COLLIN Voetbal is een spel en mijn leven is daar grotendeels op gebaseerd. Je wint, je verliest of je speelt gelijk. En met Megan voel ik me onoverwinnelijk, want het gevoel van houden van is me niet eerder overkomen. Zij is mijn ultieme trofee. Competitie is goed, het houdt je scherp om je doel te bereiken. Tot de top van je kunnen, altijd een stapje beter dan de rest, een nummertweepositie is not done. Maar wat als ik moet gaan strijden tegen een machtige Rus of mijn bloedeigen broer? Wil en kan ik zover gaan om hen te overtreffen ten koste van alles? Het antwoord daarop is ja, totdat er onverwachts iets gebeurt wat alles kapotmaakt waarvoor je zo hard hebt gestreden. MEGAN Collin was mijn medicijn, hij maakte mij weer beter. Hij leerde me om niet op te geven, maar om door te zetten, ook al lukte dat niet in één keer. Met die instelling wil ik hem ervan overtuigen dat hij de liefde van mijn leven is en hoop ik dat hij me kan vergeven. Ik brak Collins hart door zijn grootste nachtmerrie te laten uitkomen en dat is het stomste wat ik ooit heb gedaan.