In Fluister, het tweede deel van Maggie Stiefvater’s betoverend liefdesverhaal over Sam en Grace, hebben we niet twee vertelperspectieven, maar vier. Niet alleen Sam en Grace, maar ook Isabel, die we kennen uit Huiver en een nieuwkomer, Cole, komen aan het woord.
In Fluister is er iets vreemd aan de hand met Grace. Ze heeft hoge koorts, maar niemand weet wat er aan de hand is. Dit komt waarschijnlijk ook omdat haar ziekte grotendeels wordt genegeerd. Sam en Grace hebben nog steeds sterke gevoelens voor elkaar. Wanneer ze niet bij elkaar zijn liggen deze gevoelens dicht bij het obsessieve met het uiten van gevoelens als ik mis hem zo, en ik kan niet zonder hem. Soms wordt dit wel een beetje vervelend om te lezen, omdat je zo niet echt het verhaal in wordt gezogen, maar aan de oppervlakte blijft waar het je net niet grijpt. Dit is erg jammer.
Waar Grace’ ouders in het eerste deel slechts op de achtergrond bleven, besloten ze in deel twee om zich met de relatie van haar en Sam te bemoeien. Dit kwam een beetje uit een vreemde hoek, en ik had meer het idee dat Stiefvater deze richting opging om zo tot een conflict te komen.
Ik vond daarom hun verhaal minder interessant dan die van Cole en Isabel. Deze verhaallijn is wat smeuïger en vertelt echt een verhaal. We krijgen te weten waarom Cole in een wolf is veranderd en Isabel en Cole bouwen echt een band op die interessant genoeg is.
Sam en Cole kunnen in het begin ook niet door een deur, want enigszins interessant is, vooral omdat ze allebei geinteresseerd zijn in muziek, maar ze leren elkaar toch respecteren.
Naar mijn gevoel is de plotopbouw nog steeds even langzaam als in het eerste deel, maar net zoals Huiver is Fluister wel ontzettend mooi geschreven. Het is daarbij echt een roman, waarin niet veel nieuws gebeurt tussen Grace en Sam, maar de komst van twee nieuwe verhaallijnen, maakt het lezen van dit boek de moeite waard. Ik moet wel zeggen dat het eind erg spannend is, en een mooie cliffhanger is naar het volgende deel. Want hoe zal de liefde tussen Sam en Grace uiteindelijk eindigen?
Ik geef dit boek 3 sterren, vanwege de interessante verhaallijn van Cole en Isabel.
Wat vinden jullie van dit verhaal? Ik ben benieuwd naar jullie mening
fluister
Ik heb dit boek vorig jaar gewonnen maar nog niet gelezen. Ik vind het soms een beetje sloom geschreven maar het verhaal vind ik wel heel mooi 🙂 Ik zal hem binnenkort eens uit mijn kast halen.
Het is ook zeker een mooi boek. Echt een romantisch verhaal, maar soms ietwat saai en dat is jammer, want het zorgde ervoor dat ik niet altijd mijn aandacht erbij kon houden. Maar misschien dat dat bij anderen niet zo is, iedereen ervaart een boek anders 🙂
Toch lijkt het me wel een leuk boek. (: