Ook al had ik het eerste vertaalde boek van A.G. Slatter, Het lied van de zee, nog niet gelezen, toch werd ik erg enthousiast toen haar nieuwste boek ook als vertaling werd aangekondigd. Ik ben namelijk een groot fan van boeken over heksen en alle soorten magie die ze beoefenen. Toen ik de synopsis las was ik daardoor ook meteen erg benieuwd hoe het magiesysteem van de familie Briar in elkaar zou zitten en kon ik niet wachten om in dit boek te beginnen.
Inhoud
De heksenfamilie Briar runt al eeuwen het stadje Silverton. Normaal gesproken zouden de familieleden worden verbrand vanwege hun tovenarij, maar de kerk laat de familie met rust zolang ze beloven de grens met de Donkere Landen, waar gevreesde wezens de scepter zwaaien, te bewaken.
Ellie Briar is de eerste niet-heks die in driehonderd jaar in haar familie is geboren. Ze heeft zich altijd al het buitenbeentje gevoeld. Als haar grootmoeder en enige vertrouweling plotseling overlijdt, neemt Ellies nicht Audra haar positie als hoofdheks over. Dan gebeuren er steeds vreemdere dingen in Silverton weet Ellie niet meer wie ze kan vertrouwen.
Als ze na een onverwachte val ontdekt dat ze het vermogen heeft om de doden te zien en te spreken, blijkt al snel dat er een hoop sinistere familiegeheimen zijn die niet langer verborgen kunnen blijven. Haar speurtocht leidt haar van de ene openbaring naar de andere en Ellie komt achter een verwoestend complot dat alles waar de Briarheksen zoveel voor hebben opgeofferd dreigt te vernietigen.
Het magiesysteem
In dit boek eist magie een heftige tol van bloed, waarvoor de heksen zichzelf dagelijks moeten snijden. In de proloog lees je hier een heftig stukje over, wat ervoor zorgde dat ik wel even flink moest slikken voordat ik verder kon lezen. Hierna wordt het snijden meerdere keren best expliciet genoemd, ik snap dat dit bij dit verhaal en de magie hoort, maar ik kan me voorstellen dat dit niet voor iedereen makkelijk behapbaar is. Helaas waren er geen trigger warnings beschreven in het boek.
Het hoofdpersonage, Elle Briar, heeft tot nu toe geen magie kunnen beoefenen, ze lijkt magieloos te zijn en heeft hier al heel haar leven moeite mee. In het verhaal zien we Elle langzaam tot leven komen, doordat ze haar eigen soort magie ontdekt: ze wordt een dodentolk. Samen met de hoofdpersoon ontdek je deze nieuwe magiesoort, dit zorgt ervoor dat je als lezer goed kunt meeleven met de hoofdpersoon.
Opbouw en schrijfstijl
In de eerste helft van het boek was ik erg op zoek naar wat het doel van de hoofdpersoon nu precies was en waar het verhaal naartoe ging. Ik voelde de spanning pas erg laat in het verhaal stijgen, terwijl je dit normaal gesproken eerder verwacht bij een standalone. In de laatste 25% van het boek gebeurde er ineens erg veel en werden er veel onthullingen gedaan. Enkele die voor mij redelijk onverwachts naar voren kwamen, dus dat was verrassend!
De diepere onderliggende boodschap van dit verhaal vind ik ook goed en origineel uitgewerkt: ook wanneer je nog zoveel verschilt van je naasten om je heen, toch zijn er altijd dingen die jou uniek maken. Als je bij jezelf blijft, zal je uiteindelijk ook je plek vinden.
Het boek heeft over het algemeen een prettige schrijfstijl. Een klein dingetje waar ik me wel soms aan irriteerde waren de wat aparte toevoegingen tussen haakjes en met uitroeptekens over wat de hoofdpersoon in haar hoofd denkt. Dit kwam wat overdreven over en paste vaak niet bij de sfeer van die specifieke scenes.
Personages
Wat ik vooral interessant vond aan het verhaal is dat zo’n beetje alle karakters in dit boek flink morally grey gedrag vertonen. Toch weten ze nog in te zien wanneer iemand echt te ver gaat en wanneer het gedrag nog “acceptabel” is. Dit gedrag brengt een aparte dynamiek in het verhaal en weet het haast zover te normaliseren dat je niet eens meer op kijkt van de volgende moordenaar die een bekentenis doet.
Eindoordeel
Het heksenboek van Ellie Briar is niet het beste heksenboek wat ik ooit heb gelezen, maar toen het verhaal op gang kwam, heb ik wel echt genoten van de spanning en plottwists. Ook de verhaallijnen en mate van morally grey karakters in het boek, maakte dit een uniek verhaal. Hierdoor zou ik het boek alsnog zeker aanraden aan alle fantasy en heksen boekliefhebbers!