De laatste maanden stond young-adults.nl in het teken van de verfilming van The Hunger Games. Ondertussen draait de blockbuster al een maand in de bioscoop en ongeveer iedereen heeft hem gezien. Wat is het resultaat? Is de verfilming net zo’n hit als de bestseller van Suzanne Collins?
In The Hunger Games bestaat Amerika niet meer in haar huidige vorm maar heeft het plaatsgemaakt voor het land Panem. Het is opgedeeld in twaalf arme districten en 1 hoofdstad, het oppermachtige Capitool. Ooit kwamen de districten in opstand tegen het Capitool, maar de revolutie werd de kop ingedrukt. Als straf moeten de twaalf districten elk jaar 1 jongen en 1 meisje uitleveren om deel te nemen aan de Hongerspelen, die je enkel kan winnen door te blijven leven. Een gevecht van leven op dood. Je volgt het verhaal van Katniss Everdeen die vrijwillig de plaats inneemt van haar jonger zusje Prim, wiens naam werd getrokken als deelneemster van de Hongerspelen. Ze komt terecht in een web van bruut geweld, gemanipuleerde tv-beelden en corrupte politici.
Katniss Everdeen, the girl on fire
Het hele verhaal draait om Katniss Everdeen, de dappere zestienjarige meid uit het twaalfde en armste district van Panem die voor haar familie zorgt en zich opoffert voor haar zusje. De mooie en talentvolle Jennifer Lawrence heeft deze rol op zich genomen en ik moet zeggen dat ze dit meer dan uitstekend gedaan heeft. Wat ik zo leuk vond aan de Katniss in het boek was dat ze naast haar dapperheid en goedheid helemaal niet weet hoe ze zich moet gedragen en een publiek moet bespelen. Lawrence weet die puurheid naar het scherm over te brengen. Daarnaast vind ik haar hartbrekend. Wanneer ze zich aanbiedt als Tribuut weet ze keer op keer de hele zaal stil te krijgen, het is zo emotioneel! Ook het perspectief van Katniss is ingenieus vertaald naar het scherm. Zelf vertelt ze het verhaal niet, maar toch lijkt het alsof je door haar ogen kijkt. Twee erg sterke scènes vind ik de eerste paar minuten in de arena. Het geluid staat stil en je krijgt paniekerige beelden van alle deelnemers. Het voelt alsof je Katniss zelf bent. Of wanneer ze gestoken wordt door de bloedzoekers – moordlustige muggen. Ze krijgt erg geloofwaardige en indrukwekkende hallucinaties en het beeld wordt schokkerig. Veel mensen stoorden zich hierin, maar ik vond het ideaal om me in haar te kunnen inleven. Regisseur Gary Ross en de cameramannen verdienen een applausje!
Goed gecast
Zelf ben ik helemaal in de ban van The Hunger Games. De boeken hebben me betoverd en ik kan mezelf een echte fan noemen. Als je eerst de boeken leest en dan de verfilming bekijkt, heb je zelf al een voorstelling en ben je meestal teleurgesteld in de cast. Bij The Hunger Games was dit niet het geval! Niet alleen Lawrence was perfect! Ook haar beide geliefden Peeta – Josh Hutcherson – en Gale waren fantastisch. Hoewel we nog niet veel van Gale hebben kunnen zien, werd ik iedere seconde dat hij te zien was aan het scherm vast gekluisterd. Haar mede-Tribuut Peeta stal ook onmiddellijk mijn hart. Hutcherson heeft dezelfde kwetsbaarheid waardoor je helemaal gek op hem wordt en gelukkig wordt hij hoe langer hoe aantrekkelijker! Maar ook over de rest van de cast was ik zeer tevreden! Haymitch en Effie lijken voor hun rol gemaakt te zijn en als duo zijn ze hilarisch! Stylist Cinna is excentriek en imponerend. En dan hebben we nog de lieve kleine Rue, die je hart eerst verovert en dan breekt wanneer ze sterft. Dus eigenlijk mogen we de mensen van de casting ook een applaus geven!
Aanpassingen zijn een succes
Een film kan nooit het evenbeeld zijn van zijn boek, dat zullen we moeten accepteren. Daarom bestaan beide dingen. De filmmakers hebben goed hun best gedaan en het belangrijkste naar het scherm overgebracht. De sfeer zat helemaal goed. Een minpuntje is dat ze de film zeker minder eng is dan het boek en er niet zoveel geweld wordt gebruikt, maar voor doetjes zoals ik is dit geen probleem. Ik was ook gek van de aanpassingen. Je ziet Katniss’ kant van het verhaal, maar haar verhaal wordt afgewisseld met stukjes van de Hoofdspelmaker Seneca Crane. Je ziet hem het hele spel regelen en verzinnen terwijl de Hongerspelen bezig zijn. Mooi is dat je merkt dat District 12 langzaamaan zijn hart begint te winnen en hij hun een beetje wil helpen, door bijvoorbeeld met president Snow te praten. Hierdoor wordt The Hunger Games nog extra bijzonder!
Zelden heb ik een film beter gevonden dan het boek, en ook bij The Hunger Games is dit niet het geval. De boeken zijn gewoon onbeschrijflijk goed en kunnen niet overtroffen worden. Dat wil echter niet zeggen dat The Hunger Games een mislukking was. Integendeel zelfs, de film maakte zijn verwachtingen meer dan waar en na drie keer zou ik ‘m zo nog eens kunnen gaan kijken! Daarom ken ik The Hunger Games 5 sterren toe!