Uit het zwarte water duikt een schol vliegende vissen op. Ze openen hun vleugels met een ‘vrrt’ geluid en schieten dan glinsterend in het maanlicht in zigzag over de golven. Enkele meters verder duiken ze weer onder. De wind staat op de boeg van het houten scheepje. Vijftig voet tropisch hardhout gromt zich de nacht door. De afbladderende verf plakt van de zoute zeewind en op het achterdek hangen in zwarte rook drie onderbroeken te drogen. Ik word op mijn schouder getikt. Twee keer, tap-tap.