Het is lastig dat te zeggen na alleen deel 1. We zitten heel erg in het hoofd van Lara en natuurlijk voelt het dan ongelooflijk oneerlijk wat er gebeurt. Zij kan er ook niks aan doen dat ze magie heeft. Zij kan er ook niks aan doen dat ze iets kan wat andere mensen niet kunnen. Maar, magie is natuurlijk, behalve iets moois wat voor het goede gebruikt kan worden, ook een machtig wapen. Ik snap ook wel heel goed waar de angst vandaan komt. Maar, wat dat betreft is Magie net als heel veel andere dingen, zoals een stuk touw, een schep, een mes. Het is niet de magie an sich die iets goed of slecht maakt, maar degene die het gebruikt. Je kan er goede en slechte dingen mee doen. Ik ga er vanuit dat het boek ons wil vertellen dat mensen het verdienen om als “goed” gezien te worden, totdat het tegendeel bewezen is. Oftewel: totdat ze iets doen waardoor we zeker weten dat ze dat niet zijn. We moeten met vertrouwen naar mensen kijken, niet met wantrouwen.