Als je van schrijven houdt, heb je zeker onze schrijftips van de laatste weken gevolgd. Deze tips zullen je helpen om te beginnen en om je tijdens het schrijfproces nog een beetje te begeleiden. Maar het is tijd voor het echte werk. Want de beste manier om te leren schrijven, is al schrijvende!
Twee weken geleden kregen jullie tips op levensechte personages te creëren met enkel jullie fantasie. Ik hoop dat daaruit heel wat grappige, onvoorspelbare en vooral bijzondere personages uit zijn gekomen! In deze schrijfoefening gaan we twee belangrijke personages gebruiken. We gaan namelijk ons hoofdpersonage een brief laten schrijven naar zijn of haar antagonist.
Wat is een antagonist?
De antagonist is de tegenstander van jouw hoofdpersonage. Ieder groot verhaal heeft wel een antagonist. Denk aan Katniss die het moet opnemen tegen het Capitool en President Snow, Gwendolyn uit de Edelsteentrilogie tegen de Graaf van Saint Germain, Bella en Edward tegen Victoria en Meghan Chase tegen de IJzerkoning. De antagonist is eigenlijk net zo belangrijk als het hoofdpersonage, want zonder hem/haar zou er helemaal geen spanning in je verhaal zitten. Zij zijn degenen die zorgen voor het probleem waar het boek over gaat of degenen die het het hoofdpersonage in zijn of haar missie erg moeilijk maken.
Over naar de oefening!
Iedereen kan meedoen aan deze oefening! Ben je op dit moment een verhaal aan het schrijven? Goed zo! Gebruik je hoofdpersoon en zijn tegenstander. Heb je inspiratie maar ben je nog niet begonnen? Dan kan deze oefening net dat stapje in de richting zijn om over te gaan naar het echte schrijven. Gebruik de personages over wie je wilt schrijven. En houd je wel van schrijven maar ben je op dit moment niets concreets bezig? Kies dan jouw favoriete boek en gebruik de hoofdpersonages die je zelf zo leuk vindt.
Voor deze oefening heb je gewoon je eigen verbeelding en papier of een tekstverwerker nodig om je brief te schrijven. Je kunt je alle kanten uitgaan met deze brief.
Mogelijke onderwerpen:
- Je hoofdpersonage onthult de antagonist een geheim of iets erg persoonlijks.
- Het hoofdpersonage vertelt hoe zijn/haar leven eruit gezien zou hebben zonder de antagonist.
- Je hoofdpersonage probeert via een brief tot een akkoord/een oplossing/vrede te komen met de antagonist.
In deze brief moeten de karaktertrekken van je hoofdpersonage goed tot uiting komen. Is hij vergevingsgezind of vol wrok? Probeert hij het op een vrolijke manier aan te pakken? Weet hij niet goed hoe hij het allemaal moet verwoorden of is hij net heel direct?
Aangezien zulke brieven nooit in het echte verhaal voorkomen, kun je dingen buiten het verhaal vertellen. Je kunt hem in het heden laten geschreven worden, of net teruggrijpen naar het verleden of naar de toekomst gaan. Laat je hoofdpersonage dingen onthullen die niet gezegd worden in je verhaal. Daarnaast kun je nog een stapje verder gaan en de antagonist een brief terug laten schrijven.
Even bepalen:
- Het hoofdpersonage en zijn/haar tegenstander.
- Het onderwerp
- De tijd (verleden, heden, toekomst)
Dus… Aan het schrijven!
Zelf heb ik geen verhaal dat ik voor deze oefening kan gebruiken, dus heb ik gekozen voor de personages uit mijn lievelingsboekenreeks: Harry Potter en Voldemort. Mijn brief speelt zich in de toekomst af, rond de tijd van de epiloog in het laatste boek, negentien jaar later. Voldemort is dood, maar Harry schrijft deze brief voor zichzelf. Omdat hij eindelijk een beetje op een rijtje heeft kunnen zetten wat er allemaal gebeurd is in de grote strijd met de duistere tovenaar en om dit hoofdstuk met Voldemort te kunnen afsluiten.
Marten
Negentien jaar zijn voorbijgegaan sinds jij gevallen bent. Hoewel de tovenaarswereld vanaf dat moment bevrijd was van zijn grootste gevaar, betekende het tegelijk een zware beproeving voor mij. Ik kan niet zeggen dat het voelde alsof ik volledig verlost was. De grote last op mijn schouders veranderde in een laag ijs rondom mijn hart en een voortdurende angst die om mij heen hing. Ik kon het verlies van al mijn dierbaren en alle onschuldige gesneuvelden niet opzij zetten, ze werden zelfs een deel van me. Noch kon ik mezelf vergeven voor mede verantwoordelijk zijn voor hun doodsoorzaak. Ook bekroop me een soort angstgevoel wat betreft mijn kinderen. Ieder moment dat ze op deze aarde rondlopen, kunnen ze immers gevaar lopen. Enkele maanden geleden heb ik mijn tweede zoon op de Zweinsteinexpres gezet en zijn verandering is opmerkelijk. Zijn aanpassing liet me iets beseffen. In mijn geest word ik langzaamaan een oude man. Een man die veel gezien heeft. Een man die klaar is om los te laten. Ik kan niet zeggen dat ik je vergeef, want dat zijn je daden je niet waardig. Maar wanneer ik aan je denk, word ik niet langer een blok wrok. Hetgeen ik het allerergst vind, is dat mijn ouders, net als alle andere ouders die in de strijd zijn omgekomen, hun zoon nooit hebben mogen zien opgroeien. Want dat is de beste ervaring die je als levend wezen kunt hebben. Net als ik heb jij ook zonder ouders moeten opgroeien. Soms denk ik dat misschien, als ik minder sterk was geweest of niet de juiste mensen om mij heen had gehad, ik ook niet de persoon zou zijn die ik vandaag ben. Opgroeien zonder liefde is hard, maar je leven lang geen liefde kennen is onmenselijk en dat betreur ik voor je. Ik hoop dat er een plek is waar mijn ouders, mijn peetvader, mijn vrienden en bondgenoten, en alle omgekomenen een mooie tijd beleven tot ik ze weer ontmoet. Maar ik hoop ook dat er ergens een plek is waar je opnieuw kan beginnen en wij elkaar ooit als gelijken ontmoeten. Ik hoop dat je liefde vindt.
Harry