In Rainbow Rowell ’s Fangirl volgen we de tweelingzussen Cath en Wren. Beiden starten ze een nieuw hoofdstuk in hun leven. College. Hun hele leven hebben ze alles al samen gedaan. Ze deelden alles. Ze waren elkaars beste vriendinnen tot Wren besluit om daar een eind aan te maken. Wren beslist dat ze geen kamer wil delen met Cath op het college en dat bezorgt Cath een grote shock. Ze is nogal mensenschuw en verstopt zich dan ook liever in haar fanfiction wereld in plaats van naar een feestje te gaan. Maar wat als Cath haar Simon fanfic-schild moet achter laten? Wat als ze merkt dat er meer is dan alleen haar grote idool? Wat als ze beseft dat haar familie toch niet zo gewoon blijkt te zijn? En het belangrijkste: Wat als ze leert wat liefde is?
Fangirl en de hype
Fangirl is een heel populair boek in de boekenwereld. En niet alleen Fangirl maar eigenlijk het hele scala aan boeken dat Rainbow Rowell geschreven heeft. Ik startte dit boek dan ook met redelijk lage verwachtingen om mezelf teleurstelling te doen voorkomen maar achteraf bleek dat niet nodig te zijn.
Fangirl biedt je zoveel meer dan op het eerste zicht lijkt. Het is een heel bijzonder boek waarin een hele hoop jongeren zich kunnen herkennen. We weten allemaal hoe het is om een idool te hebben. We weten allemaal hoe het is om eens een familieprobleem te hebben. Hopelijk weet dan ook iedereen binnenkort hoe het is om Fangirl te lezen.
Is dit boek perfect? Bijlange niet! Is het prachtig? Wees maar zeker!
Ondanks dat ik dit boek geweldig vond met z’n explosieve plot en wondermooie quotes had ik er toch een paar problemen mee. Ik vond namelijk de fanfic niet altijd zo interessant om te lezen. Soms las Cath hele stukken fanfic voor van een fictief karakter dat je als lezer niet kent. Dat viel soms wel tegen al ging het gepaard met een prachtige liefdesscène.
Ook Wren kon ik niet altijd even goed appreciëren zoals ik de andere personages kon appreciëren. Wren kon namelijk heel bitchy doen tegen Cath die eigenlijk niks had gedaan. Misschien was dat wel de bedoeling maar Wren maakte ook soms domme beslissingen dat ik haar op bepaalde momenten wel de nek kon omdraaien. Gelukkig vond zij ook het licht op het einde van het boek.
Explosief plot?
Zoals ik het zojuist al schreef heeft Rainbow Rowell’ s meesterwerk een explosief plot. Daarmee bedoel ik dat je nooit ziet aankomen wat er gaat gebeuren. Voor je het weet wordt je geraakt door een emotiegranaat en lig je huilend en medelevend in je bed Fangirl te lezen. Door Rainbow ’s betoverende schrijfwijze versterkt dat dan ook alleen maar haar plot. Ook de realistische personages konden eigenlijk alleen maar zorgen voor nog meer emotie mijnen.
Aan alle John Green en Nicholas Spark fans, maak plaats voor Rainbow Rowell!