Rose onder vuur gaat over de achttien jarige Rose Justice, een jonge pilote bij de Air Transport Auxiliary tijdens de tweede wereld oorlog.
Vrouwen mogen ook na D-day nog steeds niet als piloot naar Frankrijk vliegen, maar met hulp van haar oom Roger krijgt Rose het toch voor elkaar.
Eerst lijkt er niets aan de hand te zijn, tot ze in de lucht onderschept wordt door de Duitsers. Ze weten niet zo best wat ze met een Amerikaanse, en ook nog vrouwelijke, piloot aanmoeten en brengen haar uiteindelijk naar Ravensbrück, het beruchte vrouwenconcentratiekamp.
Vanaf dat moment wordt het pas echt verschrikkelijk voor Rose. Ze verstaat geen Duits en spreekt maar een beetje Frans. Al snel raakt ze echter bevriend met een aantal medegevangen en begint ze bizar genoeg te wennen aan alles.
Rose maakt afschuwelijke dingen mee en verliest meer dan alleen haar haren.
En toch geeft ze de moed niet op.
Kippenvel
De eerste paar hoofdstukken zijn geschreven in dezelfde stijl als het vorige boek van Elizabeth Wein – Codenaam Verity – wat prettig leest en nieuwsgierig maakt, maar toch had ik er geen problemen mee om soms te stoppen met lezen als ik iets anders moest doen.
Tot Rose vanuit het niets ineens in handen valt van de Duitsers.
Het gebeurde erg onverwacht en vanaf dat punt kon ik het boek niet meer wegleggen. Door de dagboekvorm waarin Rose haar verhaal opschrijft zit je er helemaal in en zijn haar angst, woede en verwarring overduidelijk.
Ravensbrück is een stukje van de hel en het waren soms de kleine details die me de rillingen bezorgden. Een paar keer moest ik even slikken, maar meer dan eens heb ik ook ontzettend moeten lachen om het Poolse konijn Roza en het gegoochel met nummers en kleren.
Ravensbrück
Wat ik zelf een heel onwerkelijk idee vond is dat het vrouwenconcentratiekamp ook echt heeft bestaan. De konijnen, de barakken, de gaskamer en zelfs een aantal van de personages uit het boek, ze zijn allemaal echt.
Het is dan ook nogal vreemd om te zeggen dat het verhaal van Rose zo realistisch overkomt, want het is ook realistisch.
Toch is dit verhaal niet alleen maar doordrenkt van vreselijke gebeurtenissen. Wein slaagt erin niet alleen de slechte en nare dingen te laten zien, maar ook de kleine sprankjes hoop en humor en vooral de ijzeren wil van sommige gevangenen.
Rose onder vuur heeft een verpletterende indruk op me achtergelaten en laat maar weer eens zien dat sommige verhalen nooit vergeten mogen worden.
Het begin van dit verhaal is niet zo spannend als de rest, maar zeker niet minder goed. Van mij krijgt dit boek dan ook 4,5 ster. En voor iedereen die nog op zoek is naar een indrukwekkend en spannend boek is dit zeker een aanrader!
