Vorige week zondag 14 september was het dan zover; de Nederlandse fan screening van The Maze Runner, naar de gelijknamige bestseller van James Dashner. Amsterdam was the place to be, bij Pathé de Munt (Vijzelstraat 15) om precies te zijn. Zenuwslopend was het zeker, want wat als er iets misgaat? Een verkoudheid? Misschien wel de griep. Wat als de trein niet rijdt? Stel je voor dat mijn naam niet op de lijst staat. Omdat ik niet goed ben in op tijd komen (zeg maar gerust, veels te vroeg of veels te laat), had ik deze keer besloten een extra vroege trein richting Amsterdam te nemen. De zaal ging om één uur open, maar ik was er rond kwart voor één – nadat ik mijzelf verplicht had nog wat winkels in en uit te lopen – waarna de film aansluitend om half twee begon. Een half uur wachten dat gevuld ging met gegiechel, opgewekt gefluister en een tig foto’s.
Tessa is zeventien en weet ze dat ze nooit achttien zal worden. Haar ziekte is ongeneeslijk, dus geniet ze liever van ieder moment dat ze nog heeft. Tessa heeft een lijst met dingen die ze graag nog wil doen. Een hele nacht feesten, een joint roken, iets stelen, seks hebben… Terwijl haar ouders en broertje op hun eigen manier proberen te accepteren dat ze hun dochter en zusje gaan verliezen, ontdekt Tessa samen met haar beste vriendin Zoey de wereld. Verliefd worden op buurjongen Adam staat niet op haar lijst, maar is al snel de meest bijzondere ervaring die ze zich kan wensen.