meer te zijn / te worden dan het was. Het verhaal werd opgebouwd in de laatste 100 pagina’s waarin veel gedaan, gezegd en uitgevoerd werd. Daar kwam dan ook de langverwachte spanning om de hoek kijken. In vergelijking met de rest van het boek kwam deze ontknoping er in die laatste pagina’s snel. Ik had graag meer balans gezien tussen het eerste gedeelte van het boek en deze laatste.
‘Skygge’ was dan niet meteen het boek voor mij. Maar ik ben wel benieuwd naar andere boeken van Mark de Groot door de schrijfstijl en de uitgewerkte, originele setting waarin hij zeker niet teleurstelde. Het boek heeft van mij 2,5 ster gekregen.
